Romantik İlişkiler Kategorisi

İlişkime son mu vermeliyim? Şans mı vermeliyim?

2023 yılında bir fabrikada işe başladım ve ilk andan itibaren ordan biriyle sevgili olmak istemediğime karar verdim. Bu sebeple fabrikadaki erkeklere karşı hep mesafeli davrandım. İletişim kurmam gerektiğinde ya abi derdim yada kardeşim arkadaşım gibi davranırdım. İlk zamanlarımdı çekingen ve sadece iş odaklıydım. Böyle bi zamanda tanıştık. Açamadığım bi paket için çakı vermişti. ‘Sana emanet ediyorum işin bittiğinde geri verirsin’ demişti. Ben de ‘teşekkür ederim abi’ demiştim. İlk molada gittim yanına verdim çakıyı. Kaç yaşında olduğumu sordu. Aynı yaşta olduğumuzu anlayınca ona neden abi dediğimi çok mu büyük gösterdiğini sormuştu. Hayat sana çok da adil davranmamış büyük duruyorsun demiştim. O günden sonra onu her gördüğümde oo abi nasılsın abilerin abisi diyerek bu konu hakkında şakalar yaptım. Sonra birbirimizi her gördüğümüzde selam verir hiç yoktan kolay gelsin der hale geldik. Yani bir nevi abi muhabbetinden arkadaşlığa geçiş yaptık. Sürekli yanıma yakınıma geliyodu. Elinden geldiğince işime yardım etmeye çalışıyordu. Bu durumu gören arkadaşlarım bu çocuk senden hoşlanıyor imasında bulunuyordu sürekli. Ben de her seferinde karşı çıkıyordum. Sadece arkadaş olduğumuzu söylüyordum. Cidden onu sadece arkadaşım olarak görüyodum. Ondan etkilenmiyo bişiler hissetmiyodum. Çalıştığımız yerlere ve vardiyalara göre çok nadir denk geliyorduk. Denk geldiğimizde de merhaba merhabaydık. Aradan bir buçuk yıl geçti. Birbirimizin ismini dahi bilmiyorduk. Bir gün bir arkadaşına sordurmuş ismimi. O gün takip isteği attı hemen. Arkadaşız zaten diyerek takipleştim onunla. Beni sordurduğu arkadaşıyla da yüzleştim o olduğunu öğrendim arkadaşız biz dedim. Yine bir gün denk geldik küstük mü artık hiç konuşmuyoruz dedi. Ben de olur mu öyle şey sen benim kankamsın dedim. Suratı düştü. Ortak erkek arkadaşımıza benden hoşlandığını anlatmış. O da gelip bana anlattı. Aramızı yapmaya çalıştı. Çok sinirlendim sürekli başkalarını öne sürmesine. Yine onu arkadaşım olarak gördüğümü söyledim. İstemedim. Daha sonra arkadaş grubu onu gaza getirmiş. Benimle konuşması için cesaret vermiş. Çalışırken geldi yanıma. Başta özür diledi. Utangaç olduğumdan cesaret edemedim bunu başkalarıyla sağlamaya çalıştım dedi. Gördüğüm ilk günden beri senden hoşlanıyorum tanışmak istiyorum dedi. Yani çıkma teklifi etti. Ertesi akşam bi cafede buluştuk. Biz arkadaşız başka bi duygum yok demeye gitmiştim. Onun o heyecanından gözlerinin parıltısından söyleyemedim bunu. Muhabbetimiz de iyi gitmişti. Bir çok ortak yönümüz vardı. Belki de bi şans vermeliyim diye düşündüm. Ama dediğim gibi duygusal bir şeyler hissetmiyordum ona. Umut vermemek için de kesin bir şey söylemedim zaten. Sadece açık kapı bıraktım. Sonra biz konuşmaya görüşmeye devam ettik. O hiç benimle yeni tanışmış gibi değildi. Hatta ilk zamanlarımızda love bombinge maruz kaldığımı düşündüm. Bunu dile getirdiğimde sen beni yeni farkediyosun ama ben seni bir buçuk yıldır platonik olarak seviyorum dedi. 6. ayımızı kutladık geçen gün. Çok gezen tozan birlikte keşfetmeyi yeni şeyler denemeyi seven bi çiftiz. Birlikte çocuklaşabildiğimiz bir ilişki içerisindeyiz. Örneğin sürekli sürpriz yumurtalar alır açarız. Yeni çıkan yiyecek içecekleri birlikte deneriz. Hepsini de videoya çeker birlikte izleriz. Birlikte yada ayrı ama eşzamanlı olarak evlerimizde filmler diziler izleriz. Sahil kenarına gideriz. Balık tutarız. Sushi dateleri yaparız. Aslında çok iyi anlaşabilen çok kaliteli zaman geçirebilen bir çiftiz. Peki sorun ne? Sorun onun çok sevmesi çok çabalaması bu ilişkiye tek başına emek vermesi. Çünkü bu zamana kadar benim bunları yapmama hiç gerek kalmadı. Seni seviyorum dedi tamam dedim. İyi ki varsın dedi teşekkür ederim dedim. Sabırla bekledi onu sevmemi yada sevgimi gösterebilmemi. Ama görüyorum ki o da yoruldu. Onu size şöyle anlatabilirim. Annesi babası ayrı. Onları hayatı boyunca sadece bir kez bir arada görebilmiş. Annesiyle yaşamış ona çok bağlı. Annesini hayatının merkezine koymuş. Bir de beni eklemiş o küçük dünyasına. Çok duygusal bir karaktere sahip. Bana çok bağlı. Sevgisi çok fazla ve bu bana çok ağır geliyo. Kaldıramıyorum bu yükü. Her duygusu çok yoğun çok abartı benim için. Sevgisinden gözü kör. Öfkesine de şahit oldum bikaç kez. O da aynı şekilde çok yoğun. 6 aydır düşündüğüm cevap bulamadığım tek şey şu. Ben onu mu seviyorum bana olan sevgisini ilgisini mi seviyorum? Görseniz bebeği gibi seviyo. Çevremdeki herkes buldun da bunama imasında bulunuyo ama böyle değil bu kadar basit değil her şey. Karşıdan çok güzel görünüyo farkındayım. Ben de sürekli kapılabiliyorum bu büyüye. Ama içten içe vicdan azabı çekiyorum. Onun beni sevdiği kadar sevmiyorum önemsemiyorum değer vermiyorum diye. Ben çok bencilce davranıyorum. İşin içerisinden çıkamıyorum. Acaba hala içten içe bu durumu kabullenemiyo olabilir miyim? Arkadaşım dediğim kişiyle bi ilişki içerisinde olmayı. Çünkü her tartışmamızda ona hala arkadaşça davrandığımı söylüyor. Ben sürekli ilişkiyi yönetemediğimizi düşünüyorum. Ayrılmalı mıyız düşüncesi kafamdan çıkmıyor. Sağlıklı bir ilişki olduğunu düşünmüyorum. Bir tarafın karşı tarafı sürekli mutlu etmeye onun istediği şeyleri yapmaya kendini ona uyarlamaya onu kaybetmemeye ömrünü adamaya çalıştığı diğer tarafın karşı tarafta sürekli kusurlar arayıp bulduğu sadece kendini düşünüp önemsediği karşısındakini kendi olduğu için değil kendi istediği gibi olmaya çalıştığı için kabul eden bir ilişki sizce ne kadar sağlıklı? Bu ne kadar böyle devam edebilir? Yada devam etmeli midir? Bir başka sorun da onunla olmadığı gibi onsuz da olabileceğini düşünmüyorum. Birbirimize çok alıştığımızı bağlandığımızı düşünüyorum. O beni asla bırakmayacağını ayrılmayacağını söylüyo ben de yapamıyorum bunu. Alışkanlıktan bağlılıktan mı yoksa ona kıyamadığımdan mı bilmiyorum. Ama bu şekilde devam edemeyeceğimizi de biliyorum. Kısacık zamanda çok yıprattık birbirimizi. Şuan öyle bir noktadayız ki ne ayrılıp her şeyi silebiliyorum ne de her şeyi unutalım devam edelim diyebiliyorum. Onunla ilgili bazen evet evleneceğim adam bu diyorum bazen de bizden olmaz uzatmanın manası yok diyorum. Ondan biraz zaman istedim. Görüşmeyelim bi süre dedim. O da ara verme fikrini kabul etmiyor. Ya barışalım ya ayrılalım kafasında sanırım. Gerçek şu ki barışırsak sorunlarımız çözülmeyecek. Ayrılırsak bu bizi darmadağın edecek. Belki de kaybedince anlayacağım değerini bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. İçimden bi ses küçücük sorunları büyüttüğümüzü aşamayacağımız sorunlarımızın olmadığını söylüyo. Diğer ses ise onu çok üzdüğümü onun için onu bırakmam gerektiğini söylüyo. Benim iki tane kırılma noktam oldu bu süreçte. Birincisi biz kavgalıyken aracıyla kaza yapması. Her ne kadar benimle alakalı olmadığını benim yada onun suçu olmadığını da söylese biliyorum ki kafasında benimle boğuşuyordu. Daha ilk gün söylemiştim bu ilişki sana yada bana zarar veriyosa artık bitmesi gerekiyodur diye. İkincisi de dün akşamki konuşmamız. Sürekli acitasyon yaparak beni manipüle etmeye çalıştığını düşünüyorum. Ona acıyarak kaldığım ilişkide mutlu olabileceğimizi mi düşünüyor acaba. Dünkü konuşmamızda ondan epey soğumama sebep oldu. Kızgınlığımdan mıdır bir erkeği bu kadar güçsüz aciz görmeye tahammül edemediğimden midir bilinmez cidden sözleri soğuttu. Sürekli bensiz yapamayacağından beni sevmeyi bırakmayacağından ama ayrılırsam da asla karşıma çıkmayacağından ondan haber alamayacağımdan bahsetti. Bu ilişki için nasıl bir tavsiyede bulunabilirsiniz?

Erkek arkadaşımı gerçekten seviyor muyum ?

6aydır ilişkim var çok güzel giden erkek arkadaşım beni seviyor farkındayım çok mutlu huzurlugüvenli bi ilişkiben 23 o 29yaşında her gören bizi beğenir yakıştırıyor gayet iyi bir çocuk 2 3 aydır acaba seviyormuyum diyorum buluşmak görüşmek istiyorum doğum gününde her detayı planlıyorum ve ben çok düşünen vesveseliym bu içimdeki benim duygummu kaygımı ayırt edemiyorum çok üzülüyorum evlilik yoluna gidicez yanında çok mutluym heycanlı gece özelliklere tekken hep bu düşünceler geliyor artık bir iki gündür yanındayken de diyorum ne yapıcam bilmiyorum sevdiğimi düşünüyorum mutşu bir gelecek bizi bekliyor diyorum bi yandan bunlar beni mahvediyor ona sarıldığımda bile öyle huzurluyumki

Sürekli ağlamak istiyorum

Merhaba. Öncellikle şimdiden dikkatle dinleyip cevap vereceğiniz için teşekkür ederim. Mesafe ilişkisi yaşıyorum. Sevgilimin yanına gittim kardeşi ve ailesiyle tanıştım. Fakat şöyle bi durum var. Uzun süredir sosyalleşmiyordum. Evin içine tıkılmıştım. Arabada şarkı açıp eğlenirlerken dahil olmakta çok zorlandım. Ama onların o halleri benim içime kapanmadan önceki hallerimdi. Onlara katılmadığima mi yanayım,o hallerimin ölmesine mi bilmiyorum. Hayat erkek arkadaşımın yanındayken daha guzel daha kolay. O yanımda olsa her şey ne kadar farklı olur ne kadar mutlu olurum diyede çok düşündüm. Bi turda ona üzüldüm. Kendimi tutamayıp o gün agladim. Eve geldim hala agliyorum. 1 gün geçti hala ağlamak istiyorum. Bunun nrdeni nedir?Nasil cikarim icinden. Onsuz bu şehrin nefesini almak zor geliyor. Bosluga düşüyor gibi oluyorum. O gidince hayatim iğrenç bi hale geliyor

Ne hissettiğimi bilmiyorum nasıl anlarım

Sevgilimle üniversitede tanıştık 3 yıldır sevgiliyiz. 1 sene normal 2 sene uzak mesafe ilişkisi şeklinde oldu. İlk başlarda onu çok seviyordum çok aşıktım. Yanyanayken cok mutlu huzurlu neseli oluyordum. İfak tefek tartismalarimiz olsa da ayrılığı hiç düşünmüyordum. Uzaklaşınca da bir süre bu sevgi hâli devam etti. sürekli hayaller kurar bir araya gelmeyi çokk isterdim. Yanyana olamasak da her seyimizi birbirimize anlatir sürekli iletişim hâlinde olurduk. Ama yaklaşık 1 senedir ona karşı sabrım tahammülüm azaldı. Eskisi kadar konuşmak istemiyorum sıkılıyorum, zaman zaman ona çok ofkeleniyorum bazen basit bir sebep bazen sebepsiz yere çok tartışıyoruz. Artık hayal kurmuyorum ve sevmiyor gibi hissediyorum. Uzaktayken değiştik ve ben onu tanımıyor gibi hissetmeye başladım. Eski zamanlarımızı özlesem de şuanki "bizi" kabullenemiyorum ve ayrılmak istiyorum. Onu artık gerçekten sevip sevmediğimden emin değilim. Sevdigimden/sevmediğimden nasıl emin olabilirim? Uzaktayken birbirimizi kırdık incittik. Bir araya gelmemiz de zaman zaman zor oldu. Şu an ona karşı yabancılaşmış hissediyorum. Sanki benim sevdiğim ve aşık olduğum insan başka, mesajlastigim insan baskaymis gibi hissediyorum. Onu artık sevmiyor olabilir miyim?

nevruz

Aşık oldum çok seviyorum yasak aşk ama

Evliğim ve evli birisine aşık oldum 4 yıldır sürekli onu düşünüyorum sürekli onunla hayaler kuruyorum nabıcamı bilmiyorum artık bunu onunla paylaşmak istiyorum ama ne tepki vericek bilmiyorum yakın arkadaşız ayle doslatımız diyebilirim ama benimle bir konuştugu yok ben karısınla konuşuyorum oda eşimle arkadaş oyle işte bundan 3 yıl önce gelip kapıya pil istemişti bende yalnızdım evde verirken pilleri elimi tuttum sıkmıştı ben korkup kapiyi kapatmıştm ozamandır önüne bakıyor yüzüme bile bakmıyor

Flört dönemi

Merhaba, 20 gündür konuştuğum flörtüm var yaklaşık 10 kere görüştük yüzyüze. Birbirimizi tanıdıkça daha da yakın olmaya başladık. Sarılıyoruz, öpüyoruz. Yan yanayken güzel sıfatlar da kullanıyor. Telefon üzerinden de sürekli iletişimdeyiz ama daha sevgiliyiz demedik. İkimizde yaralı bir ilişki geçmişi yaşadık. ben aldatıldım güven problemi oluyor bende ya giderse, ya öyleyse vs. O da benden etkilendiğini, özlediğini, huzurlu hissettiğini söylüyor ve yorgunlukla değil iyi gelmek istiyorum sana. Eski iliskisinde değersiz hissetmiş yaralı. Bağlanmaktan korktum evet ama bağlanıyorum anlamlisin diyor. Ben sorguluyorum çoğu zaman yanyana sevgiliyiz baya neden hâlâ daha sevgiliyiz biz demiyoruz falan diye o da bana diyor akışa bırakalım zaten her şey oluyor olmuyor muyuz sence baksana diyor. Son bir haftadır daha çok görüşmek istiyor daha sık sıfatlar kullanıyor değişimi görüyorum ama bana çok ağır düşünüyorsun ve sen sorguladikca bende kötü oluyorum senin rahatlamani istiyorum biraz bu yüzden akışa bırak diyorum diyor. Yanımdayken çok heyecanlı hissediyorum çok mutlu. Bende öyleyim ama daha önce ki iliskim altı sene sürdü ve normal ilişki nasıl olur unutmuşum ve şu an bu süreç normal mi bilmiyorum sürekli sorgulamak istemiyorum çünkü boğucu bir tavır oluyor bu süreci hızlandırmam için nasıl davranmalıyım ve onun düşüncesi sizce nedir lütfen yardımcı olur musunuz

Eski sevgilimle aileler istemiyor diye ayrıldık ama

Ben daha önce de psikoloğa yazmıştım. Tekrar yazmak istedim. Ben 2 ay önce erkek arkadaşımla benim ailem istemiyor diye ayrılmıştık fakat bizim de çok sağlıklı olmayan bir ilişkimiz vardı erkek arkadaşım biraz toksik ve biraz da narsist birisiydi ona çok değer vermeme rağmen bir türlü yetemedim hep eksik hissettirdi beni kendine. Oda bana çok değer verir hediyeler alır uzak mesafe olmamıza rağmen yanıma geldiği falan da oldu ama ne kadar iyi olursa o kadar kırıyordu. Neyse biz ayrıldık ama ayrılmamız biraz ağlamaklı ve baya üzgündük ikimizde. Ayrıldıktan 2 gün sonra aradı dayanamıyorum sensiz yapamam dedi bende alışman lazım dedim o şekilde bitirdik. 2 tane kız arkadaşımda ekli. Ve numarası var hatta biriyle bazen konuşur bana ulaştırması için ders notları atar veya geçen gün bana kitap yollamıştı kargoyla ailem öğrendi tabi. Bişey demediler. Bende hala onu çok seviyorum çok özlüyorum hatta bazen kötü anıları hatırlamaya çalışıp kendimi avutuyorum yoksa diğer türlü canım çok yanıyor. Ben hala resimlerimizi silemedim onun aldığı hiç Bişeyi atamadım hala kolyemi Bile çıkaramıyorum. Namaz kılıp çok dualar ediyorum ama geçmiyor kalbim acıyor. Sosyal medya kullanmazdım geçen gün açtım. Kafam dağılsın diye ama nasıl olcak bilmiyorum. Gönderdiği kitaplar için de sadece teşekkür mesajı attım oda hiç uzatmamış rica etmiş. Hala bana bu tür şeyler gönderip arkadaşlarıma bana ulaştırması için ders notu atmasını anlamıyorum sizce onun amacı ne ben ne yapmalıyım nasıl devam etmeliyim hayatıma?

İlişkimin başını sormuşsunuz anlatıyorum

Onu bir çok şeyden ben çekip çıkardım gerek yanlış arkadaşlıkları gerek madde kullanımı gerek giyimi kuşamı dışarıya gösteremediği sevgisi hepsini benim sayemde aştı ama bu süreç 2 senemi aldı ve çok yıprattı yalanlar yanlış davranışlar affetmemem gereken yerde affetmem o yüzden şimdi en ufak bir olay da kendimi başka biriyle konuşmak isterken buluyorum sanki başka birisi beni koruyup kollaya bilir gibi geliyor

Kendimi suçlu hissediyorum.

Kendimi suçlu hissediyorum . Sevgilimle sürekli kavga anında suçlanıp dinlenmiyorum . Kendimi sakince anlatırken bağırıp telefonu yüzüme kapatıyordu. En basit olayda bana sorduğu bir soruda bilmediğim bir şeyi bilmiyorum dediğimde bile bana bağırıyordu . Suçluluk duygusunu bana yükledi ben Kendimi suçlu hissediyorum. 1 haftadırda farklı nedenlerden aramızda sorun çıktı. Beni engelledi ve gitmek istediğini söyledi bu hafta mülakatı var diye ben iyi gitmek istedim iyi davranmak istedim. Benim onun psikolojisini etkilediğimi ve kilo veremediğini sınavı kaybettiğini hakkını helal etmediğini söyledi. Ben kendimi bu durumda çok kötü ve suçlu hissediyorum . 8 ay boyunca hep senin yüzünden bu şekilde diyip durdu gerçekten benim yüzümden mi bitti gerçekten benim yüzümden mi kaybetti.

Komşum

Merhaba ben 27 yaşında bir kadınım evliyim oturduğumuz apartman eşimin çocukluğunun geçtiği apartman bizde evledikten sonra burda oturmaya başladık ama komşular sürekli evliliğimizi bozmaya çalışıyor karşı dairem de orta yaşlı sayılır bir kadın ve oğlu oturuyor kadın resmen benimle bozmuş kafayı her kapıya çıktığında seni göndericem yuvanı yıkıcam çirkinsin tarzı kelimeler söylüyor benden ne istiyorlar Allah aşkına yardım edin bana birde eşimde 2 gündür uzak davranıyor eşim bana uzak davranınca aklıma eski sevgilim geliyor neden oluyor çok yoruldum artık