Sosyal HayatKategorisi
Sosyal İlişkilerde Ustalık: Arkadaşlıklar, sosyal beceriler ve toplumsal ilişkileri geliştirme yolları.
Filtrele
Sürekli aynı sorularla baş başa kalmak
Merhaba ben 20 lerin başında bir genç kızım. Küçüklüğümde hep sosyal bir kişilik olup büyüdüğünde mesafeli ama yine cana yakın diye tabir edilen bir insan haline geldim. Ortaokul ve lisede annemin her eve geldiğimde bugün kimle yemek yedin arkadaşın var mı gibi soruları yüzünden hiç arkadaş olmak istemediğim kızlarla arkadaşlık yaptım ve kötü deneyimler yaşadım. Sürekli kendimi eksik ve çirkin hissetmemi sağladılar. Büyüdükçe terapi alarak ve kendi üstümde çalışarak bunları hallettim. Fakat güven duygum eskisi gibi duvarsız kalmadı. Sınırlarım oluştu. Ve kendi kendime vakit geçirmeyi sever hale geldim. Ve üniversitedeyim şuan. Ne zaman yalnız bir kafeye ya da etkinliğe girsem senin arkadaşın yok mu niye tek geldin gibi sorularla karşılaşıyorum. Bunun sebebini anlayamadım. Sürekli gülücük saçan herkesi konuştuğunda eğlendiren biriyim ve bu soruyu benimle yakınlaştıktan sonra soruyorlar. Bu kadar eğlenceli bir kızsın nasıl arkadaşın az vb. diyorlar.Anlam veremiyorum ne yapacağımı da bilmiyorum. Bilinçaltımda eskiden kalma yalnızlık duygusu kaldığı için mi sürekli etrafımda bu sorularla karşılaşıyorum?
Gizli Kullanıcı
Manipülasyonu uğradığımı 8 ayın sonunda fark ettim
Hayal kırıklığıma bir çözüm bulabilir miyiz? Enayi gibi hissediyorum üstüne arkadaşımı çok seviyordum. Her konuda onu savundum kendisini bana acindirdi. Nasıl başarıyor bilmiyorum. 8 aydır beni kullanmış fikirlerini empoze etmiş ve yeni yeni fark ediyorum. kendimi sorgulamaya başladim umursamaz biri zannederdim ama çok kafama takılıyor ne yapmam gerekiyor? Bir yol gösterirseniz çok mutlu olurum hocam şimdiden çok teşekkür ederim iyi ki varsiniz
Gizli KullanıcıMutlu hissetmek için ne yapmalıyım?
Merhaba başta hiç sevmediğim çünkü aklımda başkası vardı sonradan adım attığım zaman giden bir ilişkim oldu sürekli bana gel git yaptı en son 2 hafta önce kapıma geldi seni sevdiğimi bil dedi sonra tekrar il dışına gitti çalışmaya arkadaşlarını da görünce beni unuttu ve 3 gün önce yazdığım zaman senden fazlasıyla soğudum dedi başta değerimi bilseydin demeye başladı yaklaşık 4 kilo verdim düşünmekten uyuyamıyorum hak ettim gibi gelmeye başladı onu bu hale sanki ben geçirmişim gibi manipüle mi oluyorum bilmiyorum ama beni bırakmasını istemiyorum ama ağlarken özlediğim ve sevdigim için değil beni bıraktığı için oluyor takıntıysa nasıl bırakabilirim bilmiyorum yarın da doğum günü hep ona söylemek istediğim şeyler var içimde bitmek bilmeyen bir kin de var yazmak istemiyorum ama o benim doğum günümde çok uğraştığı içinde kendimi kötü hissediyorum ahı mi çıkıyor benden acaba ya da zamanında birlikte yediğimiz şeylere beddua etti de ondan mı hiçbir sey yiyemiyorum bilmiyorum ama çok kötüyüm ama onla olmasını da istemiyorum onun bana ilgisi ve davranışı sürekli değer verip çiçek hediye alması ve sana aşığım diyip 2 hafta da gitmesine anlam veremiyorum hayatında başkası olduğunu düşünüyorum kontrol edemiyorum da hayatim aksamaya başladı enerjim hiç yok hevesim yok yaşama karşı isteğim yok her şeye midem bulanıyor ve çok kafaya takıyorum mutsuz olmayı hak ettim gibi geliyor çünkü başta onu seviyorken sonuçta aldatmış oldum bu yüzden kendimi sürekli suçluyorsun ama ben onu sevmediğimi de söylüyordum o zamanlar kafam çok karışık ne yapacağım
Gizli KullanıcıOkulda kendimi özgüvensiz hissediyorum
Bir hafta önce okul açıldı ama ben kendimi okulda hep kötü hissediyorum. Ozguvensiz hissediyorum. Evde iyi güzel ama okulda ozguvensiz kötü olduğumu düşünüyorum. Belki de kendimi kiyasladigim için oluyor bu. "Ne kadar güzel, zayıf " ama kendimin böyle olduğunu düşünmüyorum. Ya kolumu düzeltiyorum ya pantalonumu. Aslında bu kadar ozguvensiz değildim hiçbir zaman okullar açıldı acilali hep böyle kötü hissediyorum. Sizce neden böyle oluyor , neden böyle hissediyorum?
yerdaDaha rahat olmak için, sosyalleşmek için ve değerli hissettmek için ne yapabilirim?
Özellikle erkeklerin yanında kendimi çok değersiz hissediyorum birazda utanıyorum ne yapacağımı bazen bilmiyorum çok aktif olmuyorum .Bazen normal hemcinslerimle de konuşurken oluyor .Ara sıra değersiz hissediyorum.Bir de hep mukkemmel olmaya çalışıyorum.Rahat olmak ve özgür hissetmek istiyorum . Kitaplar okuyorum kendi adıma ama onlar da bı yere kadar geliyor benle .Sanki eksik bir şeyler var gibi biseyler yapmam gerekiyor gibi hissediyorum kendim için harekete geçmem lazım .Bana yardımcı olur musunuz?
Gizli KullanıcıEskiden beni dışlayan istemeyen insanları kafamdan atamıyorum napmalıyım?
Şu anda hayatımda yoklar ama içimde büyük bir nefret büyüdü geçmişe karşı çünkü geçmişte yaşadığım şeyler şu an yaşadığım olayları etkiliyor yeni bir ilişkiye başlayacağım nasıl olsa sonu ona benzer,beni beğenmez diyip sevdiğim halde kaçmaya çalışıyorum yeni arkadaşlar edinirken dışlanabilecegim aklıma geliyor veya bir özelliğim belli olmasın belli olursa begenilmem diyip kaçıyorum onlardan intikam almak istiyorum belki rahatlatır diye ama sonra aradan çok zaman geçtiği aklıma geliyor aklım sürekli geçmişe gidiyor kendi duygularımı bastırmak için dizi izliyorum telefonu elimden bırakamıyorum sosyal medyadan çıkamıyorum böylece düşünmemeyi sağlıyorum ama sonra bastırdığım duygular açığa çıkıyor daha kötü oluyor birkaç günüm kötü geçiyor sonra iyileşiyorum sonra yeniden aynı şeyler oluyor yani asla tamamen kurtulamıyorum ne kadar zaman geçmesine rağmen oysaki onların umrunda bile değil kırdığının farkında özür bile dilemiyor gayet de rahat görünüyor vicdan azabı bile çekmiyor içimde biriktire biriktire duygularımı bastırdım vaktinde sesimi çıkartmam gerekiyordu
Gizli KullanıcıKendi kendime senaryo kuruyorum
Sevgilimi çok seviyorum herşeyide veririm onun için 3.5 senedir beraberiz. Ama ben bazen beni sevmediğini bilsem bile başkasından ilgi istiyorum ve hoşlantı duygusu duyabiliyorum. Bazen kendi kendime bu benden kesin hoşlanıyor bu bunu dedi kesin bişey var kelimenin altında . Ama böyle bişey olmasını istemiyorum. Ama beynim sanki benimle oyun oynuyor. Kendi kendime senaryo kurabiliyorum ve bu çok kötü. Günlük yaşantımı değil geleceğimi etkiliyor. Ben de yalan söylememek için sevgilime doğruları söylüyorum ve sevgilimin güven duygusu asla yok artık ve konu benide aştığını söylüyor nokta kadar olayı kendisi farklı sanıyor. Lütfen çözelim şu sorunu . Teşekkürler kolay gelsin.
Gizli KullanıcıEn yakın arkadaşımla yaşadığım olay
Ailem en yakın arkadaşımın ablasını başka biri ile görmüş onaylamayacaklari bı şekilde yani. Bu yüzden onlara gidip kalmam konusunda sınırlandırıldım.Bunun sebebi ise arkadaşımın ablası böyle bı hareket yaptığı için onların yanında kalirsam benim de adımın onların yanına kötüye çıkacağı şekilde.kimsenin ne düşündüğü benim umrumda değil fakat ailem bu durumda benim kötü bı şekilde anilmami istemiyo onları anlayabiliyorum fakat dedikleri şeyler çok saçma bu yüzden en yakın arkadaşımin yanına gidemiyorum başka şehirlerde yasadigimizdan dolayı. Ben de ablasını başka birileri görüp ailesine söylemesin ve aile içinde kimsenin tadi kaçmasın diye bunu arkadaşıma anlattim babamın yanlış yaptığından onlara asla mesafe koymayacagimdan ama şu anda yanlarına gelemeyecegimden bahsettim.Bu durum karsisinda kendimi de çok kötü hissettim onun benimle arasina mesafe koymasindan korktum neyseki üzülse bile bu durumda onunda benim de bi suçu olmadığını uzulmemem gerektigini söyledi anlayışla karşıladı fakat ablası bana kırıcı bı mesaj attı ablasına da çok fazla değer veriyodum onunla da hep konuşuyordum ve bu durumda babamı savunmadigimi da her fırsatta dile getirmiştim ama iyilik yapamayim derken bana kin kusuldu o kadar çok üzüldüm ve sinirlendim ki bu olaydan sonra kimin başına ne gelirse gelsin kimsenin özeline karismamaya karar verdim onlar üzülmesin ilerde onlara laf gitmesin derken en çok yıpranan ben oldum
Gizli KullanıcıDuygularımı yönetebilmek için ne yapmam gerek?
Duygularımı yönetemiyorum çok ağlıyorum bunalıma giriyorum uyuyamıyorum geceleri kalkıyorum sürekli üzgün hissediyorum sosyal çevrem ve ailem bundan etkileniyor sosyal çevreme yansıtmaya başladım duygularım davranışlarıma yansıdı ağlama krizlerine giriyorum çok ağlıyorum kafamda ki sesleri susturamıyorum hayat enerjim hiç yok içten içe gülemiyorum annemle aram iyi değil neden oldugunu bilmiyorum depresyonda olduğumu düşünüyorum ders çalışamıyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum sürekli uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum.
Gizli Kullanıcıinsanlarla konuşmak istemiyorum
arkadaşlıklar beni çok yoruyor aslında bâyâ sosyal bir insanım fakat aramızda yanlış anlaşılmalar görünce onların birbirimize benim gibi saf bakmadıklarını görünce üzülüyorum. bence ya gerçektende samimi konuşalım yada hiç konuşmayalım.enneagram ne demek biliyorsunuzdur. ben tip 7yim. enneagrama tam olamasada inanıyorum. yani ben rahatlık, huzur, mutluluk için yaşıyorum. Bende bunu bozuyorlar diye yanlızlaşmam doğru mudur? Yanlızlaşırsam daha sonra pişman olur muyum? Zaten toksik iki ebeveynle yaşıyorum 18 yaşındayım. konuşmayı, düzeyli seviyede tartışmayı, anlamayı, anlatmayı çok severim. Aile içerisinde bunları yapamıyorum. Malesef onlarla aynı düşüncedeymişim gibi görünmem gerekiyor. Onları sizlere veya başkasına bu şekilde anlatıncada suçlu hissediyorum. İşte bende arkadaşlarla sevdiğim bu aktiviteleri yapıyorum fakat günün sonunda beni çok bilmiş, düz kafalı, ilgi çekmek isteyen, insanları sürekli test etmeye çalışan, yapmacık... gibi tanımlarla tanımlıyorlar. bunları bana söylediler ama kötü bir şekilde değil kibar nazik anlayışlı bir şekilde. ben böyle göründüğümü bilmiyordum. sonuç olarak görünmemeyi bu şekilde görünmeye tercih ederim. peki bu tercih yanlış mı doğru mu eksik mi? fikirlerinizi merak ediyorum.Çok teşekkür ederim🤍☀️
Gizli Kullanıcı