Sosyal Hayat

Sürekli aynı sorularla baş başa kalmak

Gizli Kullanıcı18 Eylül 2024 22:43

Merhaba ben 20 lerin başında bir genç kızım. Küçüklüğümde hep sosyal bir kişilik olup büyüdüğünde mesafeli ama yine cana yakın diye tabir edilen bir insan haline geldim. Ortaokul ve lisede annemin her eve geldiğimde bugün kimle yemek yedin arkadaşın var mı gibi soruları yüzünden hiç arkadaş olmak istemediğim kızlarla arkadaşlık yaptım ve kötü deneyimler yaşadım. Sürekli kendimi eksik ve çirkin hissetmemi sağladılar. Büyüdükçe terapi alarak ve kendi üstümde çalışarak bunları hallettim. Fakat güven duygum eskisi gibi duvarsız kalmadı. Sınırlarım oluştu. Ve kendi kendime vakit geçirmeyi sever hale geldim. Ve üniversitedeyim şuan. Ne zaman yalnız bir kafeye ya da etkinliğe girsem senin arkadaşın yok mu niye tek geldin gibi sorularla karşılaşıyorum. Bunun sebebini anlayamadım. Sürekli gülücük saçan herkesi konuştuğunda eğlendiren biriyim ve bu soruyu benimle yakınlaştıktan sonra soruyorlar. Bu kadar eğlenceli bir kızsın nasıl arkadaşın az vb. diyorlar.Anlam veremiyorum ne yapacağımı da bilmiyorum. Bilinçaltımda eskiden kalma yalnızlık duygusu kaldığı için mi sürekli etrafımda bu sorularla karşılaşıyorum?

  • Cevap Bekliyor

  • Paylaş:
kapali

Sadece Psikologlar cevap yazabilir

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi nasıl toparlarım

Ben mezuna kaldım bu yıl tekrar sınava hazırlanan bi öğrenciyim geçen yıl başta güzel çalışsam da sonradan bırakmıştım ve çok kötü bi döneme girmiştim isteksizlik hevessizlik sürekli ağlamalar panik ataklar sürekli uyuma isteği fln sonra yavaş yavaş geçti ama sınavdan başarısız bie sonuç aldım şimdi tekrar aynı döneme girdiğimi hissediyorum daha yolun başındayım sınav için hazırlanmam için önümde yeterli sürme var evet ama ben bu süreyi de batırmak istemiyorum yine aynı döneme girip aylarca iğrenç bi şekilde yaşamak istemiyorum bu durumu nasıl basabilirim bilmiyorum panik ataklar geliyor böyle bi anda oluşan boğulma hissi nefes alamama hissi el titremeleri ağlamalar ve ağlamayı durduramamalar sürekli böyle ben bir şeylere odaklanmakta zorluk çeken biriyim ki bu saydığım şeyler yüzünden de daha çok zorlanıyorum hiç istek kalmıyor hiç bir şey yapamıyorum odak hiç kalmıyor kendimi derslerime veremiyorum yaptığım bi ise veremiyorum sürekli bir şeyleri mahvediyorum bi durum annemin gözüne çok batıyor istediği gibi birisi asla olamıyorum hiç bir şeyi başaramıyorum ne kadar çabalasam da yine dönüp dolaşıp şu döneme giriyorum ben yoruldum gerçekten çok yoruldum canım çok yanıyor ve hiç görmüyor annem ne zaman panik atak gelse ne bileyim şu saydıklarım olduğunda fln böyle istemsizce kendime zarar verme düşünceleri oluşuyor ve engel olamıyorum bu düşüncelere artık gerçekten yoruldum iğrenç hissetmekten kendimden nefret etmekten nasıl toparlanırım bilmiyorum