Sosyal Hayat

Sürekli aynı sorularla baş başa kalmak

Gizli Kullanıcı18 Eylül 2024 22:43

Merhaba ben 20 lerin başında bir genç kızım. Küçüklüğümde hep sosyal bir kişilik olup büyüdüğünde mesafeli ama yine cana yakın diye tabir edilen bir insan haline geldim. Ortaokul ve lisede annemin her eve geldiğimde bugün kimle yemek yedin arkadaşın var mı gibi soruları yüzünden hiç arkadaş olmak istemediğim kızlarla arkadaşlık yaptım ve kötü deneyimler yaşadım. Sürekli kendimi eksik ve çirkin hissetmemi sağladılar. Büyüdükçe terapi alarak ve kendi üstümde çalışarak bunları hallettim. Fakat güven duygum eskisi gibi duvarsız kalmadı. Sınırlarım oluştu. Ve kendi kendime vakit geçirmeyi sever hale geldim. Ve üniversitedeyim şuan. Ne zaman yalnız bir kafeye ya da etkinliğe girsem senin arkadaşın yok mu niye tek geldin gibi sorularla karşılaşıyorum. Bunun sebebini anlayamadım. Sürekli gülücük saçan herkesi konuştuğunda eğlendiren biriyim ve bu soruyu benimle yakınlaştıktan sonra soruyorlar. Bu kadar eğlenceli bir kızsın nasıl arkadaşın az vb. diyorlar.Anlam veremiyorum ne yapacağımı da bilmiyorum. Bilinçaltımda eskiden kalma yalnızlık duygusu kaldığı için mi sürekli etrafımda bu sorularla karşılaşıyorum?

Bu soru 26 Eylül 2024 21:12 tarihinde Psikolog Nuray Halaç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,

Öncelikle sorunlarının farkında olup bunları tanımlayarak soru sorma cesaretinde bulunduğun için teşekkür ederim,kendinle böyle adımlar atabildiğin için gurur duymalısın.Çünkü senin durumunda olan benzer ya da farklı olaylar yaşayan insanların çoğu bu cesareti gösteremiyor ve ne yazık ki bir şeyleri çözmeden hayatlarına devam etmek zorunda kalıyorlar. Böyle durumlarda da halledilmeyen problemler, çözülmeyen sorunlar,görmezden gelinen duygular ve karmaşalar içerisinde ilişkilerini ve kendilerini olumsuz etkiyebiliyorlar.Burada mesajında da belirttiğin gibi örnek verebileceğimiz kişiler olumsuz deneyim yaşadığın arkadaşların, sana bazı tutarlı ve doğru olmayan dayatmalarda bulunan annen olabilir.Belki annen sana bu soruları yöneltirken sende bırakabileceği olumsuz etkileri bilmiyordu ve bunu bilinçli olarak yapmadı çünkü o da bu dayatmaları yaşamış olabilir,bu ilişki türünü gözlemleyerek öğrenmiş olabilir.İlk davranış temellerimiz genellikle yakın çevremizde bulunan ailemizi gözlemleyerek kazanırız ve bu davranışları alışkanlık haline getirebiliriz sende bu durumun sende bıraktığı olumsuz etkileri görmemiş olsaydın ve destek alıp kednin için iyileşme sağlamasaydın kim bilir belki sende bir çocuğa,eşe , arkadaşa sahip olduğunda aynı tutumları sergileme davranışında bulunabilirdin. Unutmamalısın ki ne yaşarsak yaşayalım ne deneyimlersek deneyimleyelim zincirleri kırmak,kendi yolumuzu çiçekli bir şekilde oluşturmak biizim elimizde. İnsanlara olan bakış açın,yaşama tarzın, duyguların hepsi bazı durumlara maruz kalsa da gün sonunda senin zihninde bir sınuca varır ve şekillenir.Sınırlarının olması gayet normal ve olağan bir durumdur,önemli olan senin bu durum içinde kendini iyi hissetmen,psikolojik iyi oluşunu devam ettirebilmendir. Aksi bir durumda sınırlarını tekrardan yeniden inşa etmen ve üzerine düşünmen gerekebilir.Sürekli gülücük saçtığını,eülendiğini ve keyif aldığını anlıyorum bu durumda kendin için yarattığın bir kaygı ve endişeden ziyade karşı taraf konusunda endişelisin. Seni anlamaya çalışıyorum, biz insanlar sosyal varlıklarızdır ve böyle durumları önemseriz,bu oldukça olağandır,bunu sorgulamanın ve çözüm bulmak istemenin beklendik olduğunu söylemek isterim.Bizim toplumumuzda ya da insanlarda bazı kalıp yargılar, bazı değişmez beklentiler bulunmaktadır. Bunlardan bazılarıdan sık görülenler ise ; kişinin yalnız olmaması , yalnız olduğunda keyif alamayacağı,yalnız olmak isteyenlerin asosyal olduğuna dair yargılardır.Kalıp yargıları değiştirmek, yerine doğru düşünceleri yerleştirmek zor olsa da imkansız değildir. Bu noktada yapabileceğin bu ön yargılar ile sana yaklaşan insanlara karşı açıklayıcı ve anlatıcı bir tavır sergileyerek sana karşı empati kurarak benimsemelerini sağlamak olacaktır.Bu noktada direkt olarak yapmaman gereken şey ise kendi bilinçaltına yönelerek orada bir kusur araman olacaktır.Bu diğer duyguları besleyebilir ve sende çok fazla endişe,kaygı oluşturabliir. Senin bilinçaltında ne olursa olsun insanlar karşıdan baktıklarında senin zihnini okuyamaz ve okumuş gibi sana yaklaşamazlar. Mutlu olduğun bir durum için pes etmek,vazgeçmek yerine kendin için en iyi versiyonunu denemeli ve insanlarla konuşarak bunları çözebileceğini anlamalısın, şunu da her zaman bir kenarda tut ki tüm insanların fikrini değiştiremeyebiliriz,önemli olan hayatında olmasını istediğin ve keyif aldığın kişier üzerinde odaklanmandır.

umarım cevabım yardımcı olmuştur.

Sevgilerle ve musmutlu kalman dileğiyle,

Psikolog Nuray Halaç

alinti

İçim ferahladı okurken çok çok iyi hissettim. Çok teşekkür ederim iyi ki varsınız 🥰

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Çok çok teşekkür ederim. Dediklerinizi uygulayacağım. Siz de musmutlu olursunuz umarım sevgilerimle. 💕

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Hayattan Zevk Alamama Sorunsalı

Merhaba, 28 yaşındayım üniversiteden mezun olduktan uzun bir süre kendime uygun bir iş bulamıyorum. Kısa vadede girdiğim işler beni mutlu etmiyor uzun vadeli iş istiyorum fakat çok çabuk her şeyden sıkılıyorum. Uyku sorunum var ve çözemiyorum. Yalnız hissediyorum arkadaşım yok. Kahve içebileceğim arayıp dertlesebilcegim yada herhangi bir şey için bile. Evliyim 1 senedir, eşimi seviyorum galiba. Ama hayatta hiçbişey den tam olarak emin olamıyorum. Ona tam anlamıyla yaklaşmıyorum. Sanki yaşamak için yaşıyorum bazı şeyler olması gerektiği için oluyor da ben o şekilde gerçekleştiriyorum gibi. Cinsel iliskimiz de ise yakınlık kuramıyorum bana anlamsız geliyor. Gerçekten birlikte olmak anlamsız geliyor benim için. Çok garip hislere duygulara kapılıyorum. Düşündükçe de işin içinden asla çıkamıyorum. Çok fazla uyuyorum çünkü uyanmak için bir sebebim yokmuş gibi. Elbette sağlıklıyım iyiiyim ama ruhsal olarak bu şekilde hissediyorum. Hayatımda ki her şey ve herkes o kadar anlamsız geliyor ki buna bende dahilim. İnanın ne yapıcam bu işin içinden nasıl çıkıcam bilmiyorum. Kendimi bir yazılım sistemi gibi hissediyorum, hayat neyi getiriyorsa akışına yaşıyorum ama ne olmak istediğim yerdeyim ne de olmak istediğim insanım. Her insan biriciktir biliyorum kendime uğraş bulmalıyım bir amacım olması vs. ama yapamıyorum yada yapmıyorum. Harekete geçemiyorum bir türlü. O kadar sıkılgan biriyim ki bir ise heyecanla başlıyorum ertesi gün vazgeçiyorum. Daha yazsam sayfalar sürer fakat bu kadarı yeterli. Umarım anlatabilmişimdir kendimi. Şimdiden teşekkür ederim