Nasıl daha sakin birisi olabilirim?

Sevgili danışanım,

Merhabalar.Siz bu cümleleri kurarken zihninizdeki o telaşı, koşturmayı, bitmek bilmeyen bir yetişme hissini hissettirdiniz diyebilirim. Sanki bir durmak istiyorsunuz ama ayaklarınız sormadan hep ileri gidiyor gibi… “Acele ediyorum ama neden?” sorusundaki içsel arayış, aslında oldukça anlamlı ve önemli bir farkındalığın göstergesidir.

Birçok insan için bu hız hali sadece bir alışkanlık değil, aynı zamanda bir korunma biçimi olabilir. Siz de fark etmişsiniz ki neye yetiştiğiniz tam olarak belli değil ama bir şeylerin sizi sürekli harekete geçmeye zorluyor gibi. Bazen bu telaş, geçmişten gelen görünmez telkinlerin bir sonucu olabiliyor. Çocuklukta sık duyulan “Hadi acele et!”, “Vakit kaybetme”, “Tembellik etme” gibi ifadeler, yıllar geçse de içsel sesimize dönüşüp bizi yönlendirebiliyor. Belki bir noktada “yavaş olmak” demek “yetersiz olmak”, “geri kalmak” ya da “başarısız olmak” gibi anlamlar kazanmış olabilir sizin için, fark etmeden…

Bazı danışanlar, hızlı yaşamın altında aslında içsel bir huzursuzluk ya da kaygı olduğunu fark ediyor. Çünkü kişi durduğunda, zihni de sessizleşmek yerine tam tersine daha çok konuşabiliyor. Ve bu konuşmalar bazen geçmişe, eksikliklere ya da kaygılara odaklandığı için huzursuz edici olabiliyor. Bu nedenle hızlılık, bilinçdışı bir kaçış haline dönüşebiliyor. “Durursam düşüneceğim, o zaman da yorulacağım” gibi bir iç çatı gelişebilir. Sizin de bu hızın “beni yoruyor” ifadeniz, artık bedeninizin ve ruhunuzun bu tempoya itiraz ettiğini gösteriyor olabilir.

Sevgili danışanım siz bu döngüyü fark etmişsiniz ve inanın bu çok değerli. Bu noktada birkaç küçük ama etkili farkındalık (mindfulness) pratiği önermek isterim. Bunlar hızın arasında bir anlığına durmak için küçük adımlar olabilir:

1. 3 Dakikalık Farkındalık Molası: Her günün sabahında ya da gün içinde kendinize sadece 3 dakikalık bir durma alanı açın. Gözlerinizi kapatın. Dikkatinizi sadece nefesinize yönlendirin. Nefes alıp verirken göğsünüzdeki ve karnınızdaki hareketleri hissedin. Zihniniz başka yerlere gittiğinde yargılamadan tekrar nefesinize dönün.
2. Günlük İşleri Bilinçli Yapma Egzersizi: Örneğin elinizi yıkarken, sadece o ana odaklanın. Suyun sıcaklığı, sabunun kokusu, elinizdeki his... Yavaşlayarak ve o anın ayrıntılarını fark ederek yapın. Bu tür küçük farkındalık alanları, beynin “otomatik pilot” halinden çıkmasına yardımcı olur.
3. Niyet Belirleme: Güne başlarken kendinize şunu sormayı deneyin: “Bugün bir şeyi acele etmeden yapabilir miyim?” Bu soru, sizi içsel hız yerine bilinçli niyete yönlendirebilir.
4. Gözlem Günlüğü: Gün içinde acele ettiğinizi fark ettiğiniz anları yazın. Ne yapıyordunuz? Zihninizde hangi düşünceler vardı? Vücudunuzda nasıl hissettiniz? Bu gözlemler, hızın hangi durumlarda tetiklendiğini anlamanıza yardımcı olabilir.

Bütün bunlar tek başına “hızlılık” halini bitirmese de, sizinle birlikte yürüyen bir iç gözlem başlatabilir. En önemlisi de şu: Yavaşlamak öğrenilebilir bir beceridir. Bu beceriyi kazanmak, bazen geçmişi anlamaktan ve kendinize daha şefkatli bir dil geliştirmekten geçer.

Kendinize bu noktada şu soruları sormanızı öneririm :

Örneğin sizce en çok hangi zamanlarda bu hız artıyor? Belirli bir ortam, kişi ya da düşünce sizi daha çok harekete geçmeye mi zorluyor?

Bu sorularla ilgili değerlendirilmesini istediğiniz bir kısım olursa tekrardan yeni bir soru başlığı açarak sorabilirsiniz(Sorunuzun başında ismimi belirtebilirsiniz)

Bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak