Onu unutamıyorum, ne yapmalıyım

Sevgili danışanım,

Merhabalar kısa sürede hızla büyüyen bir ilişkinin ardından yaşanan terk edilme deneyimi, hele ki bu ayrılık nişana yalnızca bir hafta kala yaşanmışsa, kalpte derin bir boşluk ve akılda bitmeyen sorular bırakabilir.

Siz anlattıkça, bir yandan bu ilişkinin size başlangıçta çekingen bir adımla geldiğini, ancak sonrasında bir güven duygusu geliştiğini, o güvenin de zamanla sarsıldığını görüyorum diyebilirim. İlişkinin içinde giderek manipüle edildiğinizi, kendinize ait olmayan davranışların size aitmiş gibi yansıtıldığını, bir nevi kimliğinizin sorgulatıldığını ifade ediyorsunuz. Bu çok yıpratıcı bir deneyim. Özellikle sürekli sizin çabanızla ilerleyen barışmalar, bu ilişki dinamiğinde tek yönlü bir emek olduğunu gösteriyor olabilir.

İlişkide zaman zaman yaşanan kırılmalar olur, ancak bu kırılmalar karşılıklı tamir edilmediğinde, kişi kendini hep eksik, hep suçlu hissedebilir. Bir şeyleri kurtarma arzusu, bazen karşı tarafın gerçek tutumunu gözden kaçırmanıza da neden olabilir. İlişki sonlandıktan sonra hiçbir açıklama yapılmadan engellenmiş olmak, yaşanılanların üzerinin örtüldüğü bir duyguyla baş başa bırakabilir insanı.

Aynı iş yerinde bulunmanız ise süreci daha karmaşık ve yorucu hale getirmiş olabilir. Onu her görüşünüzde kalbinizin sıkışması, vücudunuzun henüz bu ayrılığı kabul etmekte zorlandığını gösteriyor. Bu tür yoğun fiziksel tepkiler, bastırılmış duyguların bedene yansıması olabilir. Onu görüp konuşamamak, içinden geçenleri aktaramamak, bu duygunun tazeliğini korumasına neden olabilir.

Şu an, yaşadığınız duyguların doğrudan bir "unutamama" haliyle değil, tamamlanmamışlıkla ilgili olabileceğini söylemek mümkün. İnsanın zihni, kapanmamış dosyaları sürekli açma eğilimindedir. O dosyada eksik kalan açıklamalar, nedenler, haklılık arayışları varsa, zihin bunları tekrar tekrar yaşatabilir. Ancak şunu da söylemek gerekir: Bu yaşadığınız, sizin değerinizi ya da karakterinizi tanımlamıyor.

Bu süreçte kendinize dönüp şu soruları sormanız belki biraz nefes aldırabilir:

1. Bu ilişkide gerçekten neyi onarmaya çalıştım?
2. Hangi duygularımın üzerine bir başkası tarafından tanım kondu?
3. O tanımlar gerçekten bana mı ait?
4. Şu anda kendim için neye ihtiyaç duyuyorum?

Bazen kelimelerin sesi bile yetmeyebilir. Belki de bu nedenle, sessiz bir odada sadece kalbinizin söylediklerine alan açmak, bir deftere gelişigüzel cümlelerle dökülmek size iyi gelebilir. “Şurada çok kırıldım”, “Bunu hiç anlamadım”, “Burada çok yalnız hissettim” gibi cümlelerle, iç dünyanızı bir dışa vurum alanına taşıyabilirsiniz.

Unutmayın, bu yaşadığınız duygusal süreç doğrusal değil. Bazı sabahlar daha güçlü kalkabilirsiniz, bazı günler göz göze gelişinizde yine sarsılabilirsiniz. Ama bu dalgalanmalar, iyileşmenin düşmanı değil, bir parçasıdır. Kalbiniz o çarpıntıyı her hissettiğinde, kendinizi suçlamak yerine bir nefes molası vermeyi deneyin. 4 saniye nefes alıp, 4 saniye tutup, 4 saniyede vermek gibi basit egzersizler, bedeninize “güvendeyim” sinyalini vermeye yardımcı olabilir.

Şimdi bu yaşananları geride bırakmak değil belki ama anlamlandırmak ve sizin için bir yere koymak kıymetli olabilir. Kendinizi yeniden kurmak, değerlerinizi hatırlamak, neye izin vermek istediğinizi fark etmek; bunların hepsi zamanla mümkün.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.

Psikolog Aysel Kacak