Eğitim

Stres ve Başaramama Korkusu

Gizli Kullanıcı15 Ağustos 2024 23:10

12. Sınıfa yeni geçmiş bir öğrenciyim ve fen lisesinde okuyorum. Fen lisesinde olmanın getirdiği ders avantajıyla birlikte diğer arkadaşlarımın benden çok daha iyi olmasının getirdiği özgüvensizlik var üzerimde.

9. Sınıftan beri böyle ve sürekli ne zaman ders çalışacak olsam zaten diğerlerine yetişemem onlar kadar iyi olamam naparsam yapayım başaramam düşünceleri ile sürekli erteliyorum şuan sosyal ve fenim asla iyi değil matematik netlerim 20 civarı ve derslerim çok kötü olduğu için 12 olmama rağmen erteliyorum ve bundan vazgeçemiyorum ne zaman derse otursam çabuk bunalıyorum zaten çalışsam da netlerim kötü olduğu için yapamam diyorum. Okul sonuncusu veya sonlarda olduğum için hiç optik vermiyorum utanıyorum böyle kötü sonuç almaktan ama çalışmayı da hep erteliyorum. Şuan da o kadar ertelediğim ve okul çok yakın zamanda açılacağı için aşırı stres oluyorum.

Stresle başa çıkamıyorum o kadar stres oluyorum ki saçlarım avuç avuç dökülüyor gece uyuyamıyorum ama hiçbir şeyi düzeltebileceğime inancım yok sürekli birinin motivasyon vermesini istiyorum ki ders çalışayım ve sürekli kendimi insanlarla kiyasliyorum yanlış olduğunu bildiğim halde kendimi alamıyorum çünkü insanların tyt netleri 100 altına bile zor inerken benimkinin 50 olması çok kötü bir durum. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Bu soru 18 Ağustos 2024 20:14 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, kendinle ilgili oldukça olumsuz düşüncelere sahip olduğunuzu anlayabiliyorum. Şimdi neden böyle düşündüğüne dair farkındalık oluşturmaya çalışalım. Öncelikle aşırı düzeyde değerlendirilme kaygısı taşıdığını düşünmekteyim, bu kaygının çocukluğunla olan ilişkisini sorgulayabilirsin;

çocuklukta aşırı otoriter ebeveynlerle büyümüş olmak

çocuklukta onaylanma ve ilgi görmek adına sürekli akademik olarak başarılı olmaya çalışmak

çocuklukta ebeveynlerin yüksek beklentileri / sen her zaman en iyisini yaparsın cümleleri kişilerde sınav kaygısına sahip olur. Birçok insan için sınavlar stres unsurudur ancak bu stresle başa çıkabilirler, senin içinde birkaç başa çıkma yöntemi paylaşacağım;

öncelikle kendinle ilgili olumsuz yargılarını sorgularsak; başarısız olduğuna dair kanıtların neler ? TYT netlerinin şu anda düşük olmasının nedeni tyt’ye odaklanmaman olabilir mi ? Önünde oldukça uzun bir sene var ve henüz başlamadı, akademik açıdan iyi bir eğitim aldıysan hızla ilerleyebilirsin. Okuldaki sınavların da başarısız olduğunu gösteriyor mu ? Şimdi de başarılı yanlarına odaklanalım, neleri iyi yaparsın, odaklandığında hızla ilerleyebilir misin ? Zekan ve potansiyelin sayesinde fen lisesine girebilmişsin o halde işin çok daha kolay, birçok öğrenci okul yaşamında oldukça yetersiz bir eğitim alıyor.

Kendine sonuç hedefi değil süreç hedefi koy. Kendine TYT net hedefi koyarak başlama, hedeflerin günlük veya haftalık olsun, bu hafta şu konuyu bitireceğim elimden geleni yapacağım diyebilmek önemlidir. Bu sayede daha kısa sürede ulaşılan hedef sana tatmin sağlar. İlerlemelerinin farkında ol.

Süreci nasıl götüreceğine ilişkin uzman kişilerden destek alabilirsin, böylece bir yol belirleyerek uzman kişi senin takibini sağlayabilir.

En kötü senaryoyu düşünür müsün ? Bu sene sınava girdiğini ve sonucunun istediğin gibi gelmediğini düşünelim bu seni başarısız bir insan yapar mı ? Birçok öğrenci ilk senesinde istediği sonuca ulaşamaz bu onları başarısız kişiler yapar mı ? en kötü senaryoları düşün ve yaşanırsa neler yapacağınla ilgili fikirlerin olsun.

Optik vermemek veya sınavlara girmemek bir kaçıştır, ilk olarak kaçışlarından uzak durarak işe başlayabilirsin.

iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ayrı eve çıkmaya ailem ikna olmuyor kaçıp çıkmak mantıklı mı?

Merhaba ben yağmur 28 yaşındayım İstanbulda grafik tasarımcı olarak bir reklam ajansında çalışıyorum ailemde İstanbul'da. Arabam var kendi paramla biriktirip aldim ve artık kendi şehrimde ayrı eve çıkmak istiyorum evimiz çok küçük ailem zamanında bana ciddi kötülükler yaptı küçüklükten beri herseye mahrum bırakıldım rezil bir hayatım oldu.Bir şeylere sahip olmaya yeni başladım hayatı hep yaşımdan geri de yaşadım küçüklükten beri hep arabam olsun evim olsun hayalini kurdum bir kadın olarak ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum artık.Fakat ailem narsist bu yaşımda ekonomik özgürlüğümün olmasına rağmen herseyime müdahale ediliyor benim fikrim sorulmuyor bana özel olan tanınmıyor odam çok küçük evimiz de çok küçük bazen uzaktan çalışmam gerekiyor gerçekten çalışamıyorum babam öğlen 5 e kadar yatıyor salonda ve odama çok güneş düşüyor ve odam çok küçük kıyafetlerim bile sığmıyor. Ailem kendimi bildim bileli ehliyet almama araba almama hep karşıydı Ehliyetimi bile üniversitede kendi paramla gizli almıştım 28 yaşındayım işe giderken bile konum atıyorum bir kere bile güvenlerini kırmadım bu yaşıma kadar konuştuğum bir erkek arkadaşım bile olmadı hala beni takip ediyorlar üzerime düşüyorlar ayrı eve çıkmama çok karşılar ve bu nereye kadar böyle devam edecek 40 yasinda da böyle mi olacak artık geleceğim için endişeleniyorum. Aklımda fikir var is değişip hattımı telefonumu değişip kaybolup ayrı evime çıkıp isimle kendi hayatımla ilgilenmek var düşünüyorum huzursuz olurum onları göremeyeceğim için ama onlarla da yaşayamam kendim için bunu yapmak zorundayım sizce mantıklı mı kendi hayatımı kurmak istiyorum kendi evim kendi düzenim kendi ekonomik özgürlüğüm çok çaresizim burda sizlere danışmak istedim şimdiden teşekkür ederim