Şu ana kadar hiçbir şeyi başaramamış hissetmek

Sevgili danışanım,

Yazdıklarını büyük bir dikkatle okudum. Öncelikle bu kadar yoğun duygularla baş ederken bir çıkış yolu araman ve hissettiklerini ifade edebilmen çok kıymetli. Bu, içsel sürecine özen gösterdiğini ve duygularını bastırmak yerine anlamaya çalıştığını gösteriyor. Psikolojik olarak zorlayıcı zamanlarda bile kendine dürüst davranabilmek, iyileşmenin ilk adımıdır.

Sürekli başarısızlık duygusu, insanın iç dünyasında zamanla kendine karşı sertleşmesine neden olabilir. Özellikle elinden geleni yaptığı hâlde hedeflerine ulaşamamak, çoğu zaman kişinin değersizlik ve yetersizlik duygularını tetikler. Senin de belirttiğin gibi, bazen başkaları daha az çabayla istedikleri noktalara gelebiliyor gibi görünebilir. Bu kıyas hali zamanla “ben nerede eksik kaldım?” sorusuna dönüşür ve kişi kendi emeğini bile görmez hale gelebilir.

Fakat şunu hatırlatmak isterim: Her bireyin yaşam koşulları, sahip olduğu destek sistemleri, başlangıç noktaları ve kaynakları birbirinden farklıdır. Bu farklılıklar başarıya giden yolu doğrudan etkiler. Birinin görünürde kolay ulaştığı hedefin arkasında farklı dinamikler olabilir. Belki onun hikâyesinde senin yaşadıkların yoktu. Bu durum senin daha az değerli olduğunu değil, sadece hayat yolunun daha engebeli olduğunu gösterir.

Yorgunluk, tükenmişlik ve umutsuzluk; emeklerinin görünmediğini düşündüğünde doğaldır. Ancak bu duygularla baş ederken, kendine yönelttiğin sert yargılar örneğin "kendimden tiksiniyorum" gibi ifadeler sana zarar verebilir. Bu tür düşünceler genellikle geçmişte içselleştirdiğimiz olumsuz inançlardan beslenir. Kendini sürekli suçlama eğilimi, mükemmeliyetçilikle birleştiğinde kişi kendine asla yetemiyor gibi hisseder. Bu noktada, başarıyı yalnızca sonuçla değil, sürece kattığın emek ve anlamla değerlendirmeyi denemek önemli olabilir.

Eğer bu duygular giderek yoğunlaşıyor, gündelik işlevselliğini etkiliyorsa profesyonel destek alman çok önemli. Bu yaşadıkların sadece geçici bir zorlanma değil; belki de daha derin bir duygusal yükün yüzeye çıkmış hali olabilir. Psikolojik destek, bu yükleri güvenli bir alanda paylaşmana ve onları anlamlandırmana yardımcı olacaktır.

Bazen hedefe ulaşmak kadar, o hedefe doğru ilerlerken yolda kalabilmek, nefes alıp dinlenmek, sabretmek de çok kıymetlidir. Bu süreçte kendini sertçe yargılamak yerine, bakış açını biraz yumuşatarak kendine şu soruları sormayı deneyebilirsin: "Ben kendime nasıl davranıyorum?", "Aynı durumları yaşayan en yakın arkadaşım olsa, ona ne söylerdim?", "Benim gösterdiğim bu çabayı başka kim görebilir ya da görse nasıl hissederdim?" Bu sorular, hem iç sesini fark etmeni hem de kendine karşı daha adil bir tutum geliştirmeni sağlayabilir. Unutma, senin bu süreçte verdiğin emek görünmeyebilir ama tamamen kaybolmaz; değerini bilen gözler için mutlaka bir iz bırakır.

Duygularınızı biraz daha ayrıntılı anlayabilmek adına küçük bir yazı alıştırması da faydalı olabilir. Başarısız hissettiğiniz bir anı hatırlayıp, o anda aklınıza gelen ilk düşünce ve duyguları yazın. Ardından bu düşünceler içerisinde kendinize yönelik suçlayıcı, yıkıcı cümleler varsa, onların tonunu değiştirerek daha anlayışlı ve yapıcı bir dile dönüştürmeyi deneyin. Eğer tüm bunlara rağmen hâlâ bir sıkışmışlık hissediyorsanız, bunları yeniden yazabilir veya bunlar üzerine birlikte düşünmek üzere bana danışabilirsiniz. Uzun süredir taşıdığınız yükler, bazen küçük adımlarla bile hafifleyebilir.

Sevgilerimle,

Psikolog İrem Gülsün Zengin