Uyanınca kaygılı şekilde uyanıyorum?

Sevgili danışanım,

Öncelikle Merhabalar,sabahları ellerinizi birbirine kenetlemiş halde uyanmanızdan söz ederken, satırlarınızda hissettiğim şey yoğun bir gerginlik ve içinizde tuttuğunuz bir stres dalgası oldu. Sanki gece boyunca bile zihniniz ve bedeniniz bir "hazırlık" halinde kalıyor gibi... Bu durumu bu kadar dikkatle fark ediyor olmanız ise, hem bedeninize hem de duygularınıza ne kadar duyarlı olduğunuzu gösteriyor.

Yaşadığınız bu kaygı hali, vücudunuzun size küçük sinyaller gönderme şekli olabilir. Parmakları sıkmak, dişleri sıkmak, kaslarda sertlik hissetmek... Bunlar bedenin stresle başa çıkmaya çalışırken geliştirdiği doğal tepkilerden bazılarıdır. Özellikle hastalıkları kafaya takmak gibi yoğun kaygılar da bu fiziksel belirtileri artırabilir. Sanki bedeniniz, bilinçsizce sürekli bir alarm durumunda kalıyor.

Böyle hissettiğinizde, ilk adım olarak şunu bilmenizi isterim: Bu yaşadıklarınız anormal değil. Pek çok insan yoğun stres ve kaygı dönemlerinde benzer bedensel tepkiler gösterebilir. Ancak farkındalığınız sayesinde siz bu döngüyü zamanla daha iyi yönetmeyi öğrenebilirsiniz.

Size birkaç küçük ama etkili öneri sunmak istiyorum:

Beden Tarama Egzersizi:

Sabah uyandığınızda ellerinizi kenetlenmiş bulduğunuzda, hemen çözmeye çalışmadan önce bir an durun. Ellerinize bakın, onları hissedin. Sonra yavaşça açın, parmaklarınızı gevşetin. Birkaç derin nefes alın. Nefes alırken “Şu anda bedenimde bir gerginlik hissi fark ettim” diye içinizden geçirin. Ne hissettiğinizi sadece fark edin, değiştirmeye ya da yargılamaya çalışmadan.

Nefes Egzersizi:

Günde birkaç kez (özellikle sabah ve akşam), gözlerinizi kapatarak 2-3 dakika boyunca sadece nefesinize odaklanın. Burnunuzdan derin bir nefes alıp, ağzınızdan yavaşça verin. Nefesinizi takip etmek, zihninize küçük bir mola verdirebilir. Böyle anlarda sadece “Şu anda buradayım” demek bile rahatlatıcı olabilir.

Düşünceyi Etiketleme:

Bir hastalık düşüncesi ya da olumsuz bir senaryo zihninize geldiğinde, hemen kendinizi kaptırmak yerine durup şöyle diyebilirsiniz: “Bu bir düşünce.” Bunu yapabilmek, düşüncelerle aranıza bir mesafe koyar ve sizi onların etkisinden bir adım uzaklaştırır.

Duyulara Yönelme:

Kaygı yükseldiğinde, çevrenizdeki seslere, kokulara ya da dokunduğunuz bir nesnenin hissine odaklanın. Bu küçük "şimdi ve burada" hatırlatmaları, zihninizi sürekli olasılıkları düşünmekten bir nebze olsun alıkoyabilir.

Sevgili danışanım,

kendinizi çok düşünmekten alıkoyamamak, aslında içinizde taşıdığınız derin bir dikkat ve kendinizi koruma isteğinin bir yansıması olabilir. Bunu bir zayıflık olarak değil, hassasiyetinizin bir parçası olarak görebilirsiniz. Kendiniz için "elimden geleni yapmaya hazırım" diyebilmeniz de çok kıymetli. Unutmayın, iyileşme ve rahatlama adım adım olur. Küçük ilerlemeler zamanla büyük değişimlere yol açar.

Bu süreçte bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.

Psikolog Aysel Kacak