Aile

2 Bebeğime ve Ev İşlerine Yetişmekte Zorlanıyorum

Gizli Kullanıcı28 Mayıs 2024 10:36

Biri 22 aylık diğeri 11 aylık 2 bebeğim var ve ev hanımıyım. Bebeklere ve eve yetişmekte bazen çok zorlanıyorum ve bunalıyorum. Sanırım depresyona giriyorum. Suudi Arabistanda yaşıyorum. Senede 1-2 kere Türkiyeye gidiyorum ailemin yanına. Öneriniz nedir? Teşekkürler

Bu soru 28 Mayıs 2024 19:08 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Hem yurtdışında yaşıyor olmak hem küçük çocukların olması hem de ev işleri desteğin az olması gibi durumların çok zorlayıcı olabileceğinin farkındayım. Bu süreç sizin zor, bunalmanız çok doğal. Öncelikle bu yaşadığınız hislerin doğal ve normal bir süreç olduğun farkında olun. İkisi de çok küçük olan iki bebeğiniz var. İkisinin ihtiyaçlarını karşılıyor olmak zaten zorken kendinizin bir desteğinin olmaması da çok zor. Bu duyguları paylaşabileceğiniz zamanınız ve vaktiniz varsa; lütfen ailenizle, arkadaşlarınızla ya da sevdiğiniz birileriyle paylaşın. Bunu konuşmak bile sizlere iyi gelecektir.


İki bebek ile zor olduğunu bilsem de günlük 10-15 dakika bile olsa kendinize zaman ayırabileceğiniz bir şeyler (bu dizi izlemek olabilir, yürüyüş olabilir, ama sadece kendinizle baş başa kaldığınız bir şey) bulmanız ve bunu düzenli yapmaya çalışmanız. Bir tatlı eşliğinde kahve içmek bile olabilir. Müzik dinlemek olabilir. Gün içinde yapabileceğiniz herhangi bir rutin. Rutinler psikolojik sağlığı korur. O yüzden onları bırakmamak çok kıymetli, iki bebek varken zor olduğunu biliyorum. Lütfen kocanız ile bu durumu paylaşın ve konuşun. Eşinizden destek alamadığınız kısımlar olursa bir akrabanızın kısa süreliğine yanına gelmesi için bir şeyler yapabilir misiniz? Eğer olmuyorsa gün içinde size destek verecek birileri var mıdır? Her şeyi tek başına yapmak çok büyük bir yük. Yerel topluluklarda sizi destekleyebilecek kurum ve kuruluşlar var mı? Bir danışanımdan yurtdışında ikizi olanlar için haftada iki saat gelip oyun oynayan gönüllü insanlar olduğunda duymuştum. Her ülkenin şartları, durumları, önemsediği içerikler farklı. Bu açıdan kurumlara bakabilirsiniz.


Depresyona giriyorum demenizden dolayı belirtileri çok vermemiş olsanız da bir psikolojik destek alıyor olmanız kıymetli olacaktır. Bu süreç farklı ülke, desteksiz olmak bunların hepsini tek başına kaldırıyor olmak zor olabilir. Mümkünse ev işleri ve hayat ile ilgili bazı bölümleri eşiniz ile paylaşarak iş bölümü yapabilirsiniz.


Zorlanıyorsunuz, defalarca belirtiyorum, zorlanıyorsunuz ve bu çok normal. Bu süreçte iki bebek büyütmek çok zor. Bu sebepten bunun zor bir süreç olduğunu, bir anne olarak her şeye yetişemeyeceğinizi, yetişmek zorunda olmadığınızı, çocukların hiçbir travması olmayacağını, olsa da bunu toparlayabileceğinizi söyleyebilirim. Sevgili güzel anne, lütfen kendine odaklan ve kendin için ufacıkta olsa tıpkı bebek adımları gibi her ne bulursan yapmaya çalış. Umarım her şey güzel olacak.


Sağlıklı günler dilerim.


Psikolog Merve Ulusoy

alinti

Ne kadar düşünceli bir anlatım.. teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu. Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari. Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum. Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim. Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok . .. (ismim) seni birakmisti yok . .. (ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem . .. (ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak. Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor. Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor. Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.

Aile

Evliliğimi nasıl düzeltebilirim?

Merhaba ; biz ankarada yaşıyoruz iş dolayısıyla memleketimiz farklı burda tek başımayım kimsem yok, eşim çok bencil biri kendinden başka kimseyi düşünmüyor. sürekli işe gidiyor gelince bir şey yapalım diyorum hep yorgun hep mutsuz istiyorki o hep yatsın hiç kimse dışarı çıkmasın o zaman mutlu olur kendi haftanın 5 günü işte ister istemez dışarda arakadaşları var konuşuyor hava alıyor ama biz kızımla haftanın 5 günü evdeyiz ve kendisi dışarı çıkmak isterse çıkarıyor bizi, çok özür dilerim ona hep ‘ biz senin evcil köpeğin gibi dışarı çıkarılmayı bekliyoruz anca evde ‘ diyorum çünkü böyle hissettiriyor. Güzel konuşmayı bilmez , romantiklik desen hiç yok, anne babaya çok düşkün bizden önce onlar gelir laf söyletmez onlarda sağ olsun 30 yaşındaki adama etmedikleri kalmaz ama kocamın sesi çıkmaz çünkü anca bize yetiyor gücü. özür dilemeyi biliyor, kendince diledim sanıyor ama yaptığı tek şey tamam ya özür dileriz uzatma işte diyo ve bundan sonra ona iyi davranmamı istiyor. Hiç ciddi konuşamıyoruz sürekli makara yapıyor benim çok ciddi yaklaştığım konuya o gülüyor dalga geçiyor hiç bir şey konuşmuyoruz sadece kendi doğruları var diğer her şey yanlış onun için hiç bir şekil de memnun olmuyor tek bildiği şey cinsellik ve ben artık dayanamıyorum evde sürekli mutsuzum burda yaşamak istemiyorum, onunla olmak istemiyorum çünkü artık çok soğudum boşanmaya yanaşmıyor hep sen haklısın ben kendimi düzelticem diyor ama yok beni geçiştiriyor sadece, kendince çabaladığını sanıyor ne yapıcağımı bilmiyorum.