2 senelik ilişkim bitti ne yapacağımı bilmiyorum.
Dün 2 senelik ilişkim bitti. Üniversiteden beri beraberdik okul zamanlarımız çok güzel geçiyordu onun dışında da vakit geçiriyoduk. Arada sorunlarımız olsa da üstesinden geliyorduk. Mezun olduktan sonra yaz tatilimiz de güzel geçti sonrasında o bir tanıdığı sayesinde iyi bir firmada işe girdi ve yükseldi onun adına böyle olduğu için mutluyum. Ben de bir yerde işe girdim fakat 2 ay sonra sebepsiz yere işten çıkarıldım ve bu durum beni çok etkiledi aylarca etkisinden çıkamadım yaptığım başvurular cevapsız kalıyordu hiçbir şey işe yaramıyodu bu süreç hep böyle devam edecek psikolojisine girmiştim ve bu mutsuzluğum bizim ilişkimize çok yansıdı. Erkek arkadaşım beni her konuda destekledi maddi manevi yanımda oldu ve kimsenin göstermediği anlayışı bana gösterdi. Bunun farkındayım ve her seferinde de dile getiriyorum. Fakat benim içimdeki yetersizlik duygusu o kadar büyüdü ki hırsımı çoğu zaman ondan çıkardım. Ailemde de yaşadığım sorunlar olunca biz uzun süre plan da yapamadık beraber baş başa herhangi bir şey yapamadık 4 5 aydır. Sadece günübirlik buluşuyorduk ve bunlar da son zamanlarda seyrekleşmeye başladı çoğu da benim yüzümdendi. Ailevi sorunlarımdan kaynaklı. Sonrasında ben 1 ay önce işe girdim yine küçük bir yer getirisi de düşük ve yoğun bir çalışma ortamı vardı fakat yine de başlarda çok zorlansam da şu an alıştım diyebilirim. İlk zamanlar çok zorlanıyodum sürekli geç çıkıyodum işten asla yoğunluk bitmiyordu ve bir gün geç çıktığımda ona istemeden de olsa kırıcı bir mesaj yazdım onun ne kadar rahat olduğunu işinde vs söylendim ona. Bu yükselmemden sonra özür diledim tabiki ertesi gün ama ondan özrünü kabul etsem yine yapıcaksın cevabı aldım ve bu olay üzerine aramız bir türlü düzelmedi. Ara vermeye çalıştık birkaç gün konuşmadık. Görüştüğümüzde pişman olduğumu söyledim o da karşımda ağladı ben iyi değilim çok zorlanıyorum dedi. İşle ve ilişkimizle ilgili çok bunaldığını söyledi ne yapmadı gerektiğini bilmiyordu yapamıyoruz vs dedi bana. Bundan sonra yine zaman vermeyi denedik. Ama ben bu süreçte iyi olmadığını bildiğim için ve ayrılma ihtimalimiz de olduğu için yazmadan duramadım maksimum 2 gün yazmadan durabiliyordum. Yüz yüze görüştüğümüzde sonrasında bana ayrılmak istediğini artık gelecek göremediğini söyledi. Beraber bir şey yapamıyoruz zaman geçiremiyoruz birbirimizi anlamıyoruz benim senş teselli etmelerin bir işe yaramıyor sen her seferinde pesimistsin vs dedi bana. Birkaç gün daha konuşmadık ben zamana bırakalım dedim ama yine dayanamadjm yazdım aradım ve bana kaç kere konuşmak istemediğini şu an kendiyle mutlu olduğunu söyledi. Ben ona o kadsr çok yalvardım ki her şeyi düzeltebileceğimizi her eksikliğimizi telafı edebileceğimizi ben elimden geleni yapacağımı söyledim ama beni dinlemedi ve bir telefon görüşmesinde ayrıldık. Ayrıldıktan sonra yine yazdım sonra ertesi sabah ikimiz de düzgün bir veda mesajı yazdık. Sabah onun mesajını görünce içimde onu arama isteği oluştu ve aradım o da işte olmasına rağmen açtı konuşmak istiyorum bugün akşam dedim ne konuşucaz dedi ve iş çıkışında eve gitmesi gerektiğini söyledi. Sonra da toplantıya girmem lazım whatsapp tan yazışalım dedi ben de hayır gerek yok diyip kapattım ve daha konuşmadık. Ben ne yapacağımı nasıl hayatıma devam edeceğimi bilmiyorum bir yanım belki gerçekten beklersem bir hafta 10 gün sonra kendine gelip yazar diyor bir yanım da artık tamamen bitti diyor. Sosyal medyada hala takipleşiyorux çıkarmadık ama nasıl olucak bilmiyorum bu süreçte ne yapmam gerekiyor hiçbir fikrim yok.
Bu soru 8 Mayıs 2025 15:58 tarihinde Psikolog Ayşe Tuba Aksakallı tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Bana aktardıklarınızı okurken o karmaşık duygularınız adeta buradan hissediliyor. İki seneye yayılan, hayatınızda derin izler bırakan bir ilişki ve onunla iç içe geçmiş iş hayatınızdaki o kırılmalar... Bazen hangisine ne kadar odaklandığınızı, hangisinin sizi daha çok yorduğunu kestirmek bile zor olabilir, biliyorum.
Şu an yaşadığınız bu yoğun duygu karmaşası ve ne yapacağınızı bilememe hali, böyle bir ayrılığın hemen ardından o kadar anlaşılır ki. Bir zamanlar kurduğunuz bir beklenti, alıştığınız bir düzen, hayalini kurduğunuz ortak bir gelecek ve hatta kendinize ait hissettiğiniz bir "biz" kimliğiniz vardı. O kimlik birdenbire yok olduğunda, günlük hayatta bile ne yapacağınızı şaşırmanız çok doğal.
Özellikle o ayrılık tam olarak netleşmediyse, içinizde sürekli "acaba tekrar olur mu, mesaj atar mı, ne olacak?" gibi belirsizlikler dönüp durur. Sizin de satırlarınızdan, bu belirsizlik halinin ve "ne yapacağımı bilemiyorum" düşüncesinin hayatınızda önemli bir yer kapladığı açıkça görülüyor.
Geriye dönüp düşündüğünüzde, o ilişkide bazı anlar olmuş ki, aslında öfkelenmek, haksızlık etmek ya da kırıcı olmak istemeden davrandığınızı fark ediyorsunuz. Kendinizi suçlamanız çok insani bir duygu, ancak şu noktayı da göz ardı etmemeniz önemli: iş hayatınızdaki belirsizlikler, ailevi sorunlar ve hayatın tüm o ağırlığı aynı anda omuzlarınıza binmişti. Böyle zamanlarda insanın sevdiklerine karşı daha hassas, hatta zaman zaman kırıcı olması şaşırtıcı değil. Ben de birçok insanın bu tür "taşmalar" yaşadığını gözlemliyorum. Belki kendinize buradan biraz daha şefkatle yaklaşabilirsiniz.
Bir yandan da onu kaybetmekten o kadar çok korkmuşsunuz ki, tekrar tekrar aramak, yazmak istemişsiniz. "Acaba geri gelir mi?", "O da üzülüyor mudur?", "Yazsam ne olur?" gibi düşünceler... Tüm bunlar, ilişkinin zihninizde henüz tam olarak bitmediğini gösteriyor. Özellikle sosyal medyada hala takipleşiyor olmanızın kafanızı daha da karıştırması çok doğal. Çünkü artık bir şeyler değişmiş olsa da, "kesinlikle bitti mi?" yoksa "hala bir umut var mı?" sorusu insanı inanılmaz derecede yorabilir.
Böyle zamanlarda hayat sanki bir süreliğine askıya alınmış gibi hissedilir. Hedefleriniz, motivasyonunuz ve hatta sabah yataktan kalkma isteğiniz bile azalabilir. Belki kendinize şu soruyu sormak size iyi gelebilir: "Şu an benim kendi iyiliğim için en çok neye ihtiyacım var?" Çok büyük adımlar atmak zorunda değilsiniz; hatta bazen kendinizi yavaşlatıp minik minik yeni bir rutin oluşturmak iyileşme süreciniz için daha sağlıklı olabilir. Örneğin, kısa yürüyüşlere çıkmak, içinizden geçenleri bir kağıda dökmek, güvendiğiniz bir arkadaşınıza açılmak ya da iş dışında sizi oyalayacak küçük aktivitelere yönelmek gibi... 🌿
Geceleri uyuyamamak, içinizin sıkışması, "bir daha onun gibi birini bulamam" korkusu... Bunların hepsi, o ilişkinin ardından yaşadığınız yas sürecinin doğal bir parçası. Aslında yas sadece birini kaybetmekle sınırlı değil; alıştığınız düzenin, kurduğunuz beklentilerin, o ortak hayallerin de kaybını içerir.
Belki şöyle küçük bir egzersiz deneyebilirsiniz: Her sabah uyandığınızda, o gün kendinize şefkatle yaklaşmak için minik bir niyet belirleyin. Örneğin, "Bugün kendime biraz daha nazik davranacağım." ya da "Bugün kendimi suçlamak yerine, yaşadıklarımı anlamaya çalışacağım." Kulağa basit gelebilir ama bu küçük niyetler zamanla size güç verecektir.
Şu anda en belirsiz hissettiren şey belki de onun geri dönüp dönmeyeceği ihtimali. Burada zor olsa da, biraz kendinizle kalmak ve bu sürecin size ait olan kısmını yaşamak sizi güçlendirebilir. İlişkinin neden bu noktaya geldiğine dair kendinize karşı dürüst ama yargılayıcı olmadan bakabilmek, bir gün bu sürecin içinden çıktığınızda kendinizi daha sağlam hissetmenizi sağlayacaktır.
Son olarak, tüm bu süreçte duygularınızı paylaşabileceğiniz, sadece dinlenmeye ihtiyacınız olduğunda yanınızda olabilecek bir arkadaşınız varsa onunla vakit geçirmek, bazen kısa bir kahve bile içmek size iyi gelebilir. En yakınınızda böyle biri olmasa bile kendinize şunu hatırlatın: şu an yaşadığınız acı tek başınıza aşmanız gereken bir şey değil ve hisleriniz kesinlikle geçersiz değil. Bazı şeyler zamanla değil, üzerine düşünüldükçe ve anlaşıldıkça hafifler. Kendinizi baskılamak yerine, "şimdi" de kalmaya çalışın ve her günü ayrı bir adım gibi görmeyi deneyin. Biraz durup kendi içinize bakabilmek, şu an farkında olmasanız da iyileşme yolculuğunuzun önemli bir parçası olacaktır.
İçtenlikle söylemek istiyorum ki, bu süreç zorlu evet, ama bir şekilde ileriye doğru adım atarken arada küçücük anlarda bile nefes alabileceğiniz alanlar yaratabilirsiniz. Bunu deneyimlemeye hakkınız var. Birlikte düşünmek isterseniz, her zaman yazabilirsiniz. 🍀
Umarım cevabım sizin için yeterli olabilmiştir. Aklınıza takılan noktalar ya da sormak istediğiniz farklı durumlar için sorularınızı her zaman yeniden yöneltebilirsiniz. Hoşça kalın…
Sevgiler,
Psikolog
Ayşe Tuba Aksakallı
