2 yaşındaki oğlum tırnak yiyor

Merhabalar,

Öncelikle içinde bulunduğunuz bu hassas dönemi, çocuğunuzun tırnak yeme davranışını, kendi kaygılarınızı anlamlandırıp çözüm bulmak adına burada paylaşma cesareti göstermenizin çok kıymetli bir adım olduğunu belirtmek isterim. Cümlelerinizden çocuğunuzun tırnak yeme davranışından kendinizi sorumlu tuttuğunuzu görüyorum. Sevgili danışan ebeveynlik inişli çıkışlı bir yoldur ve tırnak yeme davranışını gelişim yolculuğunda birçok çocuk gösterebilir. Burada önemli olan ebeveynlerin erken farkındalık ve bilinçli yaklaşımdır. Bu noktada çocuğunuzun gelişimi için attığınız bu adım sonrası neler yapabileceğinize birlikte bakalım isterim.

Tırnak yeme davranışı genellikle stres, kaygı veya bir alışkanlık biçiminde başlar. Sizin de belirttiğiniz gibi ebeveynleri taklit etme sonrası gerçekleşebilir. Bu noktada kaygılı haliniz, emzirmenin bırakılması süreci gibi durumlar çocuğunuzu bedenini kontrol etme, zorlayıcı duygularla baş etme, rahatlama gibi sebeplerle tırnak yemeye yönelmesine sebep olmuş olabilir. Ancak kaygılanmamanızı rica edeceğim çünkü bu davranışı söndürmek mümkün. Sevgili danışan çocuğunuz sizi örnek almış olabilir ama bu, kötü bir ebeveyn olduğunuz anlamına gelmez. Aksine, onun neye ihtiyacı olduğunu görmeniz ve bunu düzeltmeye çalışmanız, çok iyi bir ebeveyn olduğunuzun göstergesi.

Peki ne yapabilirsiniz?

İlk olarak çocuğunuz tırnak yediğinde yapma, yeme gibi ifadeler ile davranışı bastırma yerine "Galiba biraz tedirginsin, parmaklarınla oynuyorsun.” gibi yansıtıcı bir dil kullanmanızı isteyeceğim. Çünkü yapma dediğinizde davranışın tekrarlanma olasılığı artar ve olumsuz tepkiyle bu davranış pekişmiş olur.

İkinci olarak tırnak yeme yerine geçebilecek rahatlatıcı oyunlar ve oyuncaklar koymanızı önereceğim. Bu stres topu, dokulu oyuncaklar, minik hamurlar gibi şeylerle elleri meşgul etmek olabilir. Ya da parmak oyunu, boyama, yapboz gibi odak ve rahatlatma etkinliklerini artırmak olabilir. Bu süreçte çocuğunuza sarılarak, okşayarak, masaj gibi fiziksel temasla da duygu regülasyonuna destek sağlayabilirsiniz.

Üçüncü olarak emzirmeyi bırakma konusuna değinmek istiyorum. Oğlunuzun meme istemesi ve zaman zaman ağlamaları, aslında onun için yeni bir dönemi kabullenmeye çalışmasının izdüşümü. Sabır gösterdiğiniz, alternatifler sunduğunuz ve anlatmaya devam ederek adım adım güvende hissetmesini sağlıyorsunuz. "Artık büyüdün." iyi bir mesaj olabilir ancak doğduğundan beri sürekli temas kurduğu bir nesneden ayrılmak bebekler için zordur. Bu noktada bıraktığı şeyin yasını tutma şansı olması sağlıklı ayrışma sürecini sağlayabilir. Örneğin “Artık büyüdün. O zaman seninle özel bir yastık boyayalım, adına büyüme yastığı diyelim.” gibi bir ritüel, geçişi kolaylaştırabilir.

Son olarak kendiniz için de küçük molalar, nefesler oluşturmayı unutmamanızı ve bu süreçte bizlere her zaman yazabileceğinizi eklemek isterim. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen