3. Kişileri takmayı bırakıp evliliğime nasıl odaklanabilirim ?
1.5 yıllık evliyim 23 günlük bebeğim var ve düğün günümden beri eşimin ailesinden istenmediğime dair sözler laf sokmalar alıyorum saygısızlıklar görüyorum eşim ağzını açamıyor onlara bana sadece çok görüşmezsin istemiyorsan diyor sevmek zorunda değilsin diyor ama biz şekilde görüşmek zorunda kalıyoruz ve bu artık evliliğimi zedeliyor çünkü onların yaptıklarının sinirini eşimden çıkarıyorum onlara olan artık nefret boyutuna geldi ve bana zarar veriyor artık kimseye değil ben mutsuzum ben huzursuzum kendi evime onlar isteyince geliyor ben isteyince değil bir şekilde hep onların istedikleri oluyor ve bu ciddi anlamda eşimden uzaklaştıracak beni diye korkuyorum ki çoğu zaman artık onlar yüzünden ondan uzaklaşıyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Bu soru 11 Mayıs 2025 15:21 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Danışan,
Yazdıklarınızı okurken hissettiğinizi anlıyorum. Henüz yeni anne olmuşken, hormonlarınız, duygularınız, bedeniniz ve zihniniz büyük bir dönüşümden geçerken, bir yandan da evliliğinizin dışındaki durumlara maruz kalmak sizin için oldukça yıpratıcı . Bu süreçte hem bir eş hem bir anne hem de kendiniz olarak dengede kalmaya çalışıyor olmanız sizi yoruyor olabilir.
Anlattıklarınız, çok temel bir ihtiyacı işaret ediyor. Kendi yuvanızda huzurlu, güvende ve saygı gören biri olarak var olabilmek. Ancak eşinizin ailesinden gördüğünüz sözlü ve tavırlı tutumlar zamanla birikiyor ve ilişkide duygusal mesafe oluşmasına neden oluyor.
Eşinizin bu durumlara karşı tutumunun pasif kalması da sizi hem yalnızlaştırıyor hem de öfkelendiriyor olabilir. Tüm bu yükleri taşımanın duygusal, zihinsel ve bedensel anlamda sizi yorması çok doğal. Evlilikte en çok ihtiyaç duyulan şey, eşlerin birbirine duygusal olarak omuz verebilmesi, dışardaki baskılara karşı ortak bir yön olabilmesidir.
İlk adım olarak, kendi duygularınızı bastırmadan, ama suçlama diline kaçmadan eşinizle açık ve sınır belirleyici konuşmalar yapmanız çok değerli olabilir. “Ben bu şekilde evliliğimin zarar gördüğünü hissediyorum” gibi duygu temelli ifadeler, sizi daha görünür kılabilir. Sınır koymak; duvar örmek değil, ilişkinizi korumaya çalışmak anlamına gelir.
Eşinizin ailesiyle olan ilişki düzeni sizi etkiliyor olabilir, ancak onların sizi nasıl gördüğünden çok, sizin kendinizi nerede konumlandırdığınız daha belirleyici olur. Bu noktada odak noktanızı kaybetmemek için kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: Ben bu evlilikte ne için buradayım? Ben neye kıymet veriyorum? Bu sorular, sizi dış seslerden içsel merkezinize taşıyabilir.
Bebeğinizin gelişimi açısından da kendi ruhsal dengeniz çok kıymetli. Bu nedenle, eşinizle yaşadığınız çatışmaların sürekli tekrar etmesini önlemek için bir çift terapisti ya da bireysel destek size oldukça iyi gelebilir. Duygularınızı ifade edebileceğiniz, yargılanmadan dinlenebileceğiniz bir alan yaratmak sizin için bir nefes olabilir.
Ayrıca öfkenizin yoğunlaştığı anlarda, duygularınızı yazıya dökmek, bir süre odanızı değiştirerek zihinsel geçiş yapmak veya kısa nefes egzersizleriyle bedeni sakinleştirmek, o duygunun yıkıcı hale gelmesini önleyebilir.
Son olarak şunu da eklemek isterim ki. Eşinizin ailesiyle kurduğu bağ, evliliğinize zarar verecek boyuta ulaştığında, eşinizin de bu ilişkinin sorumluluğunu üstlenmesi gerekir. Siz bu yükü tek başınıza taşımak zorunda değilsiniz. Duygularınızın yönü anlaşılmak istiyor, değersizlik değil, hak ettiğiniz saygıyı görmek istiyor. Bu çok insani ve çok yerinde bir ihtiyaç.
Bu süreçte en az bebeğiniz kadar sizin duygusal güvenliğinizin de önem taşıdığını hatırlatmak isterim. Güvende hissettiğiniz bir evde, hem anne kimliğinizle hem eş olarak hem de birey olarak var olma hakkınız var.
Umarım cevabım sizin için yeterli olmuştur. Aklınıza takılan noktaları yeniden sorabilirsiniz. Hoşça kalın…
Sevgilerle,
Psikolog İrem Bor
