Çocuk ve Ergen

6 Yaşında kızım ilkokula başladı her gün ağlıyor

Gizli Kullanıcı13 Eylül 2024 09:41

Kızım 6 yaşında okulun uyum haftasından bu güne kadar hergün ağlıyor, derslerde olmasa da tenefüslerde çıkışlarda sabah okula girerken gece yatarken ağlıyor. Kendini çok etkiledi bu durum zayıfladı mutsuz hep üzgün hep ağlamaklı, konuştuğumda okulda onu bulamayacağımdan onu orda bırakacağımdan, büyüklerin olduğundan korktuğunu söylüyor, beni çok özlediğinden bahsediyor, daha öncesinde kaybetme biryere bırakma gibi olaylar yaşamadık ama fazlasıyla benimle temas kurmayı seven bir çocuk, ayrıca anasınıfı geçmişi var ve orda böyle sorunlar yaşamadık.

Öğretmeniyle konuştuğumda görmezden gelmemi daha yolun başında olduğunu söyledi kendisi kızımın ağladığını görmezden geldiğini söyledi, kızımı sakinleştirmeye çalışıyorum fakat inanmıyor onu bırakmayacağıma ve kaybetmeyeceğime, korkuları var ve ben çok çaresiz kaldım, sürekli konuşuyorum anlatıyorum ama yine ağlamaktan geri durmuyor ben de yıprandım kızım da yıprandı, onu da daha fazla okuldan soğutmak istemiyorum, kızım dışarı da da yani oyun parklarında da yanına bir çocuk gelsin hemen uzaklaşır, kedi köpek arı böcek yani nerdeyse bütün hayvanlardan da korkar ne yaptıysam alıştıramadım evde kuş besledim bahçemizde kediler var ama ne yaparsam yapıyım korkularına çözüm bulamadım ne yapmalıyım şimdiden teşekkür ederim

Bu soru 14 Eylül 2024 15:53 tarihinde Psikolog Melisa Genç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, yaşadığınız bu olay sizi ve kızınızı psikolojik ve fiziksel olarak çok yıpratmış olmalı. Öncelikle bunu burada paylaştığınız, çözüm aradığınız için sizi takdir ediyorum. Çocuklar bazen okula başlarken sorun yaşayabiliyor. Burada problem okula gitmek değildir buradaki temel problem aslında sizin de belirttiğiniz gibi “ terk edilme korkusudur”. Bu düşüncenin temelinde anneyle kurulmuş olan bağımlı bağlanma stili yatar. Çocuk sizden ayrılmakta zorlanır.



Çocuğunuzun okula alışmasını sağlamak için öncelikle okula gitmeden önce sizin ve kendisinin eline bir kalp çizin bu kalbe her dokunduğunda size sarılmış gibi hissedeceğini söyleyin ve sizin de o okuldayken hep bunu yaptığınızı bu yüzden o gelene kadar onu özlediğinizde bu kalbe dokunup ona sarılmış gibi olduğunuzu söyleyin. Çocuğunuza tatlı bir dille onu asla bırakmayacağınızı okuldaki o büyük abla/ abilerin de bir zamanlar kendisi gibi olduğunu hatta sizin de o yollardan geçtiğinizi ama ailenizin sizi bırakmadığını aksine yeni arkadaşlar edindiğinizi söyleyin. çocuğunuz okula giderken ağladığında duyarsızlaşmak yerine biliyorum şu an üzgünsün ama seni tam şu kadar saat sonra alacağım diyip saat belirtin ve okulda arkadaş edinmesini, eve gelince tüm gün neler yaptığını size anlatmasını isteyin. Eve geldiğinde tüm gün neler yaptığını anlatmasını isteyin hatta sizde tüm gün yaptıklarınızı ona anlatın.


Çocuğunuzun okula alışması bu şekilde kolaylaşacaktır. Çocuğa duyarsızlaşma çok yanlış bir davranıştır çünkü çocukta kalıcı travma bırakabilir. Çocuk, yetişkin olduğunda duygularını ifade etmekten çekinebilir çünkü kimsenin onu umursamayacağını düşünür. Sizin burada yapmanız gereken en önemli şey çocuğunuzun tam saatinde okuldan almanız böylece çocukta bir güvensizlik yaşanmayacak ve yavaş yavaş sizin onu hep gidip alacağınızı anlayacak. Bu probleminiz hala devam ederse bir psikologdan yardım almanız sizin ve çocuğunuz için çok yararlı olacaktır. Umarım kısa sürede okula alışır. Sevgilerle…

alinti

Gerçekten oldukça anlaşılır cevaplar aldım güzel ilgisi için doktorumuza teşekkür ederiz

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Öncelikle zaman ayırıp detaylıca cevap verdiğiniz için teşekkür ederim, söylediklerinizin hemen hemen hepsini geçtiğimiz 5 gün içerisinde yaptık kendimden örnekler vererek kollarımıza kalpler çizerek konuşarak birşeyler yapmaya çalıştım fakat tatil olmasına rağmen sabah kalkıp yarından sonra okul var deyip tekrar mutsuzlaştı, gün içinde de bu sürdürülüyor yemeği az yiyor sürekli karnım ağrıyo diyor ciddi anlamda çözüm bulamadım ikna olmamakta çok ısrarcı inandıramıyorum ona düzenli bir şekilde gidip aldım geç kalmadım ve çevrem de çok geniştir herkes tanır beni okulda yani çevremizde var yardımcı olacak insan çok abisiyle aynı okulda yine de çok üzgün

pskmelisagenc

Ne demek rica ederim, bunların hepsini denemiş olmanıza rağmen hala bir şeyler düzelmemişse çocuğunuzun okula gitmemek için farklı nedenleri olabilir. Bu nedenlerin başında genellikle akran zorbalığı gelir. Size tavsiyem bir psikologa götürüp oyun terapisi seansı aldırmanız böylelikle çocuk endişelerini oyun içerisinde gösterecektir. Gerçekten endişelendiği konu anlaşılırsa düzeltmek daha kolay ve zahmetsiz olur. Umarım kısa zamanda okula ve arkadaşlarına alışır.

Gizli Kullanıcı

İlginiz için teşekkür ederim, söylediklerinizi dikkate alıp en kısa sürede kızımı götüreceğim, iyi çalışmalar:)

pskmelisagenc

Umarım kızınız kısa sürede arkadaş edinip okula adapte olur. Çok teşekkürler. Sevgilerle ✨

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Birisini takıntılı düşünmekten basıl kurtulurum?

Merhaba, Ben babamı 3 yaşımda kaybettim. Bu arada azeriyim yanlış yazarsam özür dilerim. Kendimi bildim bileli hep karşı cinse kendimi beğendirme çabasındayım. Beni beğensinler beni böyle görsünler hakkımda böyle düşünsünler. 7 yıllık evliyim . Kocamı çok severek evlendim. Kocamı da ilk tanıştığımda saplantılı halde seviyordum sanki o olmazsa yaşayamam gibi. Neyse sonra bu durum deyişdi . sonra karşılaşdığım benden zeki biraz daha çok okumuş dünya görüşü çok olan birisiyle tanışdığımda ona saplantı duymaya başladım. En son kocamın işiyle alakalı başqa şehire taşındık ve orda komşumun oğluyla tanışdık çok zeki kitapları seven çok okuyan yani tam benim kafada birisi benden 7 yaş da küçük. bu komşumuzla ailelikce git gellerimiz oldu sanki bir evli gibiydik. Daha sonra ben de o da bir birimize karşı duyqular deyişdi. Beni çok seviyor sandım. Yani aradakı bağlar sanki sevgiymiş gibi geldi bana. bir gün kocam artık onla konuşmayacaksın dedi bunu ona da belirtdi. ben ne kadar aramızda ne ola bilirki dedikce de o daha çok üstüne gitti. ve bunu komşuma da söylediyinde o da bir daha hiç birinize selam bile vermem artık dedi. İletişimimiz kesildi. Amma ben zihnimde bitiremediyim için her gün yaşadığımız anıları onla geçirdiyim anıları hatırlar dururum. hiç aklımdan çıkmıyor. Nereye baksam ismi karşıma çıkıyor. Her yerde. bunu aşmak istiyorum o nasıl bu kadar soğuk ola biliyorsa bende olmak istiyorum hatırlamak bana zarar veriyor dünyadan kopmuş gibi yaşıyorum.

Aile

Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?

20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.