Açılmak istediğimi aileme nasıl söyleyebilirim?
Uzun zamandır açılmak istiyordum fakat anne ve babami uzemkten korktugun icin onlara soyleyemedim hep icimde gizledim , vazgectim. Ama artik dayanamiyorum ve acilmaya karar verdim.1 2 aydir hazirlaniyoru, hazirliyorum kendimi umreye gittiler doneli 2 hafta oldu. Donduklerinde soylerim diye dusunmustum,dun son hazirliklarimi yaptim ve dun aksam soyelemk icin hazirlanmistim, dedim ki bu aksam bu isi halledicek. Ama her annemin yanina gitmek istedigimde gidemedim, anneme gidip anne ben sana bisey soylemek istiyorum diyemedim sanki bisey bana engel oldu yapamadim o cesareti bulamadim, kac kez denedim kac kere gitmeye calistim yaoamadim. Babama zaten soyleyemem anneme soyliycem annem babama soyler sonra babam gelir benimle konusur boyle boyle diye sorar. Babam hafta sonu koye gidicek o zaman annemle konusmayi dusunuyorum fakat yine yaoamazsan diye cook korkuyorum.
Annem ve babam anlayisli insanlar kizmazlar sadece uzulucukler cunku cok muhafazkaar insanlar ben kapandigimda da cook sevinmislerdi benden de hic boyle birsey beklemiyorlar suan sok olucaklar. Hayarimda hic onlarin istemedigi birseyi yapmadim heo iyi bir evlat olayim uzulmesinler diye heo onlarin istedigi gibi yasadim ama artik yapamiyorum gercekten. Tum hazriligimj yaptim icimde kabullendim sacimi kestirdim alisveris yaptim ama annemler soyleyemedigim icin açılamıyorum suan. Dun aksam soylemeye cabalarken acaba sacmaliyorumuyum nerden cikti bu falan diye bile dusundum. Ama benim bi sekilde soylemem lazim. O ilk teokisinden cok kokruyorum o bakışından o soka girisinden. Zaten yumusak bir dille icimi dokerek soyliycem cok buyuk ihitmal babam da annemde kizmaz ama acilan akrablarim hakkinda "allah korusun ya yazik" gibi yorumlarini hatirladikca krndimden utaniyoeum kendimi suçluyorum onlari uzucegim icin vazgeciyorum soyeleyemiyorum. Nasil soyliycem ben allah askina bir yardim edebilirmisiniz deliricem. Annem ve babam bana cok guvenir sen kendini korursun biz sana guveniyoeuz derler hep annem bi derdin varsa anlat annecim der heo bana yakin olmaya calsiri eminim beni yine anliycaktir ama ben onlari uzucegim icin vicdan azabi cekiyorum
Bu soru 28 Temmuz 2025 20:24 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Elif Kızılkaya tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Senin yaşadığın bu süreç, kendi kimliğini ve ihtiyaçlarını ortaya koyma cesaretini gerektiren oldukça yoğun bir duygusal deneyim. Uzun zamandır içinde tuttuğun ve paylaşmakta zorlandığın bu kararın, hem senin için hem de aileni düşündüğün için bu kadar zorlayıcı olması çok anlaşılır. Bir yandan kendi doğrularını yaşamak isteyen, kendine ait bir hayat kurmak isteyen bir yanın var; diğer yandan ise annen ve babanın kırılmasından, üzülmesinden korkan, onların sevgisini kaybetmek istemeyen bir yanın var. Bu iki duygu bir arada olduğunda, insanın bedeni adeta harekete geçmek istemez, sanki bir “görünmez duvar” önüne çekilmiş gibi hissedebilir. Senin yaşadığın o gitmek isteyip de gidememe, söylemek isteyip de söyleyememe hali bu açıdan oldukça doğal.
Burada önemli olan, senin gerçekten hazır hissettiğin bir noktada, kendi kararını ifade edebileceğin bir yol bulabilmen. Açılmak dediğimiz şey tek bir cümleyle bitecek bir süreç değil; hem senin hazırlanma sürecin, hem de annenin ve babanın bunu duyduktan sonra sindirme süreci var. Bu yüzden, bunu tek bir seferde “mükemmel” şekilde yapman gerekmiyor.
Kendini ifade ederken şu noktaları göz önünde bulundurabilirsin:
- Niyetini netleştir: Bu kararı neden aldığını, senin için ne anlama geldiğini önce kendi içinde kelimelere dökmek faydalı olabilir. Belki kendine küçük bir not yazabilir, hatta ilk etapta annene bu şekilde bir mektup yazmayı düşünebilirsin. Yüz yüze konuşmak çok zor gelirse, yazılı olarak ifade etmek bir köprü olabilir.
- Duygularını paylaş: Sadece kararını değil, bu kararı onlara anlatmanın senin için ne kadar zor olduğunu, onları kırmak istemediğini, buna rağmen artık kendi hayatını kendi doğrularına göre yaşamak istediğini açıkça ifade edebilirsin. İnsanlar, niyetin kırıcı olmadığını hissettiklerinde, ilk şok geçtikten sonra daha kolay anlayış gösterebilirler.
- Anne ile ilişki gücüne güven: Annenin seninle her zaman yakın olmaya çalıştığını ve sana güven duyduğunu söylüyorsun. Bu aslında güçlü bir bağınız olduğunu gösteriyor. Bu bağı kullanabilirsin. Konuşmaya başlarken “Anne, bu benim için çok zor, çünkü seni üzmek istemiyorum ama bunu artık içinde tutamıyorum, duymanı istiyorum” gibi bir giriş, annenin senin hassasiyetini anlamasına yardımcı olabilir.
- Kendi hızına saygı duy: Şu anda çok kaygılandığını ve “ya söyleyemezsem” korkusu yaşadığını belirtiyorsun. Bu çok anlaşılır. Belki de kendine zaman tanıyarak, “ben bugün bu konuşmayı yapacağım” gibi katı bir hedef koymak yerine, o an geldiğinde hazır hissetmiyorsan bunun da normal olduğunu bilmek faydalı olabilir. Hazırlık sürecin zaten başlamış, yani bir adım attın ve bu çok kıymetli.
Unutma, bu senin hayatın ve bu kararı almak için uzun bir içsel süreçten geçtin. Onları üzmek istememen, iyi bir evlat olmaya verdiğin değeri gösteriyor; ama kendi hayatını kendi inanç ve değerlerinle yaşamak istemen de bir o kadar saygı duyulması gereken bir şey. Bu bir “onları reddetmek” değil, senin kim olduğunu ifade etmen.
Senin yerinde olsam, önce kendi duygularını toparlayıp bir kağıda dökerdim; yüz yüze söylemek zor gelirse annene bunu okuyabileceğini ya da yazılı olarak verebileceğini bilirdim. Zamanı geldiğinde, kalbin çok hızlı atsa bile, bunu söyleme cesareti gösterdiğinde bu yükün bir kısmının hafifleyeceğini bilmek seni rahatlatabilir.
Klinik Psikolog Elif Kızılkaya
