Psikoloji

Affedilmeye ihtiyacım var

Gizli Kullanıcı9 Haziran 2024 19:27

Annemle aram kendimi bildim bileli kötü ve her ne olursa olsun hava yağmurlu bile olsa ben suçlu oluyorum, çok sevdiğim bir erkek arkadaşım var ve o her ne kadar yanlış yaparsa yapsın kendimi yetersiz gördüğüm için yaptığını düşünüyorum normalde inançsız biriydim ve artık namaz kılıyorum ve her defasında delilerce ağlıyorum kendimi affetmem gerekiyor ama affedemiyorum her şeyin suçlusu benim gibi hissediyorum

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, 

Öncelikle yaşamış olduğunuz duygusal yoğunluk ve zorlayıcı durumlar için üzgünüm.

Hayatımızdaki en önemli ilişkiler ilk olarak ailemizle kurduğumuz ilişkilerdir ve bizler ailemizle kurmuş olduğumuz ilişkilerimizin üzerine diğer ilişkilerimizi kurarız. Bu da şu an ki ilişkinizdeki yetersizlik duygularınızı ve ilişki dinamiklerinizi nasıl algıladığınızı etkileyebilir. 

Yazdığınız cümlelere bakarak sizi böyle düşünmeye iten şeyleri anlamak için bazı sorularda yöneltmek istiyorum;

- İnançsız biri olduğunuzu ve artık namaz kıldığınızı belirtmişsiniz peki bunun bir nedeni var mı ? 

  -Ağlamalarınız sadece namaz kılarken mi oluyor ? 

- Kendinizi affetmekte neden bu kadar zorlanıyorsunuz ? 

Duygularınızı ifade etmenin bir yolu olarak ağlıyor olabilirsiniz ve bu sizi rahatlatıyor olabilir. Duygularınızı bastırmak yerine dışa vurmayı tercih edebilirsiniz.

Kendinizi suçlamak yerine duygu ve düşüncelerinizin neden böyle olduğunu anlamaya çalışabilirsiniz ve kendinize şu soruyu da sorabilirsiniz; “Her şeyin suçlusu olabilmeniz gerçekten mümkün mü?”

Bu süreçte partnerinizle yaşadığınız durumları paylaşabilir, güvendiğiniz arkadaşlarınız veya aile üyeleriniz ile konuşmak duygusal yükünüzü hafifletebilir. 

Yaşadığınız durumlarla ilgili bir profesyonelden destek alabilirsiniz.

Terapide, kendi duygusal ve düşünsel kalıplarınızı anlamak ve değiştirmek için çabalayabilirsiniz. 



Sağlıklı günler dilerim,

Psikolog Gönül Tanır

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Gerçekten seviyor muyum yoksa bir yanılgı mı?

Sevgilimle güze bi ilişkimiz vardı öncesinde ayrılmıştık bundan bahsetmek istemezdi doğrusu bi kriz geçirmişti ama ben onu bırakmadım şımarıkça hareketlerimi bırakacağımı söyledim.Geçen günlerde bir şey hakkında konuşurken bana ben bi ilişki yaşamaya müsait miyim bilmiyorum çok uzun süre depresyonda yalniz kaldim artik aileme bile iki günden fazla katlanamıyorum sana da dedi.Hatta beni ilişkideyken flört aşamasındayken manipüle ettiğini söyledi evlilik konusunda falan.Önceki ayrılmamızda kafamda bitirmiştim sen yalvarınca denemek istedim ama olmadı dedi. Çok kırıldım çünkü bu ayriliktan bir süre sonra beni bırakma lütfen sensiz yapamadim olduramadım demişti. Kendi depresif yalnız alanındsn çıkmak istemiyo beni sevdiğini hissediyorum dönmesini istiyorum ama o ilişkiyi ilk başta öyle bi yönlendirdi ki doğrusu kendi kendine yapamayacağını anladı.1.5 haftadır ayrı sayılırız onu seviyorum ve onunla iyi bir geleceğimiz olacağını hissediyorum onu iyileştirebileceğimi biliyorum o da biliyo ama bana gelmiyo bu kadar duygularını uçta yaşayıp beni bırakması üzdü ne yapmalıyım bilmiyorum gidip düzgünce onu sevdiğimi onsuz olmak istemediğimi söylemek istiyorum ama yine ilişkinin dengesi onun lehine kayacak o çok çabuk vazgeçiyo hiç çabalamıyo bir erkeği nasıl harekete geçirebilirim bilmiyorum doğrusu tek bildiğim onu sevdiğim kimseyle onun gibi olmayacağı her saniye onu düşünüyorum