Aile

Aile baskısından kurtulmak için ne yapabilirim?

Gizli Kullanıcı14 Ağustos 2024 19:05

Merhaba ailem çok baskıcı ben karakter olarak sosyalleşmeyi seven ve özgürlüğü seven bir insanım ama babam dışarı çıkmama yada arkadaslarımın olmasına bile izin vermez.

Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum kendisi çok katı ve sert bir insan iletişim sorunu da yaşıyoruz ne yapabilirim bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz bana evde kimse sosyal bir insan olmamı istemiyor boğuluyor gibiyim ya fikrinizi merak ettim teşekkürler

Bu soru 30 Ağustos 2024 17:14 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Büyüdükçe ailelerimizden ayrışarak kendimize bireysel alan oluşturmaya çalışmak, sosyalleşme çabalarımız ailemiz tarafından hoş karşılanmayabilmektedir. Bunun nedeni, hem sizin büyümenizi kabullenememeleri, kimi zaman sizin için endişe duymaları, iletişim eksiklikleri veya belli başlı kültürel faktörler olabilmektedir.

Sosyal anlamda aktif olmayı ve özgürlüğünüzü kazanmak istediğinizi çok iyi anlıyorum. Ancak şu an içerisinde olduğunuz dönem bir geçiş aşamasıdır. Yetişkinliğe adım adım giden bu sürecinizde kimi zaman aileniz bu durumu kabullenmek istemeyebilir, kimi zaman sizler kimlik arayışı içerisinde farklı sosyal alanlara dahil olmak isteyebilirsiniz. Bu nedenle kendinizi sık sık aile için çatışmalar içerisinde bulmanız oldukça doğaldır. Bunun bir süreç olduğunu unutmamalı ve onları değiştirmek adına tartışmalara girmekten kaçınmalısınız. Onları değiştirmek veya tartışarak kendinizi ifade etmeye çalışmanız size sağlıklı bir aile içi iletişim kazandırmayacaktır. Öncelikle onlara duyduğunuz öfkeyi ve diğer tüm olumsuz duygularınızı bir kenara bırakarak farklı iletişim yöntemlerini düşünüp değerlendirmelisiniz. İletişim kurmak, yalnızca sözel iletişimden ibaret değildir.

İlk olarak, empati duygusu geliştirmelisiniz.

Unutmamalısınız ki, ebeveynlerimiz de aslında bizlerle birlikte ebeveyn olma sürecini deneyimlemektedirler. Bu süreçte size olan bağlılıkları, büyüme sürecinizi kabullenememeleri oldukça doğaldır. Bunun yanı sıra onlar nasıl bir aile ortamında büyüdüklerini düşünüp değerlendirerek kendinizi onların yerine koymalısınız. Bu süreçte daha öncede belirttiğim üzere onlarla ilgili olumsuz düşüncelerinizi bir kenara bırakmalısınız.


İkinci olarak, belirli günlerinizi ailenizle geçirmek, onların da keyif alabileceği etkinlikler yapmak ve bu gün içerisinde tartışmalardan uzak kalmak adına aranızda bir anlaşma yapmak iletişiminizi zaman içerisinde güçlendirebilir.


Son olarak ebeveynleriniz ile yargılayıcı dilden uzak kalarak oturup konuşmalısınız. Sosyal ortamlara neden ihtiyaç duyduğunuzu, onların sizin hakkınızda neden endişe duyduklarını ve arkadaşlık ilişkileriniz hakkındaki fikirlerini sormalısınız. İletişim kurarken suçlayıcı dilden uzak kalmalı ve sabırlı olmalısınız. Bu sohbet esnasında amacınız ilk etapta onları ikna etmek değil, sorularınızın yanıtlanması ve sizin onların düşüncelerini anlamanız olmalıdır.

Sevgili danışan, yaşamakta olduğunuz sürecin zorluğunu çok iyi anlamaktayım. Bu süreçte sabırlı ve istikrarlı olmak çok çok önemlidir.

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almanız oldukça faydalı olacaktır.

Sağlıklı günler diliyorum.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın


Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?

20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.