Aile

Aile baskısından nasıl kurtulabilirim?

Gizli Kullanıcı13 Aralık 2024 13:52

Merhaba, Eşimin ailesiyle tanışmış olduğum günden beri problem yaşadım, istenilmedim. Eşimi sevdiğim halde ailesi ve benim arkamda kalmaması için bitirmek istedim. İlişkinin en başında ailesinin baskılarından etkilense de sonrasında doğru ve yanlış ayırt edebildi farkında ve yanımda durdu. Ailesi adına özürler diledi. Bu şekilde ilişkimiz devam etti. Evlilik sürecinde eşimi cezalandırarak maddi ve manevi olarak hiç bir destekte bulunmadılar. Yalnız bırakıp, dışlandı. ikimizde uzaklaşmak istedik. Tayinimizi uzak yerleri tercih ettik. Beni sorumlu tuttular sürekli suçlayıp küfürler beddualar laflar duydum. Yine de ailesidir ve eşimin de duruşundan dolayı sesimi çıkarmadım. Ta ki aileme laf edilene kadar artık dozu çok aşmışlardı. "Seni şimdi okutmaz mıyım" diyerek tehdit vari bir şekilde hocalara okutacağını suratıma söyledi. ayırmak zarar vermek istekleri anladığımda ne evime gelmelerini ne de gitmek istedim. Eşim saygı gösterdi. Her aksam sürekli arıyorlar eşim telefonlarını açmak istemiyor sessize alıyor defalarca aranıyoruz evde huzursuzluk havası abartısız 50 cevapsız çağrı sonrası önemli bir şey mi oldu düşüncesiyle açıyor. Annesi ilgi görmek istiyor göremeyince ben intihar etcem diyip suratına kapatıyor ağlamalar bağırmalar sürekli kaos. Anne baba abla kuzenleri hepsi eşime de "karı ağızlı , karı baldan tatlı , karı ağır bastı , öteki taraftan bize sıra gelmiyor " gibi cümleler söylüyorlar. Konu sürekli ben. Eşim sağlık problemi yaşadı, kimse geçmiş olsun dahi demedi üzüldü kırıldı bu durum sonrasın da daha da mesafe koydu herkese. Yaklaşık bir buçuk yıldır ailesinden kimseyle görüşmüyoruz. evimizde huzurlu mutluyuz. Telefonu açmamak yada görüşmemek de çözüm olmadığını söylüyorum. Bi kaç defa benim zorumla gitti konuşmak icin kendini ifade etmek istemiyor, kırıldığı yeri söylemiyorum geçiştiriyor, susuyor. Ben konuşmaya çalıştım asla anlayış gösterebilen insanlar değiller. Şuan benim hic bir diyalogum yok onlarla. Eşim icin üzülüyorum. Yakın zamanda ablası duygusal olayları manipüle ederek kendi aileni kurdun bize sırtını döndün diyerek adım atmaya çalıştı kendince hic bir şey olmamışçasına yapılanları yutamıyorum, yapılanlar inkar ediyorlar tahammül edemiyorum. Duygusal baskı yaparak yumuşatmaya çalışıyorlar ama çözüm yok. Olan ilişkimize oluyor bu ne kadar bu şekilde sürebilir, çaba göstermekten bende cok yoruldum. İster istemez tepki gösterdiğimde eşim kendisine haksızlık ettiğimi söylüyor. Gerçekten onunda çabası duruşu cok kıymetli ama bitmeyen huzursuzluğun içinde olmak istemiyorum.ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız çok sevinirim

Bu soru 14 Aralık 2024 12:26 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan🌱


Paylaştığınız durumun ne kadar zorlayıcı olduğunu ve sizi yıprattığını anlayabiliyorum. Eşinizin ailesiyle yaşadığınız sıkıntıların ilişkinizi olumsuz etkilediğini ve bu süreçte hem kendiniz hem de eşiniz için bir çözüm yolu aradığınızı görmek oldukça değerli. Eşinizin duruşu ve sizi destekleme çabası, bu zor dönemde ilişkinizi ayakta tutan önemli bir unsur olmuş. Ancak ailenin sürekli müdahaleleri ve baskıları, sizin üzerinizde de önemli bir duygusal yük oluşturmuş gibi görünüyor.


Öncelikle, bu tür aile içi durumlar karmaşık ve hassas olabilir. Hem kendi huzurunuz hem de eşinizle olan ilişkinizi korumak adına dikkatli adımlar atmak önemlidir. Paylaştığınız gibi, eşinizin ailesinden gelen yoğun eleştiriler, hakaretler ve duygusal manipülasyonlar, ilişkinizin sınırlarını zorlamış olabilir. Bunun, hem sizin hem de eşiniz için oldukça yorucu bir süreç olduğunu anlıyorum.


Bu noktada, hem sizin hem de eşinizin bu süreçte duygusal olarak kendinizi korumanız ve ilişkinizi bu tür dış müdahalelere karşı güçlendirmeniz önemli. Süreci yönetmek için birlikte atabileceğiniz bazı adımlardan bahsetmek istiyorum:


Eşinizle birlikte, ailesine karşı net sınırlar koymanız, ilişkinizi korumak adına önemli bir adım olacaktır. Örneğin, sürekli telefonla aranmanız ya da olumsuz konuşmalara maruz kalmanız gibi durumların, sizin ve eşinizin huzurunu bozmasına izin vermemek için bu sınırları belirlemeniz gerekebilir. Bu sınırları açık bir şekilde ifade etmek, eşinizin ailesiyle ilişkinizin daha sağlıklı bir düzlemde ilerlemesine katkı sağlayabilir.


Eşinizle bu süreci birlikte yönetmek, hem sizin hem de onun üzerindeki yükü hafifletebilir. Eşinizin ailesiyle ilgili yaşadığı zorlukları anlamaya çalışmak, onun bu süreçte kendini daha güçlü hissetmesini sağlayabilir. Aynı şekilde, sizin hissettiklerinizi de eşinize açık bir şekilde ifade etmeniz, karşılıklı olarak daha fazla empati kurmanızı ve birbirinize destek olmanızı kolaylaştırabilir.


Eşinizin ailesi tarafından yapılan manipülasyonlar ya da duygusal baskılar, zaman zaman sizi ya da eşinizi zor durumda bırakabilir. Bu tür durumlarla başa çıkmak için, duygusal olarak kendinizi hazırlamanız önemlidir. Örneğin, gelen eleştirileri kişisel bir saldırı olarak değil, onların kendi bakış açıları ve duygusal durumlarının bir yansıması olarak görmeye çalışabilirsiniz. Bu, bu tür durumların üzerinizdeki etkisini azaltabilir.


Sürekli bir çatışma ortamında bulunmak, duygusal olarak yorucu olabilir. Bu nedenle, kendinize iyi gelecek alanlar yaratmanız önemlidir. Örneğin, sizi mutlu eden hobilerle ilgilenmek, kısa bir yürüyüş yapmak ya da sevdiğiniz bir kitabı okumak gibi aktiviteler, kendinizi daha huzurlu hissetmenize yardımcı olabilir.


Eşinizle, ailesiyle olan iletişiminizi nasıl sürdüreceğinize dair ortak bir yol belirlemek faydalı olabilir. Örneğin, sürekli telefon aramaları konusunda, belirli zamanlarda dönüş yapmak gibi bir plan oluşturabilirsiniz. Bu, hem sizin hem de eşinizin üzerindeki baskıyı azaltabilir.


Yaşanan olumsuzlukların, ilişkinizde bir yük haline gelmemesi için, geçmişte yapılanları kabullenip geride bırakmaya çalışmak önemlidir. Bu, yapılanları unutmanız gerektiği anlamına gelmez; ancak yaşananların ilişkinizi olumsuz etkilemesine izin vermemek adına, geçmişi bir kenara bırakmak ve geleceğe odaklanmak, sizin için daha sağlıklı bir adım olabilir.


Eşinizin ailesiyle iletişim kurmanın ya da bu iletişimi kesmenin tamamen çözüm olmadığını ifade etmeniz oldukça doğru bir yaklaşım. Ancak, bu süreçte sürekli bir mücadele içinde hissetmek sizi daha fazla yıpratabilir. Dolayısıyla, kontrol edebileceğiniz alanlara odaklanmanız, sizin ve eşinizin huzurunu korumanız adına faydalı olacaktır.


Unutmayın ki bu süreçte eşinizle olan bağınız ve dayanışmanız, her şeyin ötesinde en önemli dayanağınız olacaktır. Onun sizin yanınızda durma çabası, ilişkinizin gücünü gösteriyor ve bu bağa odaklanmak, zorluklarla başa çıkmanızı kolaylaştırabilir.


Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğiniz farklı bir soru veya aklınıza takılanları sorabilirsiniz.🌻


Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel


Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle olan kavgalarımda hata mı yapıyorum?

Merhaba ismim fatma, 28 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2 yaşında bir kızım var. Eşimle evlendiğimizden beri bana karşı yalanları ve ailesine karşı beni korumadığı için büyük kavgalar ediyoruz. Her kavgamız onun bana bu tür yanlışları yüzünden çıkıyor. Ben ona hiç yalan söylemedim ve hep arkasında duruyorum. Ama kötü bir yanım var ben çoğu kavgada eşimi evden kovuyorum, sonra bir şekilde barışıyoruz, ikimizde evliliğimiz boyunca çok bedel ödedik, maddi manevi çok fazla sorun yaşadık ama hep el ele verip ayağa kalktık. Aslında çok güçlü bi bağımız var. Eşim çoğu hatasını huyunu düzeltti ama 3 gün önce bi escort'u aramış olduğunu yakaladım ve telefon çalar çalmaz pişman olup kapattığını söyledi. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve "bunu silmeyi unutmuşsun kesin başka zamanda aramışssındır" dedim. "Bi an şeytana uydum ama konuşmadım gitmedim, telefonu hemen kapatıp kendime kızdım" dedi. Ben o an ki şok ile yine evden kovdum dinlemedim bile. Sonra bana 15 dk boyunca mesaj attı, yapmadığını ve konuşmadığını yazdı hep. O gece cevap vermedim ama sabah ona içimi döktüm " Bana bunu nasıl yaparsın" diye sorguladım. Ama o kendini kanıtlamaya bile çalışmadan "sana yapmadım dedim beni dinlemedin, evet aradım ama anında pişman olup o açmadan kapattım, bana inanmıyosan itimat etmiyorsan boşanalım sıkıldım kovulmaktan" dedi ve ben sonradan yapmadığına inandım ama o benden vazgeçmişti. "Boşanalım böyle evlilik olmaz, hem seni hem kendimi yıprattım" dedi sürekli. Ben daha o arama kaydını , gördüğümü sindirememişken onun vazgeçmesi beni derinden yaraladı. Kovduğum için pişman oldum gururuna dokunmuş dedim konuşmaya çağırdım. "Ben bi hata yapıyodum haramdan döndüm ama sen beni kovarken ben o kapıdan son kez çıktım. Sana hiç ihanet etmedim seni çok seviyorum ama bi daha kovulduğum yere dönmicem, hep aynı şeyleri yaşıyoruz ben hep hata yapıyorum "dedi. Ve ben gururumu ayaklar altına alıp " sana güveniyorum bir daha kovmıcam yuvamızı bozmayalım çocuğumuz eksik büyümesin "dedim. 1 saat boyunca kararlı olduğunu boşanmak istediğini söyledi ve ben onu kırdığımı düşünüp özür diledim defalarca. Söylemeye utanıyorum ama yalvardım yuvamızı bozmayalım çocuğumuza yazık diye. En son" tamam 1 hafta boyunca gerçekten düşün, kararın değişmezse ben de boşanmaya ikna olucam " dedim ve kabul etti. Biliyorum o suçlu, her kavgamız ondan dolayı çıktı ama benim tek hatam her kavgada onu evden kovmak oldu. Sizce ne yapmalıyım? Yalvardığım, kendimi o duruma düşürdüğüm için çok utanıyorum. Sizce hata mı yapıyorum? Ben onsuz bi hayat düşünemiyorum bile. Evet çok hata yapıyor ama birbirimizi çok seviyoruz. İçimde sürekli ya kendimi ya onu suçluyorum , kafam çok karışık. Lütfen bana yardımcı olun çünkü ben hiç mantıklı düşünemiyorum.

Aile

Boşanma sürecinde ama emin olmak için ne yapmak gerekir?

2 Yıl önce evlendim. Bazen tartışmalarımız oldu ufak tefek ama 1 aydır eşim benden boşanmak istiyor. Evliliğim boyunca maddi manevi her koşulda destek oldum. Maddi kabul etmiyordu. Gerginliğini hep bana yansıtıyordu Bu süreçte kırıldım üzüldüm yıprandım anlatmaya çalıştım anlaşılmadığımı düşündüm. Şimdi de boşanmak istiyorum dedi ve bunu mesaj atarak söyledi. Bebi istemediğini nefret ettiğini benimle olmak istemediğini söylüyor birden bire böyle yaptı. Ben istemediğimi söyledim ama çok ağır konuşuyor kırıyor üzüyor zerre umrunda değilim şu an ailemin yanında kalıyorum. Sürekli boşanacağım dava açacağım deyip duruyor ama açmıyor da neyi bekliyor bilmiyorum ona yanında olduğumu birlikte bunun üstesinden geleceğimizi zorluklarla mücadele etmek istediğimi defalarca söyledim. Yanında olduğumu hissettirmeye çalıştım. Ama fayda etmiyor kararını vermiş. Boşanmak istemesinin sebebi de kafamızın uyuşmamasıymış. Bu kararı tek başına verdi. Ben tepki gösterince de beraber karar vermişiz gibi davranıyor. Bana sürekli yanımda olmadın diyor bana eş olmadın diyor. Nişan sürecinde gelenek ve göreneklerden dolayı yaşadığımız sıkıntıları dile getirip sen ailene karşı çıkıp yanımda olamadın diyor. Kendi ailesine öfkeli bana öfkeli anlam veremiyorum bu süreçte aradım konuşmaya çalıştım hiç oralı olmadı yüz yüze konuştuk yine aynı şeyleri söyledi istemiyorum seni dedi benim kendimi ifade etmeme bile müsade etmedi. Empati kuramıyor evliliğimiz boyunca bunu farketmştim kaç defa terapiye gidelim dedim ama istemedi teşvik etmek için uğraştım hep yok dedi bu süreçte de kaç defa teklif ettim ben ve ailesi hep uğraştık ama gitmek istemiyor. Son konuşmamızda yanlış kararlar vermeyelim gel gidelim dedim senle hiçbir yere gelmem dedi. Bu olaylar yaşanmadan 1 hafta önce benle yıllar sonra olacak hayallerimizi anlattı. Çocuk istediğini bile söyledi. O zamandan bu zamana nasıl geldik bilmiyorum. Kpss ye hazırlanıyordu 90 üstü hedeflemşti istediği gibi geçmedi diye bunalıma girdi aldığı puan da 85 ama bu onu tatmin etmiyor evlendiğimiz ilk zamanlar borçlar yüzünden gergindi sonra işinde mutsuzdu gergindi ve bunu hep bana yansıttı alttan aldım hep kırdı üzdü hep alttan aldım sonra sınava hazırlanmaya başladı onun gerginliği başladı onu da alttan aldım geçsin her şey geçecek diye düşündüm ama şimdi bu haldeyiz önceden barışmak her şey yoluna girecek diye umutlanıyordum ama şimdi yeni hayatım üzerinde planlar yapıyorum ben de bitirmek istiyorum. Bu yaşadıklarımı bir daha yaşarım diye korkuyorum ve kendimi bile bile ateşe atmak istemiyorum. Böyle düşünmemin sebebi de 1 aydır biraz bile çaba göstermedi hep ben evliliğimiz için uğraştım bu da beni yıprattı artık onunla birlikteliğimiz olsun istemiyorum bu hissettiklerim bu süreçte yaşadığım psikolojinin etkileri mi yoksa sinirden öfkeden mi bilmiyorum bana yardımcı olabilir misiniz?