Aile sorunlarını çözmek ve anneme nasıl destek olmalıyım?
Annemle babam severek evlenmişler fakat babam evlendiğinden beri annemi hep aldatıyor hatta duygusal bağ kurduğu kişiyi annemle tanıştırmış aile dostu yapmış pisliğin teki, annem daha sonra bunları öğreniyor tabi başkalarıyla defalarca cinsel birliktelik de yaşadı annem bunları da biliyor ve her defasında affetti ve bence şuan yine yapıyor kanıt yok ama annem hissediyor. Bizi de resmen tek büyüttü babam sadece maddi olarak vardı. Babamı nasıl korkutup böyle şeylerden vazgeçirebilirim ve annemi eşim tarafından asla sevilmedim psikolojisinden biraz olsun kurtarmak istiyorum kendini aşırı yalnız hissediyor. Ben ve kardeşlerim de babadan asla sevgi ilgi görmeyerek ve babamızın annemizi sürekli aldattığını bilerek büyüdük bizimde ayrı sorunlarımız var örneğim ben birinin beni sevebileceğine asla inanmıyorum ve kimseye güvenemediğim için ilişkilerimde sanki beni asla sevemezler ve bırakıp gidecekler hissi yaşıyorum. Çocukken de çok ilgisiz büyüdüğüm için kendimi nasıl seveceğimi bile bilmiyorum.Anneme aşırı üzülüyorum onun için ne yaparsam onun o duygusal eksikliğini kapatabilirim? Bu anlattığım daha çok yüzeysel iç detay o kadar fazla ki annemi aşağılaması sürekli, asla ilgi ve sevgi göstermemesi, önemsememesi, kaybetmekten asla korkmaması. Ama annem açısından bakınca ekonomik özgürlüğünün olmaması ve bizi düşünmesi bunun yüzünden babamdan ayrılmaması beni suçlu hissettiriyor. Onun için ne yapabilirim. Babam başkasıyla gönül eğlendirir ama annem kendine asla yakıştırıp yapmaz benim kimsem yok diyor
Bu soru 23 Temmuz 2025 13:20 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Elif Kızılkaya tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Öncelikle yaşadığınız bu deneyimi benimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Anlattıklarınızdan, hem sizin hem de annenizin uzun süredir duygusal olarak oldukça yıpratıcı bir süreçten geçtiğinizi anlıyorum. Sadakatsizlik, güvenin sarsılması ve sevgi eksikliği, aile içindeki bağları derinden etkileyen çok zorlayıcı durumlardır. Özellikle çocukluk döneminde ebeveyn ilişkilerinin olumsuz örüntülerine şahit olmak, kişinin hem kendilik algısında hem de gelecekteki ilişkilerinde güven, sevilme ve bağlanma konusunda önemli izler bırakabilir.
Yaşadığınız bu zorluklarda bir suçlu aramak yerine, bu süreçlerin sizde ve annenizde bıraktığı duygusal yaralara odaklanmak daha iyileştirici olabilir. Annenizin yaşadığı yalnızlık ve değersizlik hisleri, bir partner tarafından duygusal anlamda görülmeme ve önemsenmeme ile besleniyor olabilir. Onu mutlu etmek ya da hissettiği eksiklikleri tamamen doldurmak sizin tek başınıza yapabileceğiniz bir şey değil; çünkü bu, kişinin kendi iyileşme ve güçlenme süreciyle yakından ilgilidir. Bununla birlikte, annenize koşulsuz sevginizi ve desteğinizi göstermek, onun yalnız olmadığını hissettirmek oldukça değerlidir. Birlikte keyif aldığınız aktiviteler planlamak, onu dinlemek ve duygularını anladığınızı hissettirmek önemli bir destek olabilir.
Sizin yaşadığınız “sevilmeyecekmişim ve terk edileceğim” inancı, aslında geçmişteki deneyimlerinizin doğal bir sonucu. Bu, sizinle ilgili bir eksiklikten ziyade, çocuklukta gelişen bağlanma örüntüsünün bir yansımasıdır. Kendinizi sevmekte zorlanmanız da yine bu deneyimlerden bağımsız düşünülemez. Bu noktada, kendi duygu ve ihtiyaçlarınızı anlamak, özşefkat geliştirmek ve güven temelli ilişkiler kurma konusunda terapi desteği almanız size iyi gelebilir.
Babanızın davranışlarını değiştirme ya da onu korkutarak sadakat sağlamaya çalışma isteğiniz anlaşılır bir tepki olsa da, bu noktada sorumluluk sizin üzerinizde olmamalı. Her birey kendi davranışının sorumluluğunu taşır ve bu değişim isteği ancak kişide olduğunda anlamlı olur. Sizin öncelikli alanınız, kendi iyileşme sürecinize ve annenizin desteklenmesine odaklanmak olmalı. Eğer mümkünse annenizin de bireysel ya da grup terapisi alması, duygusal yalnızlık ve değersizlik hisleriyle baş etmesine yardımcı olabilir.
Son olarak, kendinizi suçlu hissetmeniz de çok anlaşılır; ancak annenizin ayrılmama kararının sebepleri tamamen sizin sorumluluğunuzda değil. O, kendi koşullarını ve sizi düşünerek bir seçim yapmış. Sizin göreviniz, onun yanında olabilmek ve kendi hayatınızda sağlıklı sınırlar oluşturmak.
1. Kendine Şefkat Mektubu Egzersizi
- Sessiz bir ortamda, kendini değersiz ya da sevilmeyecekmiş gibi hissettiğin bir anı düşün.
- O anki duygularını bastırmadan yazıya dök: “Şu anda ne hissediyorum? Bu duygu neremde hissediliyor?”
- Sonrasında, sanki çok sevdiğin ve aynı durumda olan bir arkadaşına yazıyormuş gibi, kendine şefkat dolu bir mektup yaz:
- “Sevgili [adın], şu anda çok zor bir dönemden geçiyorsun ve bu hissettiğin duygular çok anlaşılır…” gibi cümlelerle başla.
- Mektubu bitirdikten sonra sesli olarak oku. Bu, içsel eleştirmeni yumuşatmaya ve kendine karşı anlayış geliştirmeye yardımcı olur.
2. Güvenli Alan Hayal Etme
- Gözlerini kapat, derin nefes al ve kendini güvende, huzurlu ve sevildiğin bir yerde hayal et (örneğin sahil, doğa ya da çocukken mutlu olduğun bir yer).
- O alanda kendini güvende ve değerli hissettiğini imgele.
- Bu görüntüyü 3-5 dakika boyunca zihninde tut ve bedenindeki rahatlama hissine odaklan.
- Bu egzersizi özellikle kaygı veya terk edilme korkusu yoğunlaştığında uygulayabilirsin.
3. Annen İçin Küçük Destek Adımları
- Onu tamamen “iyileştirme” sorumluluğunu almak yerine, yanında olduğunuzu hissettirecek küçük jestler seç:
- Haftada bir ortak keyifli aktivite planlamak (yürüyüş, kahve içmek, eski bir anıyı canlandırmak).
- Onu yargılamadan sadece dinlemek ve “Yanındayım, yalnız değilsin” demek.
- Bu hem annenin yalnızlık hissini azaltabilir hem de senin üzerindeki yükü daha yönetilebilir hale getirebilir.
4. Duygu Günlüğü
- Her gün kısa bir şekilde “Bugün en çok ne hissettim?” sorusuna cevap yaz.
- Duygunun kaynağını ve bedenindeki etkisini fark et.
- Bu, duygularını bastırmadan tanımana ve güvenle ifade etmene yardımcı olur.
Uzm. Klinik Psikolog Elif Kızılkaya
Online metinle verilen bir karşılık olarak gayet yardım etmeye odaklı ve en yapılabilir şekilde çözüm odaklı cevaplar verilmiş teşekkürler