Aile

Ailem Bana Karşı Çok Anlayışsız

Gizli Kullanıcı30 Haziran 2024 22:21

Beni bu kadar anlamayan bı aile konusunda napmalıyim onlarla iletişime geçmek bu kadar zorken ve anlayışsız davranacaklarını tahmin ederken nasıl bı çıkış yolu önerirsin? Eve geç gelmem büyük problem ailemle yaşıyorum ve kısıtlanıyorum kurs için evden çıkıp geç gelirsem problem yok ama arkadaşlarımla otururup eve geç gelirsem çok büyük bı problem ve her seferinde kızıyorlar çok daralıyorum onlara bu durumu aciklasam bile o kadar anlayissizlar ki erken çık erken gel diyorlar 22yasindayim arkadaşlarımla oturmak en büyük hakkım ama her dışarı çıktığımda aramalarindan tadımı kacirmalarindan bıktım

Bu soru 5 Temmuz 2024 13:18 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,


 Bir durumu değerlendirirken ebeveynlerinizle aynı bakış açısına sahip olmayabilirsiniz. Bu bakış açısını etkileyen kuşak farkı, kültür etkisi, beklentiler gibi bir çok etmen vardır. Bunlardan en öncelikli olanı ise şemalarımızdan kaynaklanır. Şemalar bizim deneyimlerimizden, durumları algılama şeklimizden oluşur. Örneğin sizin için arkadaşlarınızla oturup geç dönmeniz normal ve anlaşılır bir durumken -deneyimlerinizden, çevrenizden öğrendiniz- ebeveyniniz için arkadaşlarınızla erken saatte görüşmek, erken saatte evde olmak -deneyimlerinden, çevrelerinden öğrendiler- normal ve anlaşılır bir durum olabilir.


Paylaştığınız probleminizde ailenizle kurduğunuz iletişim türüne odaklanmak gerekebilir. Nasıl iletişim kuruyorsunuz öncelikle bunu gözlemlemeniz çözümünüzü kolaylaştırabilir. 


  • Empati duygusu ele alarak iletişim kurmayı deneyebilirsiniz. Sizin için endişelendiklerini veya sizi korumak istediklerini anladığınızı iletişim kurarken yer verebilirsiniz. Karşılıklı anlaşılmak iletişimi kolaylaştıracaktır. 


  • Güven vermeyi deneyebilirsiniz. Dışarı çıktığınızda gideceğiniz yerleri haber vereceğinizi, telefonunuzla size istedikleri zaman ulaşabileceği güveni onlara gösterebilirsiniz. Gittiğiniz mekanların bilinirliğinden, görüştüğünüz arkadaşlarınızın tanışıklığından söz edebilirsiniz


  • Siz dilini kullanarak suçlayıcı ifade etmek yerine ben dilinden bahsederek, duygularınızı düşüncelerinizi paylaşabilirsiniz. Suçlayıcı olmadan anlaşılmak istediğinizi göstermeniz iletişiminizi kolaylaştıracak bir diğer etken olabilir. 


Ek olarak çevrenizde güvendiğiniz, yakın gördüğünüz bir başka ailesi üyesi veya arkadaşınızla bunları paylaşarak sosyal destek alabilirsiniz. Yaşadığınız sürece farklı bir bakış açısı görmeniz bir başka yol gösterebilir. 


Son olarak süreçle başa çıkmakta zorlandığınızda psikoloğa giderek psikolojik destek alabilirsiniz. 


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

alinti

Yorumunuz için teşekkür ederim iletişim konusunu sizin dediginiz gibi deneyeceğim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ayrı eve çıkmaya ailem ikna olmuyor kaçıp çıkmak mantıklı mı?

Merhaba ben yağmur 28 yaşındayım İstanbulda grafik tasarımcı olarak bir reklam ajansında çalışıyorum ailemde İstanbul'da. Arabam var kendi paramla biriktirip aldim ve artık kendi şehrimde ayrı eve çıkmak istiyorum evimiz çok küçük ailem zamanında bana ciddi kötülükler yaptı küçüklükten beri herseye mahrum bırakıldım rezil bir hayatım oldu. Bir şeylere sahip olmaya yeni başladım hayatı hep yaşımdan geri de yaşadım küçüklükten beri hep arabam olsun evim olsun hayalini kurdum bir kadın olarak ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum artık. Fakat ailem narsist bu yaşımda ekonomik özgürlüğümün olmasına rağmen herseyime müdahale ediliyor benim fikrim sorulmuyor bana özel olan tanınmıyor odam çok küçük evimiz de çok küçük bazen uzaktan çalışmam gerekiyor gerçekten çalışamıyorum babam öğlen 5 e kadar yatıyor salonda ve odama çok güneş düşüyor ve odam çok küçük kıyafetlerim bile sığmıyor. Ailem kendimi bildim bileli ehliyet almama araba almama hep karşıydı Ehliyetimi bile üniversitede kendi paramla gizli almıştım 28 yaşındayım işe giderken bile konum atıyorum bir kere bile güvenlerini kırmadım bu yaşıma kadar konuştuğum bir erkek arkadaşım bile olmadı hala beni takip ediyorlar üzerime düşüyorlar ayrı eve çıkmama çok karşılar ve bu nereye kadar böyle devam edecek 40 yasinda da böyle mi olacak artık geleceğim için endişeleniyorum. Aklımda fikir var is değişip hattımı telefonumu değişip kaybolup ayrı evime çıkıp isimle kendi hayatımla ilgilenmek var düşünüyorum huzursuz olurum onları göremeyeceğim için ama onlarla da yaşayamam kendim için bunu yapmak zorundayım sizce mantıklı mı kendi hayatımı kurmak istiyorum kendi evim kendi düzenim kendi ekonomik özgürlüğüm çok çaresizim burda sizlere danışmak istedim şimdiden teşekkür ederim