Aile

Ailem ikizimden etkinlediğimi düşünüyor

Gizli Kullanıcı13 Kasım 2024 20:39

Şimdi ben çocukken ikizim bazı adımları benden önce atardı ve sanki hayatım boyunca ailem benim kardeşimden sonra adım atmam zorunluymuş gibi bir algı yaratıldı ve örnek olarak geçtiğimiz haftalarda kardeşim kapandı ve bende böyle bir şey düşünüyordum ondan biraz etkilenerek ve ikizimin bana belki sende kapanırsın diye bana video yollamışlar bende onları izledim ve gayet mantıklı ve doğru bulduğum için ben de kapandım ama şöyle bir durum var ki kardeşim ve ailem deliler benim kardeşimden dolayı kapanmamı o kapandığı için ben de kapanmışım gibi algılıyorlar bu beni çok rahatsız ediyor ve kendimi açıklayamıyorum ne yapmalıyım?

Bu soru 26 Kasım 2024 19:02 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan, yaşadığın durum hem bireysel kararların hem de başkalarının algılarının çatışmasıyla ilgili olabilir. Ailenizin ikinizden etkilendiğinizi düşünmesi sizin için oldukça zorlayıcı gözüküyor.

Öncelikle, yaşadığın rahatsızlık hissi tamamen anlaşılır. Kendi kararlarının başkalarının etkisine bağlı gibi algılanması özgürlüğünü ve bireyselliğini sana sorgulatabilir. Bu, senin kendi alanını koruma isteğinden kaynaklanıyor ve oldukça doğaldır.

Sen bu kararı kardeşin nedeniyle değil, inançlarına ve mantıklı bulduğun şeylere dayanarak aldığını belirtiyorsun. Bunun bilincinde olmalısın ve kendi içinde bu kararı neden aldığını netleştirmelisin. Unutma, kararın başkalarının onayından ziyade senin iç huzurun için önemli.

Eğer çevrendekilerle konuşmak istersen, net bir dille şu cümleler sana yardımcı olabilir.

“Kardeşimin kapanma kararı benim için bir farkındalık süreci başlatmış olabilir, ama asıl kararım kendi düşünce ve inançlarımla istediğim bir şeydi.” veya “Bu benim kendi içsel yolculuğumun bir parçası ve kardeşimle ilgili değil.” “Ben istemesem bu düşünceyi hayata geçirmezdim.” Bu tür açıklamalar hem onları bilgilendirir hem de kendi sınırlarını korumana yardımcı olur.

Bazı insanlar, açıklamalarına rağmen hala kendi algılarında ısrarcı olabilir. Bu durumda şunu hatırlamak önemli: İnsanların ne düşündüğünü kontrol edemezsin. Ancak kendi kararını sahiplenerek, bu düşüncelerin seni etkilemesine izin vermemeyi öğrenebilirsin.

Aynı zamanda kendine şu soruyu da sorabilirsin: “Başkalarının düşüncelerini değiştirmek benim için neden bu kadar önemli?” Bu sorunun cevabı, aslında önceliğin kendi huzurun olduğunu sana hatırlatma fırsatı sağlayabilir.

Aile içinde bireyselliğini göstermek bazen zor olabilir, özellikle de ikiz ilişkisinde. Ancak küçük adımlarla şu mesajı verebilirsin: “Kendi yolumu seçmek istiyorum ve bu kararımın bana ait olduğunu hissetmek istiyorum. Bu yüzden benim kararıma gösterdiğiniz algılar beni etkiliyor.” Bu tür ifadeler, ailenin seni daha iyi anlamasına yardımcı olabilir.

Eğer sürekli kardeşinle karşılaştırılma ya da onun etkisiyle hareket ettiğin düşüncesi seni yıpratıyorsa, bu konuda sınır koyabilirsin. Şunu diyebilirsin. “Bu konunun benim kararlarımla ilgisi var, lütfen beni kardeşimle kıyaslamayın. Bu kıyaslamalar beni rahatsız ediyor.” Bu tarz cümleler sınırlarını belirtir, durumdan rahatsız olmanı vurgular. Cümleleri kendine göre elbet değiştirebilirsin.

Unutma, bu süreç sana ait bir yolculuk. Kendini ifade etmek için zaman tanı ve bu kararı nasıl hissettiğine odaklan. İnsanlar kendi algılarına sahip olabilir, ama önemli olan senin iç huzurun ve kendi kararlarına olan güvenindir.

Umarım cevabım sana fayda sağlamıştır. Tekrar olursa soruların ve yorumların için burada olacağım. Hoşça kal…

Sevgilerimle, Psikolog İrem Bor.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle olan kavgalarımda hata mı yapıyorum?

Merhaba ismim fatma, 28 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2 yaşında bir kızım var. Eşimle evlendiğimizden beri bana karşı yalanları ve ailesine karşı beni korumadığı için büyük kavgalar ediyoruz. Her kavgamız onun bana bu tür yanlışları yüzünden çıkıyor. Ben ona hiç yalan söylemedim ve hep arkasında duruyorum. Ama kötü bir yanım var ben çoğu kavgada eşimi evden kovuyorum, sonra bir şekilde barışıyoruz, ikimizde evliliğimiz boyunca çok bedel ödedik, maddi manevi çok fazla sorun yaşadık ama hep el ele verip ayağa kalktık. Aslında çok güçlü bi bağımız var. Eşim çoğu hatasını huyunu düzeltti ama 3 gün önce bi escort'u aramış olduğunu yakaladım ve telefon çalar çalmaz pişman olup kapattığını söyledi. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve "bunu silmeyi unutmuşsun kesin başka zamanda aramışssındır" dedim. "Bi an şeytana uydum ama konuşmadım gitmedim, telefonu hemen kapatıp kendime kızdım" dedi. Ben o an ki şok ile yine evden kovdum dinlemedim bile. Sonra bana 15 dk boyunca mesaj attı, yapmadığını ve konuşmadığını yazdı hep. O gece cevap vermedim ama sabah ona içimi döktüm " Bana bunu nasıl yaparsın" diye sorguladım. Ama o kendini kanıtlamaya bile çalışmadan "sana yapmadım dedim beni dinlemedin, evet aradım ama anında pişman olup o açmadan kapattım, bana inanmıyosan itimat etmiyorsan boşanalım sıkıldım kovulmaktan" dedi ve ben sonradan yapmadığına inandım ama o benden vazgeçmişti. "Boşanalım böyle evlilik olmaz, hem seni hem kendimi yıprattım" dedi sürekli. Ben daha o arama kaydını , gördüğümü sindirememişken onun vazgeçmesi beni derinden yaraladı. Kovduğum için pişman oldum gururuna dokunmuş dedim konuşmaya çağırdım. "Ben bi hata yapıyodum haramdan döndüm ama sen beni kovarken ben o kapıdan son kez çıktım. Sana hiç ihanet etmedim seni çok seviyorum ama bi daha kovulduğum yere dönmicem, hep aynı şeyleri yaşıyoruz ben hep hata yapıyorum "dedi. Ve ben gururumu ayaklar altına alıp " sana güveniyorum bir daha kovmıcam yuvamızı bozmayalım çocuğumuz eksik büyümesin "dedim. 1 saat boyunca kararlı olduğunu boşanmak istediğini söyledi ve ben onu kırdığımı düşünüp özür diledim defalarca. Söylemeye utanıyorum ama yalvardım yuvamızı bozmayalım çocuğumuza yazık diye. En son" tamam 1 hafta boyunca gerçekten düşün, kararın değişmezse ben de boşanmaya ikna olucam " dedim ve kabul etti. Biliyorum o suçlu, her kavgamız ondan dolayı çıktı ama benim tek hatam her kavgada onu evden kovmak oldu. Sizce ne yapmalıyım? Yalvardığım, kendimi o duruma düşürdüğüm için çok utanıyorum. Sizce hata mı yapıyorum? Ben onsuz bi hayat düşünemiyorum bile. Evet çok hata yapıyor ama birbirimizi çok seviyoruz. İçimde sürekli ya kendimi ya onu suçluyorum , kafam çok karışık. Lütfen bana yardımcı olun çünkü ben hiç mantıklı düşünemiyorum.