Ailem kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor
Özetleyeceğim ben bir ergenim. Psikolojik destek almak istiyorum fakat bunu aileme söylediğimde bana iyi olduğumu ve kafamda kurmamam gerektiğini söylüyor. Birinede anlatamıyorum çünkü benim ilgi isteyen bir velet olduğumu düşünmelerini istemiyorum. Ne yapmam lazım? Aileme ne demem lazım? Ne dersem beni anlarlar ve bana yardımcı olurlar? kendi kendimi yiyip bitiriyorum ve düşüncelerim susmuyor, lütfen birisi bir şey yazsın. Öbür türlü ciddi anlamda bu konuya çok fazla kafamı yoruyorum ve derslerden kopmama sebep oluyor, umarım bunu görüp bir şeyler yazan kişiler olur.
Bu soru 22 Mayıs 2025 12:52 tarihinde Psikolog Aysel Kacak tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışanım,
Merhabalar.Yazdıklarınızı okurken, sanki iç dünyanızda çok fazla şey olup bitiyor ama etrafınızdaki kimse bunları fark etmiyor ya da yeterince önemsemiyor gibi hissettiğinizi düşündüm. Bu yalnızlık duygusu ve anlaşılmama hali insanın hem kalbini hem de zihnini yorabilir. Anlattığınız şeyler, sadece “kafaya takılan” küçük meseleler değil; ciddi şekilde iç huzurunuzu, dikkatinizi ve günlük yaşamınızı etkileyen, duyulmaya ve anlaşılmaya ihtiyaç duyan duygular.
Siz destek istemekle zayıf veya farklı biri olmuyorsunuz, tam tersine, bu kadar zorlanırken bile kendiniz için bir çözüm arıyor olmanız çok kıymetli. Bu yaşta bu kadar farkındalıklı olmak, bu kadar net duygular hissetmek sizi "ilgi bekleyen bir çocuk" değil, kendi iç dünyasına kulak vermeye çalışan biri yapar. Ne yazık ki bazı ebeveynler çocuklarının ruhsal sıkıntılarını “büyütme”, “geçer” gibi cümlelerle geçiştirebiliyor. Bu, onların kötü niyetli olduğu anlamına gelmez; çoğu zaman nasıl yaklaşacaklarını bilememelerinden, kendi öğrendikleri sınırlı yöntemleri kullanmalarından kaynaklanır. Ama bu onların anlamaya çalışmasını bekleyemeyeceğiniz anlamına da gelmez.
Ailenizle yeniden konuşmayı denediğinizde, daha açık ve duygu odaklı bir cümleyle yaklaşmak işe yarayabilir. Mesela, “Sadece kafamda kurduğum şeyler olsaydı bu kadar zorlanmazdım. Bu duygular beni günlük hayatımdan koparıyor. Siz bana güvenin; bu destek benim daha iyi hissetmemi sağlayabilir,” gibi bir yaklaşım onların da savunmalarını biraz olsun yumuşatabilir. Belki de onlara, bu duygularla tek başınıza kalmanızın sizi ne kadar zorladığını, bunu çözmenin dersleriniz ve genel yaşamınız için de önemli olduğunu ifade edebilirsiniz.
Eğer doğrudan konuşmak size zor geliyorsa, düşüncelerinizi bir mektup yazar gibi yazarak da anlatabilirsiniz. Bu bazen daha kolay bir yol olabilir; hem siz duygularınızı toparlayabilirsiniz, hem de onlar sizin ne kadar ciddi olduğunuzu daha net görebilir.
Zihninizdeki düşünceler susmadığında, kendinizi “normal” hissetmek bile güçleşebilir. Düşünceler gelip geçiyor ama sizde fazlasıyla kalıyor gibi. Böyle zamanlarda, düşünceleri bastırmak yerine fark etmek, gözlemlemek ama her düşündüğünüze inanmamak yardımcı olabilir. Bu süreçte bir nefes egzersizi, kısa yürüyüş, yazı yazmak ya da güvenilir bir rehber öğretmenle paylaşmak da size iyi gelebilir.
Unutmayın, duygularınız “abartı” değil; onlar yaşanıyor ve gerçek. Bir yetişkin gibi bu durumu fark edip destek istemeniz, sizi güçsüz değil, oldukça sorumlu ve farkındalıklı biri yapıyor. Lütfen bu çabanızın değerini görün.
Bu konuyla ilgili değerlendirilmesini istediğiniz bir nokta varsa yeni bir soru başlığı açarak sorabilirsiniz(Başına ismimi ekleyebilirsiniz)
Cevabımın faydalı olmasını umuyor,sağlıklı günler diliyorum.
Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak
Teşekkür ederim, yorumumu alt kısma yazdım
Yorumlar
Gizli Kullanıcı
Merhabalar okurken gerçekten bu yöntemleri demeyebileceğimi farkettim. Gerçekten onlara kendimi açıklamak be ifade etmek istiyorum fakat bana dedikleri şey böyle şeyler olur ergenlikten dolayı ve benzeri şeyler babamdan örnek verecek olursam destek almak istediğimi söylediğim zaman ne istedinde yapmadık cevabı oldu. Kendimden kısa bir özet geçeceğim. Bir keresinde antrenmanda 1-2 kişi üzerime geldiği ve daha iyisini yapmam için bağırdığı zaman adeta nasıl desem kafayı yemiş gibiydim elim ayağım titremişti, gözüm kararıyordu, başım dönüyordu. Bu durumdan sonra antrenörlerim benimle ilgilendi ve iyi hissettiğimde babamın yanına gittim. Babam ise benim iyi olduğumu söyleyip sadece üşütmüş olabileceğimi ya da kötü bir Antreman geçirdiğimi söyledi, annem ise regl olamama vurdu. Annemle yine bu konuyu konuşmaya çalıştım, kendimi son 2 ayda iyi hissetmediğimiz söyledim ve yanıtı bir şey olmaz her şeyi çok kafana takıyorsun oldu. Tek Buda değil bildiğinizi üzere borderline bozukluğunun bir çok belirtisini gösteriyorum ve bunu korkutuyor kafamda kurmak istemiyorum ama belirtileri gerçekten var. Nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum çünkü beni dinleyen birileri yok. Örnek verecek olursam kendime zarar verme, terk edilme korkusu gibi gibi durumları çokça kendimde görüyorum. Kafama ne kadar işlediyse bunların sadece kafamda kurduğumu, kendimi bitirmeye çalıştığımı düşünüyorum. Gerçekten artık ne yapmam lazım bilmiyorum. Hiç kimse bana inanmıyorum, umarım bunuda yanıt verirsiniz.
22 Mayıs 2025 18:17Psk. Aysel Kacak
Sevgili danışanım, Yaşadığınız duygular ve belirtiler destek gerektiren ve bir uzman tarafından değerlendirilmesi gerek konular, bu nedenle bir önceki cevabımda dediğim gibi aile üyelerinize bu durumdan yapıcı ve ben dili kullanarak bahsetmeniz iyi olacaktır.Ek olarak şunu söylemeliyim :“Kendime zarar verme” ya da “terk edilme korkusu” gibi duygular sizi korkutuyor olabilir, ama bilin ki bu duygularla baş başa kalan tek kişi siz değilsiniz. Bu hislerin olması, sizin hasta ya da “bozuk” olduğunuz anlamına gelmez; sadece içinizde uzun süredir biriken duyguların artık görülmek, anlaşılmak istediğini gösterir. Bunlar “kafada kurmak” değil, bedeninizin ve zihninizin size bir şeyleri anlatma şekli olabilir. Korkmanız çok anlaşılır, ama bu duygularla yalnız kalmak zorunda değilsiniz. Bu noktada sormak ya da değerlendirilmesini istediğiniz bir konu olursa, yeni bir soru başlığı açarak paylaşmanız çok daha sağlıklı olacaktır. Böylece size daha detaylı bir yanıt verilebilir.(Sorunuzun başında dilerseniz ismimi belirletebilirsiniz) Cevabımın faydalı olmasını diliyor,sağlıklı günler diliyorum. Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak
23 Mayıs 2025 12:48