Aile

Ailem tarafından sürekli eleştiriliyorum

Gizli Kullanıcı1 Haziran 2024 21:58

2 yıldır işsizim ve kpssye hazırlanıyorum. Ailem bir an önce işe girmemi istiyorlar fakat benim çalışmayı sevmediğimi düşünüyorlar. Büyük ablama karşı annem hep ayrı davrandı. Konu ablam olunca gözü bizi görmüyor.

Annem bana her konuda kızıp eleştriyor. Sabahtan akşama kadar işsizim diye evde her işi yapıyorum yine bir kulp bulup onu eleştiriyor. Bir de istiyor ki büyük ablamın her şeyine koşuyum. Benim de kendi özel hayatımın olabileceğinin farkında fakat bunu uygulamıyor. Evcek her işimizi bırakıp büyük ablamın her işini yapalım istiyor. Bu kardeş ayrımı hep vardı. Tüm akrabalarımız bile söyler annemin büyük ablama karşı zaafını. Bizim evde ya paran ya da kocan olursa değerli oluyorsun.

He evet 2 yıldır işsizim diye pek bi baskı görmedim fakat ben işsizim aman laf yapmasınlar diye dışarı arkadaşlarımla görüşmeye çıkmıyorum. 2 yıldır kendime kıyafet alamıyorum. Çünkü hep bi borç var sende işe gir diye psikolojik baskı uyguluyorlar. Hatta onların kafasında kurduğuna göre benim bi sevgilim var ve sevgilim işte çalışmamı istemediği için ben çalışmıyorum sanıyorlar. Çok bunalmış ve kendimi yetersiz hissediyorum. Gelecek kaygım çok fazla var.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Kpss süreci ve ailenizin süreci sizi üzmüş ve zorlamış olabilir. Kpss süreci başı başına zorluyorken ailenizin tavırları da bu süreci yönetmenizde pek yardımcı olmamış olabilir. Aile konusu başlı başına zorlu bir konu. Sizin aranızda ayrımcılık yapan bir anne var. Burada özellikle büyük ablanız için çok fazla şey yapılması isteniyor ve kpss ye odaklanmaya çalışırken siz önemsenmiyorsunuz. Aileniz size önemsendiğinizi hissetmiyor olabilir. Peki, siz kendinizi önemsenmiş hissettiriyor musunuz? Kendinizi değerli hissedecek ne yapıyorsunuz? Aileniz size eleştirel bir dinamikle yaklaşıyor. Eleştirel düşünceler ve hisleri sanki emmişsiniz ve kendinizi değersiz, önemsiz hissediyorsunuz.


Çalışma konusuna gelince; kpss bir süreç ve bu süreçte işsiz olmak çok doğal bir durum. Binlerce ve hatta bazen milyonlar bu süreci yaşıyor. Tek başınıza değilsiniz. Bu süreçte kpss yi nasıl çalışıyorsunuz, bu süreci devam ettirmek istiyor musunuz? Geleceğiniz için kendinizi nerde görüyorsunuz? Memur mu olmak istiyorsunuz yoksa özel sektörde de mi devam etmek istiyorsunuz? Nasıl ilerlemek istiyorsunuz? Gelecek planlarınızı netleştiriyor olmak kıymetli olacaktır. Kpss sürecine hazırlanırken tüm adımlarınızı net bir şekilde belirleyin.


Aileniz içinde size değer veren, konuşan, iyi hissettiren kişiler var mı? Eğer yoksa arkadaşlarınızdan destek almak, sosyal olarak konuşmak veya onlarla duygularınızı paylaşmak, yazmak sizlere iyi gelecektir. Büyük ablanız konusunda kendiniz sınırlar koymaya çalışın. Annenizin isteğine belli bir oranda karşı çıkıyor olmak zor olsa da bebek adımlarıyla da olsa bunu yapmaya çalışın. Kendinize ufakta olsa ev içinde size destek olabilecek kişilere sizin için harcama yapmasına izin verin veya bu konuda destek bulmaya çalışın.


Ev içinde kendinize dair ufakta olsa rutinler bulmaya çalışın. Kpss süreci gerçekten çok zorlayıcı bir yerde. Bu yüzden kaynaklarınızı doldurmak ve ders çalışmaya devam etmek için size iyi gelecek aktiviteler ve hobiler edinmeye çalışın. Umarım bu süreçte başarılı olacaksınız ve kpss sürecini başarı ile atlatacaksınız.


Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog Merve Ulusoy

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım.Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi.Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim.erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu.Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm.Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı.Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi.Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi.Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana.Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım.Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti.Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından.Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte.Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu.Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü.Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum.telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?

Romantik İlişkiler

Sevgilimin bana karşı olan davranışları yüzünden kendimi kötü hissediyorum

Sevgilimle 1,5 senelik birlikteyiz ve bu süreçte birkaç kez bana ayrılmak istediğini söyledi ben bunu konuşarak çözmeyi istedim ve her defasında da konuşup barıştık ve aynısı 1 ay önce bir daha yaşandı ve bunu ilk yapışı olmamasına rağmen 1 aydır kendime gelemiyorum seviyor muyum onu bilmiyorum artık ilgisi için mi beni kullanıyor çözemedim çünkü ayrılmak istiyor sonraki gün seni çok seviyorum hataydı özür dilerim diyor gönlümü almaya bile çabalamıyor ama madem seviyor neden ayrılmak istedi ve arkadaşına da benim hakkımda ben artık onu eskisi gibi sevmiyorum demiş arkadaşı anlattı bana.Çok kırıldım bunu duyunca ama ben de öyleyim sanırım bilmiyorum diğer yandan ayrılsam mı diye düşünsem ayrılamıyorum da unutmaya çalışıyorum ama aklıma da geliyor geldiğinde çok moralim bozuluyor yemek bile yiyemiyorum depresyonda gibiyim durup durup ağlıyorum onunla konuşmayı deniyorum ama gönlümü almaya uğraşmıyor kırıldığımı her anlattığımda kavga çıkartıyor bazen ciddiye bile almıyor arkadaşlarıma anlattığımda ayrıl diyorlar ama istemiyorum 1,5 senelik emek boşa mı gidecek sonuçta yaşadığımız anılar gözümün önünde canlanıyor çok üzülüyorum o da eskiden böyle değildi bu sene arkadaş çevresi değişince o da değişti düzelir diye bekliyorum ama olmuyor ama geçen gün telefonda konuştuk benden çok kez özür diledi eskisi gibi konuştu benimle sadece mesajda yazarken beni kırıyor kızıyor ama telefonda sesimi duyduğunda öyle olmuyor ve ben kendime gelmek istiyorum artık en basitinden yarım saat mesajıma bakmasa kafamda kuruyorum kurtulmak istiyorum bu duygudan ona bağımlı olmak istemiyorum ama ayrılmak da istemiyorum 1 arkadaşım hariç kimseye anlatamıyorum bunu ne yapmalıyım da kendi halime dönebilirim?