• Anasayfa
  • Sorular
  • Aileme karşı olan öfkemi dindirmem için ne yapmam gerek?
Aile

Aileme karşı olan öfkemi dindirmem için ne yapmam gerek?

Gizli Kullanıcı1 Temmuz 2024 18:18

Ben, bütün aileme karşı aşırı çok öfke dolu bi çocuğum bundan kendimde rahatsız oluyorum onlar bana iyi veya kötü herhangi bir şey söyledikleri anda direkt onlara içimde olan bütün öfkemi kusuyorum sonradan çok pişman oluyorum ama onlara bunu belli etmek istemediğim için gidip herhangi bir şey diyemiyorum kendi içimde kendimi yiyorum sürekli ve artık bu benim için aşırı can sıkıcı bi durum olmaya başladı.

Bu soru 1 Temmuz 2024 19:26 tarihinde Psikolog Merve Nur Sekmen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,

duygularınızı fark etmeniz ve bunun hayatınızda işlevsizlik yarattığını görmeniz öncelikle çok önemli. Bu duygular sizde bir şeylerin içsel dünyanızda yanlış gittiğini fısıldayan duygular. Bunlar nahoş olsa bile bu duyguların nahoşluğuna tutunabilirsiniz.


Öfke duygumuz aslında ikincil bir duygudur. Bir olay yaşarız, bir durumla karşılaşırız ve bunlar bize bir şeyler düşündürür, bir şeyler hissettirir ve bizler bunlar doğrultusunda tepki veririz. Yani duygu ve düşüncelerimizle. Öfke zarar verici bir duygu değildir esasen; zarar verici ve yıkıcı etkilere sahip olan öfke anında verdiğimiz tepkidir.

Doğru anladıysam siz de ailenize karşı öfke duyduğunuzu ve bunu çok sert bir şekilde adeta kusar gibi ifade ettiğinizi söylüyorsunuz. kaç yaşında olduğunuzu bilemediğim için söyleyeceklerimi çok yüzeysel tutuyorum ancak hangi durumlarda sık sık öfkelendiğinizi, hangi durumlarda öfkenizin yıkıcı tepkilerle devam ettiğini gözlemleyebilirsiniz. Bir başka önemli nokta da öfkenizin altında yatan başka hangi duygunun olduğunu gözlemlemeniz… öfkeyi bir buzdağı gibi düşünün ve baktığınızda sadece buzdağı görünüyor. Buzdağının aşağısı sularla kaplı… En aşağıda hangi duygular var? Hayal kırıklığı, engellenme hissi, bozguna uğranmışlık, üzüntü, stres…


Bütün bunları fark edip açık iletişim kurabilmek de bunların eşlikçisi hatta tamamlayıcısı olabilir. Unutmayalım, bir kuş tek kanadıyla uçamaz… Açık iletişim kurabilmeye yardımcı olması amaçlanan sandviç tekniği dediğimiz bir teknikten söz etmek istiyorum size. Bir sandviç düşünün, ekmekleri ve arasında da malzemesi olan. Ekmekler karşı tarafı anladığınızı belirten, onun iyi yönlerini söylediğiniz kısımken ortadaki malzeme de asıl söylemek istediğinizi, duygu ve düşüncelerinizin sorumluluğunu aldığınızı belirten ve ben dili kullandığınız (sen dili değil) kısımdır. Bu teknik, karşı tarafın düşüncelerini değiştirmeyi veya sizi anlamasını sağlamayı amaçlamaz. Sadece sizin duygu ve düşüncelerinizi daha sağlıklı yoldan açıkça ifade etmenize aracı olur.


Bunlar size sadece bir bakış açısı sunmak için destekleyici, ufak bir nottur. Öfkenizle baş edemediğinizi düşünüyorsanız sağlıklı baş etme yöntemleri için bir terapistle çalışmalısınız. Bunun için bizlerden ya da dilediğiniz bir terapistten destek alabilirsiniz.

Öfkenizi kontrol ettiğiniz, yıkıcı olmayan yönüyle deneyimlemeniz dileğiyle…


Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bu bunalım ve kaygı hissini nasıl hafifletebilirim?

Üniversiteden yeni mezun oldum ve annem, babam 2 ablam ve 1 erkek kardeşimle birlikte yaşıyorum. Evimizin küçüklüğü ve kalabalıklığından ötürü çok boğuluyorum, kendime ayıracak, kendimle ilgilenecek yerim ve zamanım olmuyor, kendime ait bir odam bile yok yalnız kalmam, kendimi iyi hissettirecek bir şeyler yapmam imkansız gibi. Evde herhangi bir şey yapmak benim için çok zor. Ailem çok baskıcı ve muhafazakar olarak tabir edilen bir aile ama ben bu şekilde yaşamak istemiyorum ve ailemin bu tavırları da beni çok boğuyor. Üniversitede ayrı şehirde okuyordum o zaman istediğimi giyip istediğim saatte dışarı çıkabiliyordum, arkadaşlarım vardı, mutluydum ama şimdi bunların hiçbiri yok. Okurken az kaldı okula gittiğimde rahatlayacağım diye düşünüyordum ama şimdi sonsuza kadar bu eve hapsolmuş gibi hissediyorum. Ablamlardan birine OKB teşhisi koyuldu. Erkek kardeşim de ergenlik döneminde olduğu için bazen her şeyi idare etmeye çalışmak beni güçsüz duruma düşürüyor. Bazen nefes almak bile zor geliyor. Geleceğim ve ne yapmak istediğim hakkında çok kaygılanıyorum çünkü ne istediğimi bilmiyorum. Okuduğum bölümü isteyerek okumadım ve şimdi de bu bölümle ilgili bir meslek yapmak istiyor muyum bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Üniversiteden eve döndüğümden beri mutlu hissedemiyorum, tam iyi bir gün geçirdim derken akşamına evde bir kavga bir tartışma oluyor ve bütün günüm berbat oluyor. Bu evden kurtulmak için bir şeyler yapmak istiyorum, uzak bir yerde işe girmek, başka bir şehre taşınmak ama bunun için motive olamıyorum. Beni heyecanlandıran, bu konuda çalışmaya iten hiçbir şey bulamıyorum. Aklıma hep geçmişte yaşadığım kötü olumsuz anılarım geliyor ve iyice dibe batıyorum. Her gün aynı iğrenç güne uyanıyorum. Son zamanlarda bu duygularım iyice yoğunlaştı ve ne yapacağımı bilmiyorum. Çok mutsuz çok umutsuz hissediyorum her şeye karşı. Hiçbir şeye hevesim kalmadı, gerçi gerçekleşmeyeceğini bildiğim için artık bir şeylere heves etmeyi, hayal kurmayı da bıraktım. Ne hayali kursam neye heves etsem kursağımda kalıyor. Normalde bir şeyler yemeden duramam ama artık canım hiçbir şey istemiyor, ne yemek ne bir şeyler yapmak. Bunun normal olmadığını bilmek de canımı sıkıyor, ne yapacağımı bilememek de.