Aileme öfkeliyim

Merhabalar, içine doğduğumuz ve büyüdüğümüz aile bizi birçok yönden etkiler, adeta yaşamımız boyunca ailemizden izler taşırız, kimilerimiz için bu izler beraberinde anıları, mutlulukları çağrıştırırken kimilerimiz için de yoksunluğu hatırlatır. Çocukluğumuzda ailemizin bize karşı yaklaşımını yetişkin yaşamımızda kendimize karşı sergilemeye meyilliyizdir, çocukken eksik bırakılmışsak, yeterince bakım ve ilgiyi alamamışsak sevilmeyen bir çocuk olduğumuzu düşünebiliriz, büyüdüğümüzde ise sevilmeyen biri olduğumuzu… Kendimize ve hayata karşı bakış açımızı belirleyen ailemizi kabullenmek ve affetmek elbette zordur. Bu zorluklarla nasıl baş edebileceğinize dair birkaç yöntem paylaşmak istiyorum sizinle.

Öncelikle ilk olarak söylediğim ailemizin bizim kim olduğumuza karar vermesiyle ilgili durumu sorgulayın; kendinizi nasıl tanımlarsınız ? kendinize karşı şefkatli misinizdir ? kendinize karşı acımasız mısınızdır ? kendinizi sever misiniz ? Öncelikle yıpranmış olan benlik algınızın durumunu sorgulayın, kendinize karşı olumsuz yargılamalarınızın annenizle ilişkisini değerlendirin.

Annenizle bu durumu paylaşmayı denediniz mi ? gerçekten beklenilmeyen bir bebek miydiniz ? anne karnındayken annemizin bizimle ilgili hisleri bile oldukça önemlidir. Anneniz size karşı davranışlarıyla ilgili ne söylüyor ? Bütün kötülüklerin iyi niyetle yapıldığı yerdir aile. Anneniz size bu kadar zarar verdiğinin farkında mı ? annenizle mutlaka hislerinizi paylaşmanızı öneririm, size neden öyle davrandığının nedenlerini isteyin, yaşamda elbet hatalar yapılabilir, başka türlü davranması mümkün müydü sorgulayın.

Tüm bunların yanında siz yetişkin bir bireysiniz, yetişkinlerin sorunlarıyla başa çıkmak için mekanizmaları vardır. Sizin başa çıkma mekanizmalarınız neler ? eşiniz, arkadaşlarınız, varsa çocuğunuz, işiniz, hobileriniz, iyi yaptığınız şeyler…. Çocukluktaki gibi annenize muhtaç değilsiniz ancak kendisi tarafından şu anda da sevgi beklemeniz oldukça normal. Bizlerden esirgenenlerin bize sunulacağı günleri bekleriz, ancak bu beklenti sizde yoksunluk yaratmamalıdır.

Son olarak beni kimse anlamadı cümlesiyle paylaşımınızı sonlandırmışsınız, evet sizin hissettiklerinizi hissedemem ancak hislerinizi paylaşabilirim, bu hislerin sizin için ne kadar zorlayıcı olabileceğini biliyorum, kendi değerinizi fark etmeniz böyle hissetmemenizde oldukça işe yarayacaktır, Geçmişinizi unutun diyemem ancak şu anı yaşayın, affedin diyemem ancak kin gütmeyin.

iyi günler dilerim.