Ailemi sevdiğimi düşününce soğumuş gibi geliyor

Gizli Kullanıcı30 Nisan 2024 19:10

Ailemin yüzüne bakınca soğumuş gibi hissediyorum ama onlarla hiç bir sorunumuz yom herşey bir anda kafamda oldu kafamda onları seviyomuyum diye düşündüm ansızın istemsizce olldu bu duyguları yaşamak istemiyorum onların yüzüne bakınca sevgiyi duygusunu almak istiyorum hatta onlardan soğumuşum gibi hissettiğim için üzülüyorum ve ağlıyorum nasıl geçer bu dönem bilmiyorum acaba psikolojik hastalığım mı var bilemiyorum bu düşünceleri atamıyorum kafamdan lütfen yardımcı olun

Bu soru 30 Nisan 2024 21:33 tarihinde Psikolog Eslem Yılmaz tarafından cevaplandı.

Cevaplandı

Paylaş:

Psk. Eslem Yılmaz

Psikolog

Merhaba,

Bu duygular oldukça zorlayıcı olabilir ve bu tarz hislerle başa çıkmak bazen karmaşık olabilir. Öncelikle, bu duyguların nedenlerini anlamak önemlidir. Bir psikologla görüşmek, bu duyguları anlamanıza ve yönetmenize yardımcı olabilir. Belki de aile içi ilişkilerinizdeki dinamikler veya kişisel geçmişinizdeki deneyimler bu duyguları tetikliyor olabilir. Terapi süreci boyunca bu duyguları daha iyi anlayabilir ve başa çıkma stratejileri geliştirebilirsiniz.

Psk. Eslem Yılmaz

30 Nisan 2024 21:33Kalıcı Bağlantı

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım. Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum. Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor. Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Aile

Annem her şeye hayır diyor

Annem ben bir yere gideceğim derken hep hayır diyor sen bana güvenmiyorsun dediğim zaman ben sana güveniyorum ama dışarıya güvenmiyorum diyo ben 22 yaşında olmam rağmen beni kontrol etmeye çalışıyor ve bu beni çok yoruluyor

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Aile

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu. Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari. Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum. Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim. Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok . .. (ismim) seni birakmisti yok . .. (ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem . .. (ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak. Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor. Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor. Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Psikoloğa Soru Sor! Ana Sayfa Sorular Blog Hakkımızda İletişim S.S.S

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik

Dikkat: Online psikolojik hizmetlerimiz her duruma uygun olmayabilir

Online hizmetlerimiz, pek çok psikolojik sorun ve ihtiyaç için çözüm sunmayı amaçlamaktadır. Ancak, kendinize zarar verme düşünceleri, şiddet eğilimleri veya intihar gibi ciddi riskler içeren durumlar söz konusu olduğunda, bu platformun sunduğu hizmetler yeterli olmayabilir. Bu tip acil ve ciddi durumlar için, doğrudan profesyonel ve yüz yüze müdahale gerekebilir.

Acil Durum Hattı: 112Polis Yardım Hattı: 155Aile ve Sosyal Hizmetler Yardım Hattı: 183Madde Bağımlılığı Danışma ve Destek Hattı: 191