Annemin psikolojik sıkıntıları
Merhaba daha önce yazmıştım annemin psikolojik sıkıntıları olduğunu düşünüyorum. Nabacagımı bilmiyorum artık çok bunaldım. Tedaviyi reddediyor. Kabul etmiyor. Değişik birsürü takıntısı var. Bıçak takıntısı aynı yerde durmasını istiyor bize bıçak kullandırmıyor, biz bıçak kullanınca bagırmaya başlıyor. Ben artık çok üzülüyorum her yolu denedim anlattım, psikologlara sorarak sormadan önce de doğru şekilde annemi ikna etmeye çalıştığımı farkettim, yardım almak kötü değil dene lütfen herkes bu sorunlarıbyasıyor gidip çözebiliriz gibi yaklaştım. Artık benimde sinirlerim dayanmıyor insanı gerçekten çok zorluyor ona sinirlenip artık git hastasın tedavi ol dediğim oluyor çünkü ne desem de anlamıyor artık başka yol bırakmıyor çok bunaldım bu durumdan. Anneme karşı sevgi besleyemiyorum çünkü hiç normal davranmıyor. Sabah uyanıyor değişik ritüellere sahip masanın önünden değil hep arkasından dolanıp geçiyor , göbek deliğine dokunup birkaç defa sürekli dua okuyor amin yapıyor, kuşumuza saçma sapan kelimeler “rahmet” diyor . yani annem 70 yaşında gibi davranıyor bunama hareketleri gibi bu beni çok korkutuyor. Daha sonra yardım almayı teklif ediyorum yardıma ihtiyacım yok diyor sen annene güvenmiyor musun, annen çok iyi gibi cümleler kuruyor. çok düzgün davrandığım zamanlar da oldu ama o hiçbir şekilde tamamen kendisini kapatmış asla karşıdaki kişiyi dinlemiyor sadece kendi doğruları var ve konuştuğun zaman beni o kadar zorluyor ki gerçekten bir psikoloğa gitse psikoloğu da delirtecek cinsten sorular soruyor. Tüm gün bana nasihat veriyor kafamı patlatıyor en sonunda bağırıyorum çünkü ben artık onu. Boş inançlarını boş takıntılarını dinlemek istemiyorum bu bana zarar veriyor anlatma diyorum anlamıyor, ben ölünce gidince anlarsın diyor tehditkâr konuşmalar yapıyor gidecem az kaldı kurtulacaksınız gibi. Bende dedim ki senin normal bir psikolojiye sahip olmadığın çocuğuna bu cümleleri söylemenden gayet belli bana ne kadar zarar verdiğinin farkında değilsin diyorum sonra küsüp gidiyor. . obsesif kompulsif bozukluk belirtileri gösterdiğini düşünüyorum. Ben de sosyal hizmet okuyan biri olarak az çok onun nasıl ve neden böyle davrandığının farkındayım, psikoloji dersleri de aldık fakat ona yardım edemiyorum çünkü istemiyor. Bir uzmana gitmek onun içşn imkansız. Bu noktada ne yapabiliriz artık gerçekten ben de çok umutsuzum ve çok korkuyorum. Teyzemlerin yanında da böyle hareketler yaptığı için insanlar da farketmeye başladı. Ben de o kadar çaresizim ki onlara da anlattım ve onları da dinlemedi. Kuzenim bana çok üzüldüğünü söyledi anneme kızın için üzülüyorum onu hiç mi düşünmüyorsun dedi fakat şunu gördüm ki bu ağır cümle karşısında bile annem hiçbir şey anlamadı. Bu da bana durumun ne kadar vahim olduğunu daha çok gösterdi.
