Aile

Ailemin ölmesinden korkuyorum ve suçlu hissediyorum

Gizli Kullanıcı3 Kasım 2024 20:20

Merhaba. Yakın çevremde hiç ölüm görmedim ve ailemin ölmesinden korkuyorum. En çok annemin ölmesi düşüncesi beni çok yoruyor. Hastalığından sonra daha kötü oldum 3 aydır yaşamıyormuşum rüyanın içindeymişim gibi hissediyorum. Küçükken gece uyursam birşey olucak ve ailem ölücekmiş gibi hisseder uyuyamazdım. Annem sanki benim yüzümden mutsuz ve evliliğe mecbur gibi hissediyorum. Annemle aram çok iyi hiçbir zaman böyle birşey söylemedi veya ima etmedi. Ama benim yüzümden hasta olmuş gibi hissediyorum. Bazen ağlama krizleri tutuyor. Bazen çok öfkeleniyorum herşeye. Duygularımı kontrol edemiyorum ve hayatımda ne istediğimi bilmiyorum.

Bu soru 16 Kasım 2024 10:40 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Ölüm; üzerine konuşmaktan bile çekinebileceğimiz ancak hepimizin farkında olduğu ve zaman zaman aklımıza gelen bir olgudur. Yaşamda büyüdükçe birilerinin ölebileceğini kabulleniriz, kendi yaşamımızın da bir gün son bulacağını biliriz ancak her an buna dair tetikte olursak oldukça zorlanırız, şu anda kendi yaşamınız adına olmasa da annenizin yaşamı hakkında tetikte olduğunuzu anlayabiliyorum. Annenizin hastalığıyla başa çıkmakta zorlanıyorsunuz ve bu süreçte kendinizi suçladığınızı da görebiliyorum.

Sevgili danışan suçluluk hissini en sık gördüğümüz yer “yas” sürecidir. Yas yalnızca ölen kişinin ardından yaşadığımız bir dönem değildir. Şu anda annenizin sağlıklı halinin yasını tutuyor olabilirsiniz. Burada şöyle yapsaydım nasıl olurdu, böyle yapsaydım belki de bunlar başımıza gelmezdi gibi kendinizi suçlayacak düşüncelere sahip olabilirsiniz. Suçluluk duygusu çok yoğun bir duygudur ve yaşamın pek çok alanında kendini gösterir, günlük yaşama devam etmeyi zorlaştırır. Suçluluk duygusuna nasıl eriştiğinizi fark etmekte fayda var.

Annenizin hastalığına sebep olduğunuzu ve sizin yüzünden mutsuz ve evliliğini sürdürmek zorunda olduğunu düşünüyorsunuz. Bu düşüncenizin kanıtlarını düşündünüz mü ? ne duydunuz ve ne yaşantıladınız ki bu düşüncelere sahipsiniz ? yoksa böyle düşünmenizi sağlayan şey hisleriniz mi ?

Anti kanıtları düşünün; çocukların ebeveynlerinin evliliklerine dair bir sorumluluğu yoktur, ebeveynler birçok nedenle evliliklerini sürdürme kararı alabilir, sizin başa çıkılamayacağını düşündüğünüz durumlarla anneniz başa çıkabiliyor olabilir, çocuk tek başına evliliği sürdürmek için yeterli değildir, öyle olsa bile bu sizinle ilgili değildir, siz ebeveynleriniz aracılığıyla dünyaya geldiniz ve şu anda var oldunuz, kendinize eleştirel iç sesinizle yaklaşmayın. Annenizin hastalığa geldiğimizde ise organik nedenlerin oldukça önemli olduğunu, bunun yanında kişinin ruhsal durumunun ve yaşantılarının da sağlığını etkilediğini biliyoruz. Nedenini kesin olarak bilemeyiz, peki ne yapabiliriz ? değiştiremeyeceğimiz şeyler adına endişelenmek yerine şu anda ne yapabilirizi düşünmek önemlidir. Annenize bu süreçte yardımcı olmak, onun daha iyi hissetmesini sağlamak, beraber vakit geçirmek ve bir şeyler paylaşmak annenize oldukça iyi gelecektir. Annenizin hastalığına yaklaşımını fark edin ve bu yaklaşımı zorlaştıracak durumlardan kaçınmaya çalışın.

Yaşamaya hakkınız olduğunu bilin ve buna izin verin, sürekli tetik halinde yaşamak sizi güçsüz ve mutsuz kılar. Akıp giden yaşamda bir yeriniz olduğunu bilin. Farklı rolleriniz var; birilerinin arkadaşısınız, belki birilerinin öğrencisi, belki de birilerinin çalışanısınız, bir şeyleri çok başarılı yapıyor olabilirsiniz, belki yaratıcı birisiniz, belki de çok iyi bir dinleyisiniz. Olumlu ve güçlü yönlerinizi ortaya çıkarmaya çalışın.

Bu sorun günlük yaşamınızı zorlaştırabilir ve işlevselliğinizi bozabilir, daha iyi hissetmek adına tek başınıza mücadele etmek zorunda değilsiniz, bu noktada bir terapi desteğiyle ilerlemek faydalı olacaktır, psikolojik destek başa çıkmanızı kolaylaştırır.

sevgiler.

alinti

Cevabınız ve desteğiniz için teşekkür ederim :)

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ruhen çok yorgun hissediyorum mutlu olamıyorum ne yapmam gerekir?

Eşimle mutlu aşk dolu evlilik yaptık. Paramız olmadı hep çalıştık her şey için. Eşimin ailesi yani anne babası psikolojik raporları var. Esim çok çekmiş halada çekiyor. Tabi onunla bir bende çekmeye başladım. O hep baba rolü görmüş. Bulunduğumuz yerde ailesi yüzünden eşimi hep ezmiş kötü davranışlar bana bile yapmaya çalıştılar. Biz çabaladık çok çabaladık biraz yıktık o ön yargıları ama olmuyor ne o mutlu burda ne ben. İşi burda olduğu için gidemedik hiçbir yere. Aslında eşimle aramız çok iyiydi ne zaman hamile kaldım aramız değişti hele doğumdan sonra çok değişti. Gözlerinde hep kıyaslama gördüm ben bebeğime iyi baktıkça kendi ailesini suçladı ama onlara hiçbir şey diyemedi yine benden çıkardı. Hamileligimden beri yalnızlik hissi oturdu içime gitmiyor. napsam sökemiyorum. Eşim şu an beni anlıyor ama bilmiyorum bir şey var . onda da bencede. biz mutlu olmayı unuttuk. cok seviyoruz birbirimizi . Ama borçlar harçlar daraltiyor bizi . O bu ara çok takar oldu herseyi sessizlesti. yoruldugunu görüyorum gözlerinde. Bende çok yoruldum sevemedimde bu yeri . bu yer ne ona ne bana iyi gelmiyor. Gitmek istiyorum bu yerden ailesi de iyi gelmiyor ona ama o kabullenemiyor. Ben eski beni eski eşimi istiyorum. O zamanda yoktu paramız ama çok mutluyduk çünkü uzaktik buradan. Ne olur cevap verin ben kendimi kuyuda gibi hissediyorum nefes alamıyorum ne yapacağımı şaşırdım. Param da yok ki gideyim psikoloğa. Elimde olsa eşimi de alır giderdim. Biliyorum çünkü ihtiyacımız var çünkü çözemediğimiz şeyler var.