Ailemle iletişimimi nasıl sağlıklı bir şekilde koparabilirim
Merhaba ben ailemden hiç hoşlanmıyorum. 23 yaşındayım onlarla görüşmek istemiyorum, daha doğrusu arama sınır koyuyorum sonra hep onların düzeleceklerini sanıyorum onlarla ilerişime geçiyorum ama asla değişmiyorlar. olan benim psikolojime oluyor. tüm irtibatımı iletişimimi koparmak istiyorum. onların bana yaşattığı onlarca şey varki... hep düzelme ümidiyle konuşuyorum olmuyor. eskisinden bile beter oluyorlar .bütün sorunların suçlusu benmişim gibi davranıyorlar. o kadar yoruldum ki iletişimimi kesersem çok mutlu olacağımı düşünüyorum. iyileşeceğimi düşünüyorum. ama bunu yapamıyorum .bir süre sınır koyup kesiyorum sonra bana iyi davranıp manipule ediyorlar ,sonra onlarla konuşunca tekrar eskisi gibi kötü davranmaya başlıyorlar. ailemi tamamen silmek istiyorum. çok yoruldum bu döngüden. duygusal bir insanım çok yıpranıyorum .ailemi hayatımdan nasıl tamamen silebilirim tekrar aynı döngülere girmekten yoruldum iletişimimi koparmak istiyorum. bunu nasıl sağlıklı bir şekilde yapabilirim. bazen de vicdan azabı duyuyorum ama onlar yaptıkları ve söylediklerinden asla vicdan azabı duymuyorlar. beni sanki kendilerinden bir uzuv olarak görüyorlar. saçını böyle yapamazsın böyle giyinemezsin hayatımdaki herşeye karışıyorlar. burnumu yaptırmak istiyorum 23 yaşındayım ona bile izin vermiyorlar. kendi giyim tarzlarına uymayan açık bile olmayan kıyafetlerimi odamda yokken kafalarına göre çöpe atıyorlar. yaptıklarının yalnış olduğunu söylediğimde ciddiye alınmıyorum .okuduğum okuldan bölüme kadar eleştiriyorlar mesela mezun oldum atandıktan sonra arkeoloji okumak istiyorum dedim sen arkeolojiden ne anlarsın diyorlar .ben üniversite mezunuyum bunu diyen ortaokul mezunu sonra bana gelip çok iyi anne baba olduklarını başka anne baba olsa beni çekmeyeceklerini söylüyorlar .sürekli aşağılanmaktan yoruldum bu sefer ilişkimi tamamen kesmek istiyorum ama eskisi gibi manipülelerine kanmak istemiyorum bunu nasıl başarabilirim 😿
Bu soru 15 Eylül 2025 11:25 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Elif Kızılkaya tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Seni dinlerken, yaşadığın döngünün ne kadar yorucu ve yıpratıcı olduğunu çok net görebiliyorum. Ailene karşı içinde hem bir bağ hem de derin bir hayal kırıklığı hissi olduğunu anlatıyorsun. Bir yanın sevgi, kabul ve onay ararken; diğer yanın sürekli eleştirilme, küçümsenme ve sınırlarının hiçe sayılmasıyla sarsılıyor. Bu durum, aslında pek çok danışanın yaşadığı bir içsel ikilem: “Hem ailemden uzaklaşmak istiyorum hem de onlarla iletişim kurduğumda içimde bir vicdan azabı doğuyor.”
Şunu bilmelisin ki, bir bireyin en temel hakkı kendi hayatı üzerinde söz sahibi olabilmesidir. Saçın, kıyafetin, eğitim tercihin, yaşam tarzın… tümü senin kimliğinin bir parçası. Aile ilişkilerinde sevgi kadar saygı da esastır. Eğer saygı sürekli ihlal ediliyorsa, bu durumda kendini korumak adına mesafe koymak tamamen sağlıklı bir seçimdir. Bunu yaptığında “bencil” ya da “nankör” olmazsın; aksine, kendi ruhsal sağlığını korumaya çalışan bir birey olursun.
İletişimi tamamen kesmek ya da sınırlamak kolay değildir, çünkü içsel çatışmalar ve toplumsal değerler devreye girer. Çoğu zaman “Onlar benim ailem, katlanmalıyım” düşüncesi suçluluk duygusunu tetikler. Oysa unutmamak gerekir ki, aile olmak tek başına değerli değildir; aileyi değerli kılan, güven, destek ve anlayıştır. Eğer bu yoksa, senin için en sağlıklı yol kendi sınırlarını belirlemek olacaktır.
Burada önerebileceğim birkaç basamak var:
- İçsel netleşme: Önce kendine şunu sor: “Benim için kabul edilebilir olan davranışlar neler, kabul edilemez olanlar neler?” Bu listeyi yazmak bile zihninde bir berraklık sağlayabilir.
- Sınırların ifade edilmesi: İletişime geçtiğinde, kısa ve net cümlelerle sınırlarını dile getir. Örneğin, “Kıyafet seçimim hakkında yorum yapılmasını istemiyorum.” Eğer bu sınır tekrar tekrar ihlal edilirse, bunun sonuçlarını da belirleyebilirsin: “Bu konuda ısrar edilirse görüşmeleri azaltacağım.”
- Duygusal mesafe: Onların söylediklerini içselleştirmek yerine, bir adım geriden bakmaya çalış. Kendine sık sık şunu hatırlat: “Bu onların düşüncesi, benim gerçeğim değil.” Böylece manipülasyonlara karşı daha dayanıklı hale gelirsin.
- Kademeli uzaklaşma: İletişimi bir anda koparmak seni suçluluk duygusuna sürükleyebilir. Bunun yerine görüşmeleri kademeli olarak azaltabilir, sıklığını ve süresini düşürebilirsin. Bu, hem seni hazırlıklı kılar hem de psikolojik dayanıklılığını artırır.
Bütün bu süreçte şunu unutmaman çok kıymetli: İletişimi kesmek, onları cezalandırmak için değil; senin kendini koruman için atacağın bir adımdır. Onların değişmemesi senin sorumluluğun değildir. Sen yalnızca kendi hayatını nasıl yaşamak istediğine karar verebilirsin.
Yaşadığın yorgunluk, kırılganlık ve hayal kırıklığı çok anlaşılır. Ancak bağımsızlığını kazanma yolunda atacağın her adım, aynı zamanda kendi iyileşme sürecinin de parçası olacaktır. Senin hayatın, senin seçimlerin ve senin sınırların vardır. Kimse bu hakkını senden alamaz.
Uzman Klinik Psikolog Elif Kızılkaya
Çok iyii🩷🩷
