• Anasayfa
  • Sorular
  • Ailemle sürekli tartışıyorum bunun önüne nasıl geçebilirim?
Aile

Ailemle sürekli tartışıyorum bunun önüne nasıl geçebilirim?

Gizli Kullanıcı25 Ekim 2024 18:32

Merhaba, aslında konuya nasıl girecegimden pek emin değilim. Ben sürekli ailemle kavga ediyorum. Onların sesini duymak veya onları görmek istemiyorum ama başlarına bir şey gelmesinden veya onları kaybetmekten korkuyorum.

Geçmişte çok kötü şeyler yaşadım babam hep döverdi soverdi aşağılardı. Hatta kaç defa polise bile verdim onu kapının önüne polis topladım. Yaptıklarımdan asla pişman değilim çünkü ben boşu boşuna dayak yedim aşağılandım. Ve bunları yaşatmalarında ki tek sebep benim okumamdı. Okumamı babam asla istemiyordu ben de çok direndim ve kazandım üniversiteyi. Annem ve babam çok kavga ederler annem hep alttan alır ama onun acısını bize yansıtırdı. Bana hem destek olurdu hem de yerirdi. Sürekli senden bir b*k olmaz derdi.

Annem de çok değişikti bilmiyorum yani o kadar berbat hissediyorum ki..Son zamanlarda artık gözüm açıldı mi diyeyim başka bir şey mi oldu ikisi de beni kullanmaya başladı yıllarca annem babamın yaptıklarını anlattı hep onu kötü gösterdi ama gerçekten kötüydü o ama hem anlatıp hem de babanızdır derdi. Sonra babam bunu bana karşı annemi kötüleyerek yapmaya başladı babam asla düzelmez narsist biri ve bana iyi görünmeye başladı ben de okul okuduğum için maddi olarak destek olsun diye iyi geçinmeye çalışıyorum. Herkes birbirine karşı yapmacık ve yalancı şuan ikisinden de nefret ediyorum nasıl bu hayat böyle gider bilmiyorum babam beni hiç aramaz annem ararsa içimi inanılmaz nefret kaplıyor bir yandan da üzülüyorum onlara istedikleri hayatı yaşayamadılar diye ama bir yanım onlardan ölesiye nefret ediyor.

Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl hareket edeceğini bilmiyorum daha anlatamadığım çok şey var bana ne olduğunu ve ne yapacağım konusunda destek olursanız çok sevinirim

Bu soru 25 Ekim 2024 23:06 tarihinde Psikolog Sena Keşkek tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan,


Öncelikle bu durumu içtenlikle paylaştığınız için çok teşekkür ediyorum. Siz de durumun farkına varıp çözüm arayışına girdiğiniz için kendinizi tebrik etmelisiniz.


İnsanlara karşı duygular beslerken tamamen sevgi, tamamen öfke, tamamen nefret vb. şekilde duygular hissetmeyebiliriz. Bazen sevgi ve nefreti de bir arada hissedebiliriz. Öncelikle bunun normal olduğunu anlayıp duygularımızı kabul etmekte fayda var. Duygularımız için "şunu hissetmem gerekiyor" şeklinde kendimize baskı kurmadan "evet bunu hissediyorum ve olabilir" şeklinde yaklaşarak kabullenici bir yaklaşım sergilemek daha şefkatli olacaktır. Ayrıca hislerinizi kabul etmek için hislerinizi yazıya döktüğünüz bir duygu günlüğü tutmak da bu konuda yarar sağlayabilir.


Geçmişte yaşadıklarınıza karşı olan öfkenizi anlıyorum. Geçmiş deneyimlerimizin şu anımızda bize hissettirdiklerini kabul etmeli ve bu duygularla barışmalıyız. Affetmek zorunda değilsiniz fakat hislerinizi kabul ederek kendinize daha anlayışlı yaklaşabilirsiniz.


Sınırlar birey olarak kendimizi korumamız ve sağlıklı ilişkiler kurabilmemiz için oldukça büyük bir öneme sahiptir. Konu ailemiz olunca kültürümüzde bu sınırı ayarlamak zorlayıcı olabilir. Hiç değilse duygusal olarak sınır koymayı denemekte fayda var. Duygusal sınırlarınızı korumak hem bireysel olarak size hem de aileniz ile olan ilişkinize olumlu yönde etki edecektir. Aile bireylerinize karşı açık iletişim oldukça önemlidir. Ailenize sizi üzen, inciten, hayal kırıklığına uğratan hususları anlatmayı deneyebilirsiniz.


Bu hisleriniz günlük hayatınızı olumsuz yönde etkiliyorsa ve hayat kalitenizi düşürüyorsa psikolojik destek almayı düşünebilirsiniz.


Sevgiler,

Psikolog Sena Keşkek


Cevaplanmış benzer sorular