Ailevi büyük sorunum var psikolojik olarak ağır geliyor

Sevgili Danışanım,

Annenizi kaybetmiş olmanız çok büyük bir acı ve hayattaki temel bağlardan birinin kopması anlamına geliyor. Annenizi “sarmaşık gibi” tarif etmeniz, onun yalnızca sevilen bir figür değil; aynı zamanda ailenin duygusal yapıştırıcısı olduğunu düşündüğünüzü gösteriyor. Böyle bir kayıptan sonra hem duygusal hem de yapısal anlamda bir boşluk hissetmek çok normaldir. Bu tür bağ kayıplarında insanlar sıklıkla, kalan aile bireylerini bir arada tutmak ya da onları korumak gibi bir sorumluluğu omuzlarında bulurlar — bu da sizin babanıza destek olma çabanızla kendini göstermiş.

Babanızın yanında çalışmaya başlamak, hem kendinizi hem onu toparlamak için anlamlı bir adım gibi görünmüş olabilir. Fakat zamanla bu rol sizin için duygusal olarak yıpratıcı bir hale gelmiş. Çünkü destek olmak istemekle, kendi sınırlarınızı zorlayan bir ortamda bulunmak arasında önemli bir fark vardır. Kayıp sonrası dönemde destek sunarken kendinizi ihmal etmek, hem tükenmişliğe hem de öfkeye yol açabilir. Babanızla olan ilişkinizde yaşadığınız gerginlik de aslında bu tükenmişliğin ve değersizlik hissinin bir dışa vurumu olabilir.

Anlatımınızda, babanızın davranışlarıyla ilgili rahatsızlığınızın yalnızca güncel olaylara değil, çocukluktan bu yana birikmiş duygulara dayandığını görebiliyoruz. Bu çok önemli bir detay. Çünkü bazı kişilerle ilgili tepkilerimiz sadece bugünü değil, geçmişte bastırdığımız duyguların da etkisiyle şekillenir. Babayla ilgili uzun yıllardır süren kırgınlıklar, güven zedelenmeleri ya da hayal kırıklıkları zamanla birikerek kişisel sınırları daha da hassas hâle getirebilir. Tinder gibi bir konu, bu noktada sadece bir tetikleyici gibi duruyor; esas mesele, onun kişiliği ve davranış biçiminin sizi nasıl etkilediğiyle ilgili.

Babanızın dini değerlerle kendi davranışları arasındaki tutarsızlığı, size yalnızca ahlaki bir hayal kırıklığı değil, aynı zamanda güvensizlik de yaşatıyor gibi. İnsanların değer beyanları ile eylemlerinin tutarsız olması özellikle çocukları üzerinde büyük bir etkide bulunur. Çünkü ebeveyn figürleri, çocuklar için uzun süre “doğrunun” ve “gerçeğin” temsilcisi gibi görülür. Bu figürün inandırıcılığını kaybetmesi, yalnızca o kişiye değil, bazen hayata dair temel inançlara da sarsıcı etki yapabilir.

Anlattığınız "elim kolum bağlı" hissi, bir tür duygusal tuzağa düşmüş olduğunuzu gösteriyor. Hem duygusal hem maddi anlamda bir çıkmazda hissediyorsunuz. Bu, sıklıkla bağımlı ilişkilerde ya da duygusal sömürü mekanizmalarında görülen bir durumdur. Babanızın işten anlamadığını, işi batıracağını düşündüğünüz için ayrılamamak, sizi istemediğiniz bir yerde kalmaya mahkum bırakıyor. Fakat bu koşullar uzun vadede hem ruh sağlığınızı yıpratır hem de size karşı öfke duymanıza neden olur. Duygusal sorumlulukla suçluluk birbirine karıştığında, kendi hayatınızı yaşamaktan uzaklaşabilirsiniz.

Bu noktada kendi iyiliğinizi merkeze alan küçük adımlar atmak çok önemli. Öncelikle, bu durumu bir uzmana anlatıyor olmanız bile iyileşme sürecinin başlangıcıdır. Bir psikoterapist ile bu geçmiş deneyimleri ve bugünkü sıkışmışlık hissini çalışmak, hem duygusal yüklerinizi hafifletir hem de karar verme gücünüzü artırır. Kendinize şunu sormanızı öneririm: “Gerçekten sorumluluğum ne kadar?” Babanızın duygusal manipülasyonu sizi bir sorumluluğa ikna ediyor olabilir ama hayat sizin hayatınız. Kendi sınırlarınızı belirlemek, geçmişle hesaplaşmak ve ilerlemek için destek almak bu süreçte size iyi gelecektir.

Sevgilerimle ✨

Psikolog İrem Gülsün Zengin