Psikoloji

Aldatıldım, affetmeye çalışıyorum ama aşamıyorum

Gizli Kullanıcı5 Ekim 2024 20:07

Merhaba ben 12 senelik evliyim . Eşim bir iş seyahatinde benimde tanıdığım biriyle bir kerelik bir ilişki yaşamış tabii ki kişiyi tanımam , evli olduğunu bildiği halde ilk adımın ondan gelmesi ve beni en çok kıran şey ise eşimin bu yakınlaşmaya tepkisiz kalmayıp özel anlar yasamaları , beni aşılamaz bir girdaba soktu sanki . Eşim bana her şeyi anlattı ve ben onu affetmeye karar verdim fakat kafamın içerisinde sürekli canlandıriyorum hayatı kendime de ona da zehir ettim desem yeri . Sürekli sanki ayrılsam bu azaptan kurtulacak gibiyim ama affetmeye çalıştığım için kendi hakkıma giriyormuş gibi hissediyorum . Eşim çok pişman ve samimiyetine inanıyorum ve bir şans hakettiğini düşünüyorum ama kaç ay geçti ben normale dönemedim . Bana bu yaptığını kabullenemiyorum ne yapacağımı şaşırdım . Ömrüm boyunca bu kırgınlığı bu seviyede yaşamak istemiyorum çok yoruldum

Bu soru 10 Ekim 2024 08:11 tarihinde Psikolog İlknur Yılmazgil tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,


Öncelikle iyi bir gün geçirmeniz dileğiyle. Aldatılmak, özellikle sizin gibi uzun süreli bir evlilikte yaşandığında, büyük bir travmaya neden olabilir. Eşinizin bu durumu itiraf etmesi ve pişmanlık göstermesi bir adım olsa da, sizin duygusal anlamda bu olayı kabullenebilmeniz ve güveni yeniden inşa edebilmeniz zaman alabilir. Yaşadığınız çelişkili duygular oldukça doğal. Affetmeye çalışırken, aynı zamanda içten içe hâlâ kızgınlık, kırgınlık ve hayal kırıklığı hissetmeniz bu sürecin bir parçası. Bu duygularla boğuşuyor olmak sizi yıpratıyor, fakat bu tepkiler son derece insani ve içinde bulunduğunuz durumun getirdiği tepkilerdir.


Kafanızın içinde bu olayı tekrar tekrar canlandırmanız, zihninizin yaşadığı travmayı anlamlandırmaya çalışmasıyla alakalı. Bu tür durumlarda zihniniz "Bu neden başıma geldi?" ya da "Neyi farklı yapmalıydım?" gibi sorularla sürekli olarak olayı yeniden yaşar. Bu döngüden kurtulmak zor olabilir, ancak burada önemli olan, duygularınıza bir alan tanımaktır. Kendinize şunu söyleyebilirsiniz: "Bu bana zarar verdi ve şu an hissettiğim her şeyin yaşanmasına hakkım var." Duygularınızı kabul edip onlara yaşanması için alan tanımak ve onları bastırmamak yaşadığınız durumu kolaylaştırmanızı sağlayacak önemli bir adımdır.


Eşinize bir şans vermeyi seçmiş olmanız sizin insiyatifinize bağlı bir seçimdir, ve bu seçimi yaparken kendi sınırlarınızı belirlemeniz önemlidir. Bu süreçte kendi ihtiyaçlarınıza ve duygularınıza dikkat etmek psikolojik sağlamlığınızı korur. Eşinizin pişmanlığına inanmak, ilişkinizi kurtarma isteği güzel niyetlerdir, ancak affetmenin sizin için zorlayıcı olduğunu da kabul etmek gerekiyor. Affetmek, "her şey normale dönecek" anlamına gelmez. Zihninizdeki yaraların iyileşmesi zaman alabilir ve bu noktada kendinize karşı sabırlı olmanız çok önemli.


Belki de eşinizle birlikte, yaşadığınız bu zorlu süreci anlamlandırmak ve duygusal olarak daha sağlıklı bir zeminde ilerlemek adına profesyonel bir destek almak faydalı olabilir. Çift terapisi, güvenin yeniden inşası ve sizin hissettiğiniz duygusal yükü paylaşabilmeniz için size yardımcı olabilir.


Bu süreçte kendinize şunu hatırlatın: Yaşadığınız bu duygular karmaşık ve zorlayıcı olabilir ama affetmek, duygusal iyileşmenin sadece bir parçasıdır. Kendi duygusal iyileşme sürecinize saygı göstermeli ve bunu aceleye getirmemelisiniz.


Umarım bir nebze de olsa kafanızdaki soru işaretlerine çözüm sunabilmişimdir. Her ne kadar burada sizlere yardımcı olmak için bulunsak da unutmayın ki bu yolculukta direksiyonda olan sizsiniz ve sürecin nasıl, hangi hızda ilerleyeceğine siz karar verirsiniz. Alacağınız terapi hizmetinde de terapist yalnızca sizin yolculuğunuza eşlikçi olabilir.


Esenlikler.

Psikolog İlknur Yılmazgil.

alinti

Hissettiğim şeylerin anormal olmadığını bilmek gerçekten iyi geldi çok teşekkür ediyorum 😌 çünkü çıkmazda gibiydim üzerinde zaman geçti hala niye normalleşmedim diye sanki az şey düşünüyormuş gibi birde bunu düşünüyordum ve biriyle paylaşmak iyi geldi çok teşekkürler ☺️

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Mutsuzluk ve isteksizlik

Cocukken babam annemi aldatigi icin yollarını ayırdılar 9 yaşımdan beri baba 3/4 ayda bir goruyodüm ve evde hic durmak istemezdim sürekli dışarda gezip kafamı dağıtırdımama 22 yaşına gelınce sorunlar aile problemleri baya büyüdü ve panik atak gecirmeye başladım sorunlar artınca epilesi nöbeti geçirmeye başladım ve sinili agrasif oldum sağ bacak sağ kolumu kulanamıyodum tükenmistim hiç bisey beni mutlu etmiyor du hic arkadaşim yok çünkü etrafımdaki ınsanlar beni cok yargılıyodu kendin yapıyosun herşey kafada bitiyor diyorlardı zamanla herkesi sildim cok mutsuz icine kapanık biri oldum kolumda sorun olduğu icin yazı yazamıyodum bu beni daha çok kotu etkiliyodu cunku hayalerım vardı hedefim üniversite kazanmaktı ama bırakmak zorunda kaldım sağlığım el vermiyordu bu beni cok üzüyordu psikiyatri iacları kullanmaya başladım bi nebze olsun sinirimi ve mutsuzluğumu bastırıyodu kafamı dağıtmak icin hersey yaptım ama bi ile yaramıyor cok yoruldum normal insan gibi olmak istiyorum bir işe başlamıştım ve iylesmistim ama taki patronum bana bağırıp mobing uyguladıgınıda tekrar kafaya takma bayılmalar ve nöbetlerim başladı ve işten çıkmak zorunda kaldım yine icimr kapandım ilaclarımın dozunu artırdım oda işe yaramadı ailem hergun bayıldığım icin dışarı cıkmama izin vermiyordu bu beni daha kötü etkiliyodu hergün evdeyim kafamı dağıtacak hiç bisey yoktu kafamdaki ses susmuyor sürekli pis suret görüyorum bana yardım edin neden sürekli mutsuz isteksiz biriyim sabaha kadar yaramıyorum neden boyle