• Anasayfa
  • Sorular
  • Alıngan olmak ve insanlara değer vermeyi bırakmak için ne yapabilirim
Aile

Alıngan olmak ve insanlara değer vermeyi bırakmak için ne yapabilirim

Gizli Kullanıcı23 Şubat 2025 07:23

Gorumcem veya kaynanam veya kendi ailem bana birsey desin hemen alınıyorum gorumcemin bana dedigi herseyi. Takıntı haline getiriyorum o beni asla umursamaz takmaz bile ama ben onu takıntı haline getirmişim giyimi ev hayatı herseyi sürekli merak edip araştırmaya Başladım.

Vede fark ettim ki kimse beni arayıp sormak asla istemiyor ben sürekli herkesi arıyorum bunları bırakmak için ne yapabilirim ozelliklede gorumcemi unutmak istiyorum o beni umursasin takıntı haline getirsin istiyorum sürekli ben onun peşinde dolanmaya başladım ben ona diyorum neden sen hiç aramıyorsun oda diyorki benim kimse umurumda degil kimseyi de aramam diyor geri bide kaynanam a bisi diyorum kızını öyle koruyup kolluyorki her hatasını kapatıyor bide kaynanamlar ne zamn arasa bizim evde eşimle kavga kıyamet evlendiğim günden beri çeyizim yok diye eşim ailesi bir sürü.

Hakaret etti esime soyledim hiç inanmadi 7 yıldan sonra bisileri gördü ama ailesinin bana karşı yaptı hiç bir şeye tepki hiç göstermiyor zamanı gelince derim diyip hiç bisi demiyor hep susuyor. Ben ailesine cevap verincede hep suçluyum. Kayın validem ben eve dolap aldım gitti oda aldi ama daha büyüğünü aldi kendime bilezik aldim hemen gitti daha fazlasını aldi hemen bana gösterdi.

Ben ne yapsam. Aynısının daha fazla sinin yapıp durdu hep bide yakın zamanda öğrendim benim. Hakkımda komşularına akrabalarına hep ileri geri konuşurmuş yemek yapamaz hep kolum yapar evi temizlemez evi hep pis dermiş çocuğa bile bakmayı beceremiyor dermiş ve bana kilolu giyinmeyi bilmiyor herseye alınıp küser dermiş simdide çocuğuma laf yapıyor. Hal ve hareketleri tuhaf değişik diye. Parmakları ayakları uzun diye ona bile laf ediyor lütfen bana yol gösterin

Bu soru 5 Mart 2025 21:22 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, paylaşımın için teşekkür ederim. Anlatıklarından anlıyorum ki, aile içindeki dinamikler ve ilişkiler seni oldukça üzmüş ve yormuş. Bu tür durumlar duygusal olarak çok zorlayıcı olabilir; fakat unutma ki, hissettiklerin tamamen geçerli ve değerlidir.

Birlikte bu durumu düşünelim ve bazı bakış açıları sunalım.


Öncelikle, duygularının farkında olman çok önemli bir adım. Bazen aile içindeki çatışmalar, kişinin kendine olan güvenini ve değerini sorgulamasına yol açabilir. Ancak, senin de bildiğin gibi, birinin seni gerçekten takmaması ya da anlamaması, senin değerini düşürmez. Sen, olduğu gibi değerlisin ve bu, başkalarının davranışlarına bağlı değildir.


Takıntılı bir düşünceyle karşılaştığında, onun yerine daha sağlıklı ve gerçekçi bir düşünce geliştirmeye çalış. Örneğin, "O beni takmıyor, ben değersizim" düşüncesine karşı, "O benimle ilgilenmiyor olabilir, ama bu onun bana değer vermediği anlamına gelmez" gibi alternatif bir düşünce geliştirebilirsin.


Duygusal tepkilerini fark etmeye çalış. Bir şey seni sinirlendiriyorsa, önce birkaç saniye durakla ve tepki vermek yerine düşün. Hangi davranışın seni daha sağlıklı bir duruma getirebilir?


Gorümcenin söylediği veya yaptığı bir şey hakkında ne düşündüğünü yaz. Hangi düşünceler seni rahatsız ediyor? Bu düşüncelerin ne kadar gerçekçi? Gerçekten de o şekilde mi düşünüyor? Bu soruları sorarak, düşüncelerinin doğruluğunu sorgulamak önemli.


Çoğunlukla olumsuz ve yanlış bilişler (düşünceler) nedeniyle olumsuz duygular ve davranışlar geliştirirler. Örneğin, gormecenin tavırları hakkında düşündüğün "O beni takmıyor, ben değersizim" gibi düşünceler seni sıkıştırabilir ve takıntılı hale getirebilir. Bu tür düşünceler, duygusal olarak seni savunmasız ve kızgın hale getirebilir.


Belki de kendi hayatında, kendi ilgi alanlarına ve kişisel gelişimine odaklanarak bu durumu hafifletebilirsin. Hobiler edinmek, yeni şeyler öğrenmek veya belki meditasyon gibi rahatlatıcı aktiviteler bu süreçte sana yardımcı olabilir.


Ayrıca, kayınvalidenle olan kıyaslama hissinin de seni yıprattığını görebiliyorum. Birçok kişi, başkalarının ne yaptığını ya da nasıl davrandığını kontrol edemeyiz; fakat kendi tepkilerimizi ve hislerimizi yönetmek bizim elimizdedir. Kendi başarılarına ve hayatındaki güzel şeylere odaklanmak, bu kıyaslama hissini azaltabilir. Belki de günlük tutmak, minnettar olduğun şeyleri yazmak, hem kendine olan güvenini artırabilir hem de içsel huzuru bulmanda yardımcı olabilir.

Çocuğun ile ilgili yapılan yorumlar seni kırmış olabilir, bu çok normal. Her anne-baba çocuğu için en iyisini ister ve onların hakkında yapılan eleştiriler doğal olarak savunma mekanizmasını tetikleyebilir. Burada önemli olan, çocuğunuzun sağlığı ve mutluluğudur. Dışarıdan gelen yorumlar ne olursa olsun, senin içgüdülerin ve sevgisiyle hareket etmen en doğrusudur.


Eşinle açıkça konuşarak, onun ailesinin seninle ilgili tavırlarını nasıl hissettirdiğini ifade edebilirsin. Onu suçlamadan, sadece kendi duygusal deneyimlerini paylaşmak etkili olabilir.

Eşinin de kendi ailesiyle ilgili zorlanmalar yaşayabileceğini unutma. Onun da bir içsel çatışması olabilir. Eşinle empati yaparak, ortak çözümler üzerinde konuşabilirsiniz.


Bu süreci tek başınıza aşmanız zor olacaksa bir terapist ile birlikte çalışabilir ve bu süreci daha sağlıklı bir şekilde değerlendirebilirsiniz. 😊


Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.


Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiyle kalın.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz



Geri bildirimlerin bizim için çok değerli! Deneyimlerin doğrultusunda görüşlerini paylaşarak uygulamamızı daha iyi hale getirmemize yardımcı olabilirsin. Anketi doldurmak için buraya tıklayabilirsin. Teşekkür ederiz!”

alinti

Çok teşekkür ederim 🙏🏼

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Ben karşımdaki kişi ile konusurken kırılmasın üzülmesin diye dikkat ederken karsimdaki beni surekli kiriyor ve bunu ona soyledigimde bana sen gene kafanda kuruyorsun diyip beni susturuyorlar cocuk azarlar gibi ayarlıyorlar telefon kapatınca bende ağlamaya başlıyorum Kendime nasıl hobi edine bilirim bilmiyorum eşim bana çocukken edinilir hobi şimdi ne yapacaksın çocuğa bak evi temizle diyip duruyor

5 Mart 2025 22:20
Gizli Kullanıcı

Gönül hanım. Çok ama çok teşekkür ederim birinin beni anlaması. Dinlemesi yol göstermesi benim için çok önemliydi teşekkür ederim 🙏🏼🥰

5 Mart 2025 22:22

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum

Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum. Ben ortaokuldan liseye kadar sürekli babam annem ayrılıp barisiyordu. Ben lisedeyken tamamen evi ayırdılar. Nerdeyse 7 yılı gecik bir süredir babamı misafir gibi görüyorum. Annem hep en zor zamanımda oldu. Kendi üzerine 2 evi 1 araba 1 motoru var. Hastalıklardan açıklık oldum hep annem taksi ile beni acillere götürdü. Yazları annem işten çıkarıldı dolabımızda doğru düzgün yiyecek olmazdı. İlkokula giderken bile en ucuz şeyleri alır harcligimdan para arttırirdım o harclikta ayda yılda bir elime gecerdi çünkü babam para vermezdi anneme ekmek alicak parası olmazdı. Sürekli bizi bırakıp kendi ailesinin yanına gider onları gezdirir. Bizi hiç görmez. Sadece evin elektirigini suyunu ödeyerek ve kardeşimi okula götürerek baktığını düşünür. Ben hep ona yabancı biri gibi davranirdim. Hep uzak olurdum. Baba gibi gördüğümden bile şüpheliyim. Hiç yanımızda olmadı. Annem stres ve yorgunluktan geçici felç geçirdi hiç başında durup ilgilenmedi. Annem bir şey alınca hep ona parasıni ödedi yada her şeyi borc olarak algılayıp babam her şeyin geri parasıni istedi. Sanki tanıdık bir insan gibi. Annem ameliyat oldu parasını kendi ödedi gitti. Tam yakın davranmaya başlamıştım ki anneme kızmaya başladı kendi cocuklarina kendin bak diye. hiç bir zaman doğru düzgün bakmadı. Hiç başımizda durmadı. Sürekli yalan söylüyor bize. Sürekli kızıp bağırıyor. Her şeyden hevesimi kaçırıyor. Sürekli kendi kardeşleri, annesine gidiyor. Yigenlerini gezdiriyor. Çocukluğumdan beri hayalim bir yerleri gezip görmek ama yok. Doğru düzgün evden çıkmıyorum. Kitap okuyorum bana sen akıl hastasi misin bu kadar kitap okunur mu catlak misin diyip her şeyden hevesimi kaçırıyor. Ona karşı nasıl davranacağımi bilmiyorum sürekli anneme bizim üzerimizden tehdit yağdırıyor kendi çocuklarına kendin bak diye. Keşke baksan da tehditi etkilese. Böyle durumlarda hep ondan kaçıyorum. Annem kinlenme diyor ama ban kinleniyorum. Bana kızım dediğini çok az duydum. İlkokul günlüğüme bile adı ile hitap ederdim. Şimdi yine anneme tehditler yağdırıyor bizim uzerimizden ve ben ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranacağımi duygularımı nasıl sakinlestirecegimi? Böyle durumlarda ya hep kaçıp saklandım yada kavga edip bağırdım. Bu konuda tavsiyenizi istiyorum.

Aile

Annemi ikna edemiyorum ne yapmalıyım?

Merhabalar. Ben 18 yaşındayım annem ise 51. Annem çok tatlı çok iyi birisi onu çok seviyorum ama onu bazen anlayamıyorum. İstediğim çoğu şeyi büyük bir istek olmamasına rağmen asla izin vermiyor. Örneğin kulağıma piercing deldirmeği çok istiyorum fakat asla izin vermiyor. Ve sadece sol kulağıma bir tane normalde piercing meraklısı biri değilim. Bir çok istediğim de göbek adımı kimlikten sildirmek. Göbek adımı dedemle babaannem koymuş. Ancak biz kullanmıyoruz baba tarafını da sevmediğim için nerde tam ismimi gördüğümde ya da biri göbek adımla seslendiğinde çok sinir oluyorum. Herkes asıl ismim ile sesleniyor bu yüzden anneme göbek adımı sildirmek istediğimi söylediğimde “benim de göbek adım var, çok dalga geçtiler göbek adımla, benim zamanında aklıma sildirmek gelmedi, baban duysa kıyamet koparır” vb. cümleler kullanıyor ya da başkalarını örnek veriyor. Ona beni anlamasını istiyorum ama asla kendimi dinletemiyorum. Bu yüzden çoğu şeyi ondan gizli yapmak istiyorum çünkü izin vermiyor. Mesela kulağımda ki küpeleri ondan habersiz deldirmiştim. Deldirdikten bir iki saat öğrendi ve tabii ki çok kızdı hatta “beni köpek yerine koydun” dediğinde kendine öyle dediği için çok üzüldüm. Ve bende siniri hafiflesin diye gittim ona sevdiği tatlıdan aldım. Sinirlenmesi, bu konu hakkında konuşmamız yarım saat geçmedi ve üstünden 8 ay geçti. Bana kızacağını biliyorum ama kızması gelip geçici ben ise istediğim olduğu için mutlu oluyorum. Ama şimdi benden gizli yaparsan hakkımı haram ederim diyor. Çok üzülüyorum gerçekten. Ona kendimi bir şekilde anlatmaya çalışıyorum. İkimizin zamanı aynı olmadığını, düşüncelerimizin farklı olduğunu söylüyorum. Ama hep kendinden örnek veriyor. Hatta 14 yaşından beri psikolojimi bozduğu için burun estetiği olmak istiyorum ve ben bunu anneme nasıl söyleyeceğimi düşünüyorum. Vereceği tepkiyi çok iyi biliyorum. Ne istersem izin vermiyor ne yapacağım. Sırf bu yüzden yaşamak istemiyorum bazen. Kulağa saçma geliyor farkındayım ama insan bir kere geldiği bu dünyada istediğini yapamadığı ya da istediği gibi yaşayamadığı zaman yaşamanın ne anlamı kalıyor? Ne yapacağımı bilmiyorum daha kendimi nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum. Şimdiden yardımınız için teşekkürler.