Aile

Alınganlık huyumu nasıl aşabilirim

Gizli Kullanıcı7 Eylül 2024 10:44

Sevdiğim insanlara aileme ve yakın arkadaşlarıma karşı çok fazla alınganlık yapıyorum onların söylediklerini usunca düşünüyorum ve sanki bana karşı aksi bir şey demişlercesine üzülüyorum üzüldüğümü de belli etmemek için sinire vuruyorum ve onlarla tartışıyorum bu beni çok yıprattı çevremi de çok yıprattı nasıl başa çıkabilirim aslında çok üzülüyorum ama bunu da dile getiremiyorum sinirleniyorum sadece istemeden ve onları da kırıyorum onları çok seviyorum ama bu şekilde bir imalı sözlere maruz kalınca çok sinirleniyorum bir başkasının düşüncesi asla umrumda değil ama ailem özellikle söylediğinde çok çok üzülüyorum ve sinirleniyorum o anda da kendime hakim olamadan onları çok kırıyorum bunu yapmak istemiyorum aslında sonrasında da çok üzülüyorum ama işler iyice kötü gidiyor

Bu soru 24 Eylül 2024 10:19 tarihinde Psikolog Arya Khadivi Sohrabi tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Yaşadığınız durum, oldukça anlaşılabilir bir noktada. Elbette aileniz gibi kendinize yakın gördüğünüz ve değer verdiğiniz insanlardan bu şekilde bir yaklaşım görmek kırıcı olabilir. Hissettiğiniz bu alınganlığı özellikle hangi durumlarda yaşıyorsunuz? Bu durumları detaylandırmanız ve spesifikleştirmeniz anlamamıza daha çok yardımcı olacaktır. Alınganlık gösterdiğimiz konularda güvensiz hissetmemize karşın makro travmadan farklı olarak mikrotravma dediğimiz bir kavram mevcuttur. Bu kavram herhangi bir olayın sizi tek seferde sarsmasından çok, devamlı olarak başınıza gelmesi ve bunun sonucunda belli bir konuda oldukça hassaslaşmanızı ve savunma mekanizmalarını aktif olarak kullanmanıza sebep olabilmektedir.

Anlattığınız gibi reaksiyonlar verebilirsiniz fakat atlanmaması gereken en önemli detay ise ailenizi yine en iyi tanıyan sizsinizdir. Ve onlarla nasıl iletişim kurmanız gerektiğini de en iyi siz bilecek ve buna uygun yöntemler geliştireceksinizdir. İlk olarak yaşadığınız bu alınganlık durumunu kabul etmeniz bile gerçekten büyük bir cesaret. Bu sebepten ötürü bununla iç içiyken daha kolay baş edebileceğinizi düşünmekteyim.

İlk olarak sinire dökülüyor dediğiniz noktada sinir nasıl dökülüyor bunu anlamak gerek. Burada daha fiziksel ya da sözel bir öfkeden mi yoksa pasif agresif bir tutumdan mı bahsediyoruz? Alındığınız konular ne ile ilgili? Sadece aileniz ile belli başlı konularda mı yoksa sosyal çevrede de alınganlık hissi ortaya çıkıyor mu?

Verdiğiniz öfke reaksiyonlarını anlamlandırdıktan sonra kendiniz üzerinde düşünebilirsiniz. Yaşanılan olayları kişisel algılamak da bu hislere sebep olabilir. Bu yüzden olayların sizinle mi ilgili olduğu yoksa karşı tarafın söylemleri hep mi bu şekilde? gibi düşünmeniz önünüzü açabilecektir.

Mikrotravma yaşıyor olmanız da oldukça anlaşılabilirdir ki böyle bir durumda ise savunma mekanizmalarınız ortaya çıkacaktır (sinirlenmek, öfkelenmek gibi). Bu reaksiyonlarınızın yerine farklı tepkiler vermeyi deneyebilirsiniz. Tabi ki her insanın iletişim biçimi ve algısı çok farklıdır. Ama durumunuzu daha sakin ve açık bir dilde anlatabilirseniz ve sakinliğinizi olabildiğince koruyabilirseniz hem mikrotravmanızın üzerine gitmiş hem de olayların akışını değiştirme şansı elde etmiş olacaksınız. Böylelikle alınganlığınızın nedenini daha kolay anlayabilecek ve baş ederken beraberinde uyguladığınız yöntemler ve sağlıklı baş etme biçimi de işinizi kolaylaştıracaktır.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Kaçarak evlendim nişanlıyken ayırmak istediler

Bir buçuk sene önce kaçarak evlendim nişanlıydık ayırmak istediler o telefon işi bitecek bir daha görüşmeyeceksin dediler. O zamana kadar ne yaparlarsa yapsınlar hep susup sineye çekmiştim o gün birşey oldu ben bile bana şaşırdım nişanlımın ailesi yok diye istemiyorlardı ne yaparsa yapsın sorun ediyorlardı o gün kaçalım dedim ve ben onların korkusundan adım atmaya korkan ben kaçtım gittim yeni bir hayata başladım evlendim o an bile el elalem dediler sen ne hissediyorsun yada biz ne yaptık demediler. Düğüne geldiler el elalem için. Hamileliğim zorlu geçti. Hastanede yattım bir hafta boyunca. 2 kere düşük tehlikesi geçirdim. Ziyarete geldi annem çorba getireyim şunu getireyim bunu getireyim dedi akşam ziyaretçi saatinde çok bekledim ne yazan oldu ne arayan ne gelen… Neyse. . hamilelikten önce 2/3 kere gittik eşimle fakat içimin almadığı bir duygu var gitmek istemiyorum samimi gelmiyordu ama özlüyordum da. Bilmiyorum ki bunu nasıl tarif edebilirim. O hastane mevzusundan sonra iyice soğumuştum. Ama bir çorba görüp iç çekmişliğimde çok olmuştur. Velhasıl kelam öyle yada böyle hamilelik sürecimi eşimin desteğiyle atlattım. Doğum yaptım. Şuan bebeğim 2 aylık oldu. Pazar günü çat kapı geldi annem kardeşimle beraber. Kızım pazartesi hastaneye yatacak salı anjiyo olacaktı dua istemek için paylaşmıştım gördüğü halde haberi yokmuş gibi davrandı geçmişi açtı daha ne kadar sürecek dedi ben kendimi toparlamak istedim dediğimde bir buçuk sene oldu daha mı toparlayamadın dedi hani o evde psikolojik sıkıntılarım vardı ya şimdi hiçbiri kalmadı iyileşiyorum derken sözümü kesip götürdük ya hastaneye dedi ne kolay değil mi evladın kendini bildi bileli sizin yüzünüzden geceleri altına kaçırıyor bunu bile bile herşeyin sorumlusu oymuş gibi yada günah keçisi ilan edilmiş gibi iyice bunaltıp üstüne gidenler daha da kötü hale getirenler hasta ettiklerini tedavi ettirmeye götürüyorlar. Ama onlara sorsan mükemmel bir ebeveynler. Herşeyi geçtim ben yine affeder sineye çekerdim alıştım der susardım. Konuşma böyle devam ederken ben konuşabilecek durumda değilim bebeğim yarın hastaneye yatacak dedim ona rağmen görüşmek istersen kapı orda istemezsen kendin bilirsin bu son adımım dedi gitti. Bekliyorum ki hastaneye gelirler ararlar yazarlar sonuçta daha minicik bir bebek riskli bir bölgedeki damarı açmak için girecekler yedi kat yabancı olsa bile için gider merak edersin canının canı o nasıl bu kadar katı olabildiniz? Daha dün aradı açmadım kimse kusura bakmasın ben o hastane köşelerinde oturup ağlarken sadece eşim ve ablam vardı yanımda ben evladıma birşey olacak korkusu yaşarken yanımda olmayanlar şimdi hiç olmasın dedim kendi kendime siz olsanız ne hissedersiniz ne düşünürsünüz ne yapardınız ben sıkıştım kaldım bana yardım edin lütfen bende anne oldum annelik benim gördüğüm gibi değilmiş anne olunca anladım.

Aile

Eşimin bana vakit ayırmadıgını ilgilenmediğini düşünüyorum

Eşim benimle vakit geçirmek istemiyor gibime geliyor birşeyler yapalım diyorum tamam diyor ama arkadaşları arasın hemen dışarı çıkıyor beni ikinci plana attığını düşünüyorum bunun için tartışıyoruz gece dışarı daha çok çıkıyor bazen çıkmıyor dışarı evde oluyor ama akşam çıkacağı zaman istemiyorum çıkma vakit geçirelim diyorum"bugün zaten evde senin yanındaydım"diyor ama hep telefonla uğraşıyor yada uyuyor bana ilgisiz olduğunu düşünüyorum sen"hep yanında olayım dışarı çıkmayım istiyorsun"diyor ama ben onu istemiyorum geç saatte eve gelmesin istiyorum evdeyken benimle ilgilensin istiyorum evde olduğunda bile sürekli telefondan video izliyor bişey söylüyorum beni duymuyor bile canım sıkılıyor dışarı çıkalım diyor gidebileceğimiz bir yer yok ki evimizde oturalım diyor arkadaşları arasın çıkıyor dışarı ben evde daha çok sıkılıyorum tek başıma kaldıkça gündüz çoğu zaman yalnızım gece de yalızım bu durum beni asabileştiriyor ve çabuk sinirlenen biri haline dönüştürüyor benimle ilgilenmiyorsun dediğim zaman evdeyim ya diyor gece beraber yatıyoruz ya diyor ama evdeyken ya telefonla yada uyuyor benimle vakit geçirmek istemediğini düşünüyorum sonra bana diyor ki hep dışarı çıktığımda eve geldiğimde suratın hep asık oluyor ama benimde canım sıkılıyor biz kaçarak evlendik eve gelecek kimsem yok gidecek kimsem yok bende sıkılıyorum eşimden başka kimsem yok çünkü beni boguyorsun daraltiyosun diyor ama ben eşimi daraltacak bişey yapmıyorum daraltsam istediği zaman arkadaşlarının yanına gidipte eve geç gelemez ben hep kendimi arka planda hissediyorum ki öyleyimde zaten çok seviyorum seni diyor ama beni sürekli yalnız bırakıyor bilmiyorum kendimi böyle iyi hissetmiyorum çünkü bir süre sonra ağlayarak içime atıyorum susuyorum artık çünkü söylediğim zaman tartışıyoruz ve bende bundan çok yorulduğum için ağlıyorum sadece. ..