Alışkanlıklarım değişirken nasıl mutlu olurum?

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 01:02

Ben üniversite okuduğum şehirde 7 sene sevgilimle yaşadım ve şimdi aile evine döndüm. Hem sevgilimle farklı şehirlerdeyiz, hem annem sürekli kendi kurallarını uygulatmaya çalışıyor, hem abim ailemi benimle ilgili kışkırtıyor, hem de babam daha iş bulamama rağmen çalış iş bul diyor ve bana aylık 1000 lira dışında para vermiyor. Kesinlikle baskılara dayanamıyorum çok mutsuzum. Ne yapmam gerek nasıl mutlu olacağım bilmiyorum

Bu soru 16 Temmuz 2024 22:17 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

Cevaplandı

Paylaş:

Kl. Psk. Pınar Özdemir

Klinik Psikolog

Sevgili danışan,

Yedi yıllık bir deneyiminizden sonra tekrardan kendi düzeninizi, mahremiyetinizi bozarak kurulu bir düzene geri dönmüşsünüz. Aile içerisinde yaşadığınız sorunlarla birlikte partnerinizden uzak bir şehirde yaşamanın zorlayıcı ve yorucu olmasıyla birlikte başa çıkmakta zorlandığınızı görebiliyorum.

Ailenizle yaşadığınız çatışmaları çözümlemenin temel nedeni iletişimin kendisidir. İletişim içerisinde dikkat edilmesi gereken birkaç unsur vardır. Bunlar;

-Ailenize karşı kurduğunuz iletişiminizin açık ve net olduğundan emin olun. Yapmak istediğinizi, beklentilerinizi ve hevesli olduğunuzu açık bir şekilde anlatabilir, fark ettirebilirsiniz.

-Ailenizle kurduğunuz iletişim dilinin önemini vurgulamak isterim. Ailenize beklentilerinizi ifade ederken ya da beklentilerinizin gerçekleşmemesi yönüne duygularınızı paylaşırken sen dili ile suçlayıcı bir şekilde yaklaştığınızda olayın akıbeti daha farklı yöne ilerlemektedir. Sen ya da siz dilini kullandığınızda suçlayıcı bir yaklaşım gösterebileceğinden olumsuz tepkiler almaya neden olabilir. Ben dilini kullanarak duygularınızı içten bir şekilde paylaştığınız da anlaşılmanız daha olasıdır.

Kendi özgür iradenizle yaşamanız için kendi kurallarınızı belirleyebilmeniz için neler yapabileceğinizi gözden geçirebilirsiniz.

Sevgili danışan, süreçle başa çıkmakta zorlandığınızı anlayabiliyorum. Bu süreçte yalnız olmadığınızı hatırlatmak istedim. Son olarak başa çıkma becerilerinizi oluşturmak ve farkındalıklarınıza eşlik edebilecek, yön gösterebilecek bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.

Sevgilerle.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

16 Temmuz 2024 22:17Kalıcı Bağlantı

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Çocukluk Travmalarımı Unutamıyorum

26 yaşındayım 26 yıldır aynı evde yaşıyorum evimiz küçük hiç kendi odam olmadı abimle aynı odada kaldım hala da böyle. Ben küçükken 2 amcam bizde kalıyordu odamızı bir nevi onlarla da paylaşıyorduk. Amcamlar sertti babam da sert ve ilgisizdi benimle çok konuşmazdı babam sadece yaramazlık yapınca azarlardı ve sürekli içerdi. Bir defasında annemle kavga ederken anneme kültablasını fırlattı anneme gelmedi ama kırılınca bir cam parçası kafama isabet etti o zaman çok korkmuştum yerler kan olmuştu. Bugün o kısımda hala saçım çıkmıyor. Annem sürekli ev işi yapardı. Hiç yaşıtım arkadaşım yoktu beni hiç gezdirmediler de. Doğru düzgün evden çıkmazdım. Arada dışarı çıkıp mahalledekilerle oynamaya çalışırdım ama benden büyük oldukları için genelde beni aralarına almak istemezlerdi. Anaokuluna gitmek istedim annemle babam göndermedi. Bi keresinde resim çizmek için şövale istemiştim babam tamam dedi almadı. Sonra ilkokula başladım 1. Sınıfta folklor ekibine katılmak istedim göndermediler. İlkokulda milli bayramlarda hep şiirleri ben okurdum. Annem hiçbirinde beni izlemeye gelmedi. Okulum evimizin hemen yanındaydı evden ben senin sesini duyarım derdi. Çok fazla çocukluk fotoğrafım yok. Benim ergenlik dönemimle abimin ergenliği aynı zamanlara denk geldi benimle hep dalga geçer ve üstünlük kurmaya çalışırdı. Ailem muhazakardı onu giyme açık bunu giyme rengi kırmızı buraya gitme bu müziği dinleme vs vs arkadaşımla görüşmeme izin vermezdi. Ortaokulda bir gün bir akrabam bana iftira attı ve anneme şikayet etti kendimi savunamadım annem sonrasında kısmen bana inandı ama yine de bana sahip çıkmadı. Ve o zamanlar tek arkadaşımla okulda dahi görüşmemi konuşmamı yasakladı. Dinlemedim bu yüzden hep kavga ettik. Arkadaşımı o zamanlar çok severdim o benim her şeyimdi ondan başka kimsem yoktu. Okulda dersten sonra ücretsiz resim dersi verilirdi arkadaşımla oraya giderdim sırf onunla görüşmeyeyim diye annem beni oradan da aldı. Tüm akrabalarım beni aykırı ve asabi olmakla annemi üzmekle suçlardı. İlkokulda derslerim hep iyiydi sınıfta ikinciydim ama hiç ödüllendirilmedim hiç takdir edilmedim. Ortaokulda bu bahsettiğim olaylar yaşandıktan sonra içime kapandım ve notlarım çok düştü notlarım yüksekken hiç takdir görmedim ama düşünce bana tepki gösterdiler matematiğim 5 ten 4 e düştüğü için resim dersim 2 olduğu için eleştirildim. Sürekli annemle bir çatışma halindeydim ve herkes beni nankörlükle annemi ezmekle suçladı. 15 yaşımda babam başka bir şehre taşındı. Annemle boşanmadılar ama ayrı şehirlerde yaşamaya başladılar. Sizce ben zor bir çocukluk geçirmiş miyim yoksa abartıyor muyum ailem beni rahat yetiştiğim için şımarık olmakla suçluyor. Bunu soruyorum çünkü bazen ben de kendimden şüphe ediyorum acaba abartıyor muyum diye. Bugün onlara karşı yoğun bir öfke duyuyorum ve tahammül edemiyorum. Aradan kaç yıl geçti eski şeylere öfkelenmemi benim kindar bir insan olmama bağlıyorlar. Ve eğer bu yaşadıklarım ciddi sorunlarsa bunlar yetişkin olarak kişiliğimde ne gibi etkilere sebep olur?

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Aile

Bu kıskançlık mi özgüvensizlik mi?

Merhaba, ben tek başıma dahi dışarı çıkınca güzel veya çekici bir kadın görünce eşim kesin bakar vs diye düşünüyorum, eşimle birlikte iken dahi acaba bakıyor mu vs diye keyif alamıyorum bazen. Günlük hayatta da baktığını görmedim ama neden böyleyim bazen aşıyor gibi oluyorum ama sonra yine ayni oluyor. Genel olarak da beğenilen bir kadınım ama balık etli değilim eşim balık etli kadınları beğendiğini biliyorum, bundan mi acaba. .. Yani çok takıyorum bu konuyu bazen dışarıda kendimden güzel. veya cekici Birini görünce kıskanıyorum, (beğenilen biriyim de genel olarak)

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Aile

Annemin psikolojik sıkıntıları

Merhaba daha önce yazmıştım annemin psikolojik sıkıntıları olduğunu düşünüyorum. Nabacagımı bilmiyorum artık çok bunaldım. Tedaviyi reddediyor. Kabul etmiyor. Değişik birsürü takıntısı var. Bıçak takıntısı aynı yerde durmasını istiyor bize bıçak kullandırmıyor, biz bıçak kullanınca bagırmaya başlıyor. Ben artık çok üzülüyorum her yolu denedim anlattım, psikologlara sorarak sormadan önce de doğru şekilde annemi ikna etmeye çalıştığımı farkettim, yardım almak kötü değil dene lütfen herkes bu sorunlarıbyasıyor gidip çözebiliriz gibi yaklaştım. Artık benimde sinirlerim dayanmıyor insanı gerçekten çok zorluyor ona sinirlenip artık git hastasın tedavi ol dediğim oluyor çünkü ne desem de anlamıyor artık başka yol bırakmıyor çok bunaldım bu durumdan. Anneme karşı sevgi besleyemiyorum çünkü hiç normal davranmıyor. Sabah uyanıyor değişik ritüellere sahip masanın önünden değil hep arkasından dolanıp geçiyor , göbek deliğine dokunup birkaç defa sürekli dua okuyor amin yapıyor, kuşumuza saçma sapan kelimeler “rahmet” diyor . yani annem 70 yaşında gibi davranıyor bunama hareketleri gibi bu beni çok korkutuyor. Daha sonra yardım almayı teklif ediyorum yardıma ihtiyacım yok diyor sen annene güvenmiyor musun, annen çok iyi gibi cümleler kuruyor. çok düzgün davrandığım zamanlar da oldu ama o hiçbir şekilde tamamen kendisini kapatmış asla karşıdaki kişiyi dinlemiyor sadece kendi doğruları var ve konuştuğun zaman beni o kadar zorluyor ki gerçekten bir psikoloğa gitse psikoloğu da delirtecek cinsten sorular soruyor. Tüm gün bana nasihat veriyor kafamı patlatıyor en sonunda bağırıyorum çünkü ben artık onu. Boş inançlarını boş takıntılarını dinlemek istemiyorum bu bana zarar veriyor anlatma diyorum anlamıyor, ben ölünce gidince anlarsın diyor tehditkâr konuşmalar yapıyor gidecem az kaldı kurtulacaksınız gibi. Bende dedim ki senin normal bir psikolojiye sahip olmadığın çocuğuna bu cümleleri söylemenden gayet belli bana ne kadar zarar verdiğinin farkında değilsin diyorum sonra küsüp gidiyor. . obsesif kompulsif bozukluk belirtileri gösterdiğini düşünüyorum. Ben de sosyal hizmet okuyan biri olarak az çok onun nasıl ve neden böyle davrandığının farkındayım, psikoloji dersleri de aldık fakat ona yardım edemiyorum çünkü istemiyor. Bir uzmana gitmek onun içşn imkansız. Bu noktada ne yapabiliriz artık gerçekten ben de çok umutsuzum ve çok korkuyorum. Teyzemlerin yanında da böyle hareketler yaptığı için insanlar da farketmeye başladı. Ben de o kadar çaresizim ki onlara da anlattım ve onları da dinlemedi. Kuzenim bana çok üzüldüğünü söyledi anneme kızın için üzülüyorum onu hiç mi düşünmüyorsun dedi fakat şunu gördüm ki bu ağır cümle karşısında bile annem hiçbir şey anlamadı. Bu da bana durumun ne kadar vahim olduğunu daha çok gösterdi.

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Psikoloğa Soru Sor! Ana Sayfa Sorular Blog Psikolojik Testler Şirketler İçin Hakkımızda

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Popüler Yazılar

Psikologca

Gizlilik

Dikkat: Online psikolojik hizmetlerimiz her duruma uygun olmayabilir

Online hizmetlerimiz, pek çok psikolojik sorun ve ihtiyaç için çözüm sunmayı amaçlamaktadır. Ancak, kendinize zarar verme düşünceleri, şiddet eğilimleri veya intihar gibi ciddi riskler içeren durumlar söz konusu olduğunda, bu platformun sunduğu hizmetler yeterli olmayabilir. Bu tip acil ve ciddi durumlar için, doğrudan profesyonel ve yüz yüze müdahale gerekebilir.

Acil Durum Hattı: 112Polis Yardım Hattı: 155Aile ve Sosyal Hizmetler Yardım Hattı: 183Madde Bağımlılığı Danışma ve Destek Hattı: 191