Ani çıkışlarımı nasıl iyileştirebilirim?

Sevgili danışanım,

Yazdıklarınızı okurken, o ani tepkilerin ardından yaşadığınız pişmanlığı ve kırılganlığı derinden hissedebildim. Sanki bir yanınız “neden böyle davrandım?” diye kendine kızarken, diğer yanınız da “ama ben de kırıldım” diyerek anlaşılmayı bekliyor gibi… Bu iki duygunun bir arada yaşanması gerçekten yorucu olabilir. Özellikle sevdiğiniz birinden gelen sert bir tepkinin ardından sizin de fevri bir şekilde karşılık vermeniz ve sonrasında yaşananlar; hem ilişkinizde hem de içinizde bir kırılma yaratmış olabilir.

Yakın ilişkilerde yaşanan çatışmalar, hele ki ailelerin de sürece dâhil olduğu dönemlerde, daha derin izler bırakabilir. Yüzüğü çıkarmanız, belki o an sadece bir savunma, bir "beni de gör" çağrısıydı. Ancak sonrasında yaşananların büyüklüğü ve aileye anlatılması, bu hareketin çok daha ağır sonuçlar doğurmasına neden olmuş gibi görünüyor. Bu noktada sizi en çok zorlayan şeyin, niyetinizin bu olmadığı halde sanki her şeyin tek sorumlusuymuşsunuz gibi hissettirilmesi olduğunu düşünüyorum.

Siz yüzüğü çıkarırken belki de “beni anlamıyor, duymuyor, bu kadar kırıldım” demek istediniz ama o anın sıcaklığı içinde bu duygu tepkiye dönüşmüş. Oysa öfke, çoğu zaman daha derinde yatan kırılgan duyguların, yani değersizlik, anlaşılmama, yalnızlık gibi hislerin üzerini örten bir kabuk olur. Bu duygular da birikir, ve bir anda patlak verebilir.

Dikkat çeken bir başka nokta ise; bu ani çıkışların sadece bu olayla sınırlı olmadığını, daha önce de sevdiklerinizi kırdığınızı fark etmiş olmanız. Bu farkındalık aslında çok kıymetli. Çünkü değişim, genellikle "Neden böyle davranıyorum?" sorusuyla başlar. Belki geçmişte siz de duygularınızı ifade etmekte zorlandınız, ya da öfkenizi ifade ettiğinizde sonuçları daha kolay kontrol edilebilen bir yol gibi geldi. Kendinize bu süreçte şunu sorabilirsiniz: “Özellikle hangi durumlarda öfkem daha kolay tetikleniyor? Bu tepkilerin arkasında hangi duygular yatıyor olabilir?”

Ayrıca pişmanlığınızı dile getirmeniz, olayın ardından sorumluluğunuzu üstlenmeniz, ilişkiniz için bir şeyleri onarma çabanız olduğunu gösteriyor. Ancak karşı tarafın hâlâ bu olay üzerinde durması, sizin değişme ve öğrenme çabanızı gölgede bırakıyor olabilir. Bu noktada, sizin de haklı olarak bir yorgunluk ve çaresizlik hissetmeniz çok anlaşılır. Çünkü bir tarafta “daha iyisini yapabilirdim” düşüncesiyle baş başa kalırken, diğer tarafta “ama o da beni kırdı” diyorsunuz. Ve bu ikilem, ruhsal olarak oldukça yorucu olabilir.

İsterseniz kendinizle daha derin bir bağ kurmak adına her gün yaşadığınız olayları, sizi neyin tetiklediğini ve o an ne hissettiğinizi not etmeyi deneyebilirsiniz. Bu küçük ama etkili egzersiz, bir süre sonra öfkenizin kalıplarını tanımanıza yardımcı olabilir. Ayrıca, “Bu durumda kendimi ifade etmek için başka hangi yolları seçebilirdim?” sorusu da size ilerisi için daha yapıcı bir iletişim zemini sağlayabilir.

Unutmayın, bu tür süreçler zamanla ve emekle şekillenir. Şu an yaşadığınız karmaşa, belki de daha sağlıklı bir içgörü kazanmanız için bir başlangıç olabilir. Yaşadığınız olay tek başına bir son değil, belki de bir dönüşümün ilk adımıdır.

Eğer içinizden gelirse, yaşadığınız bu olayın ardından nişanlınızla olan ilişkinizde nelerin değiştiğini, sizin için şu anda en çok neyin zorlayıcı olduğunu da paylaşabilirsiniz.(Yeni bir soru başlığı açabilirsiniz)

Bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak