Sosyal Hayat

Ani öfkemle nasıl başa çıkabilirim?

Gizli Kullanıcı20 Eylül 2024 13:34

ani öfkemden dolayı herkesi kırıyor ve üzüyorum ailem arkadaşlarım buna dahil öfkem yüzünden herkesi kendimden uzaklaştırıyorum en büyük öfkemde ise arkadaşıma zarar verdim herşeyin benim bildiğim gibi olmasını istiyorum anlattığım şeyi 1 kere de anlamalarını istiyorum tekrar etmek zorunda kalınca öfkeleniyorum ve bağırıyorum sonrasında çok pişman oluyorum fakat iş işten geçmiş oluyor öfkem yüzünden çoğu kişinin ağladığını biliyorum bu beni mahvediyor lütfen bana yardımcı olun bitkisel sakinleştirici kullanıyorum fakat gene de işe yaramıyor üst üste 2 tane alıyorum denemediğim yöntem kalmadı

Bu soru 20 Eylül 2024 19:18 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, paylaşımlarınızdan öfkenizin sizin ve çevrenizdekilerin üzerinde yıkıcı bir gücü olduğunu anlayabiliyorum. Öfke herkeste var olan temelde sağlıksız olmayan bir duygudur, üzüntü, kıskançlık, korku gibi bir duygu değildir, öfkeyi yıkıcı yapan genellikle öfkenin arkasındaki duygudur, öfke ikinci duyguyken arkada çok daha yoğun bir duygu vardır, onu bulmaya çalışarak işe başlayabilirsiniz.

”her şeyin benim bildiğim gibi olmasını istiyorum anlattığım şeyi 1 kerede anlamalarını istiyorum” bu cümleyle başlayalım. Bu cümlede öfkelenmenizi sağlayan şey nedir Size bir örnek vermek istiyorum; iş yerinde birinin sizin arkanızdan konuştuğunu öğrendiniz, burada sizi öfkelendiren şey; bu kişinin sizinle ilgili düşüncelerini size paylaşmayıp, sizden habersiz bir şekilde başkalarına kötü bir niyetle söylemiş olması. Çok anlaşılır, öfkenin arkasında hayal kırıklığı, güvensizlik, yetersizlik duyguları vardır. Sizin örnek verdiğiniz durumun arkasında ne olabilir ? Haklılık duygusu ? söylediğiniz şeyin ilk seferde anlaşılabilir olduğunu düşünüyorsunuz, haklısınız ve haklı olmanın karşılığını almak istiyorsunuz, bu karşılık insanlara bağırıp çağırmak olabilir, haklı olanın sesi yüksek çıkmalıdır, böyle bir duygu son derece yoğun ve yıpratıcı olabilir.

Peki öfkenizin arkasına gizlenmiş duygunuz nereden geliyor ? öfkenizi göstermeyi nasıl öğrendiniz ? çocukluk yaşantınızda öfkesini yıkıcı olarak gösteren birileriyle mi büyüdünüz, çocukken yanlış yaptığınızda büyük tepkiler mi aldınız ? ailede öfkelenip daha sonrasında sıklıkla pişman olan birileri var mı ? öfkeniz öğrenilmiş ve ardından yaşam boyunca pekiştirilmiş olabilir. Peki bu durumu nasıl değiştirebilirsiniz ?

Birinci duyguyu fark edin ve duygunuza neden olan düşüncelerinizi öne çıkarın. Her zaman haklı olmalıyım gibi otomatik temel bir inanışa sahip olabilirsiniz, alternatif düşünce üretin, sizi ilk seferde anlamayan kişinin o gün kafasının çok dolu olduğunu veya sizin gibi bir algılama becerisi olmadığını düşünün.

Öfkelendiğinizde yapabiliyorsanız yapacağınız ilk şey ortamı terk etmek olmalı. Sakinleşip vücudunuzdaki belirtiler geçene kadar (titreme, hızlı nefes alış verme vs) bekleyin, nefesinizi kontrol edin 4 saniye nefes al 8 saniyede nefes ver egzersizini uygulayabilirsiniz.

Öfkeniz hiçbir alanda kontrol edilemeyecek duruma gelmiş ve günlük yaşamınızdaki işlevselliğinizi bozuyorsa mutlaka terapi almanızı öneririm.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

En yakın arkadaşımla yaşadığım olay

Ailem en yakın arkadaşımın ablasını başka biri ile görmüş onaylamayacaklari bı şekilde yani. Bu yüzden onlara gidip kalmam konusunda sınırlandırıldım. Bunun sebebi ise arkadaşımın ablası böyle bı hareket yaptığı için onların yanında kalirsam benim de adımın onların yanına kötüye çıkacağı şekilde. kimsenin ne düşündüğü benim umrumda değil fakat ailem bu durumda benim kötü bı şekilde anilmami istemiyo onları anlayabiliyorum fakat dedikleri şeyler çok saçma bu yüzden en yakın arkadaşımin yanına gidemiyorum başka şehirlerde yasadigimizdan dolayı. Ben de ablasını başka birileri görüp ailesine söylemesin ve aile içinde kimsenin tadi kaçmasın diye bunu arkadaşıma anlattim babamın yanlış yaptığından onlara asla mesafe koymayacagimdan ama şu anda yanlarına gelemeyecegimden bahsettim. Bu durum karsisinda kendimi de çok kötü hissettim onun benimle arasina mesafe koymasindan korktum neyseki üzülse bile bu durumda onunda benim de bi suçu olmadığını uzulmemem gerektigini söyledi anlayışla karşıladı fakat ablası bana kırıcı bı mesaj attı ablasına da çok fazla değer veriyodum onunla da hep konuşuyordum ve bu durumda babamı savunmadigimi da her fırsatta dile getirmiştim ama iyilik yapamayim derken bana kin kusuldu o kadar çok üzüldüm ve sinirlendim ki bu olaydan sonra kimin başına ne gelirse gelsin kimsenin özeline karismamaya karar verdim onlar üzülmesin ilerde onlara laf gitmesin derken en çok yıpranan ben oldum