Anne Baba sevgisi görmedim

Öncelikle Merhaba,

Yazdıklarınızı okurken yaşadığınız bu durumun zor ve ağır bir durum olduğunu gerçekten hissettim. Anne baba sevgisi, ilgisi onların verdiği değer hayatımızda büyük bir role sahip olabiliyor. Anne baba sevgisi ve aile sevgisi gibi temel bir ihtiyacın karşılanmaması insanı büyük derecede etkileyebilir. Böyle bir durumda kendinizi yalnız, yorulmuş ve çıkmazda hissetmeniz son derece doğal. Çünkü aile sevgisini uzun yıllar boyunca alamadığınızda hissettiğiniz duygular yıllardır sizi yoran ve kıran duygular aslında. Babaannenizle olan bu süreçte de sizi etkileyen olumsuz durumlar olduğu için kendinizi yalnız, değersiz ya da dışlanmış hissetmeniz oldukça doğal. Bu gibi durumlarda duygularınızı kabul edip duygularınızı ifade etmeniz size daha iyi hissettirecektir. Yani ilk olarak, bu duyguları kabul etmeniz iyi olacaktır. . "Ben neden bu duyguları hissediyorum?" ya da "Ben bunu hak ediyor muyum?" gibi benzer sorularla kendinizi sorgulamak yerine, yaşadığınız bu duygularının normal ve anlaşılır olduğunu bilmenizi isterim. Anne babalar bazen hayatları boyunca yaşadıkları sıkıntılar, sorunlar, kişisel özellikleri ya da yetiştirilme tarzlarından dolayı çocuklarına duygusal olarak ihtiyaç duydukları sevgiyi vermekte zorlanırlar. Aslında bu onların öğrendiği bir biçimdir belki de ve sizin değersiz olduğunuz anlamına gelmez. Bazen, anne ve babalar kendi yaşadıkları sorunlar ya da kişisel özellikleri nedeniyle çocuklarına duygusal olarak ihtiyaç duyulan sevgiyi veremezler. Bu onların eksikliğidir, sizin değersiz olduğunuz anlamına gelmez. Sizin için bir diğer önemli adım, hissettiğiniz bu duyguları bir şekilde dışa vurmanız sizin için iyi olabilir. İçe kapanmak ya da kimseyle konuşmamak size daha güvenli gelebilir fakat yaşadığınız bu duygularla başa çıkmanız için onları yakın hissettiğiniz biriyle paylaşmanız, güvendiğiniz biriyle paylaşmanız size fayda sağlayabilir. Kimseyle paylaşmak istemezseniz de bunları yazıya dökerek içinizdeki acıyı dışa vurmak size iyi hissettirebilir.

Mümkünse, anne ve babanızla bu durumu paylaşmak sizin için iyi bir adım olabilir. Onlarla ne hissettiğinizi, onların sevgisini neden hissetmediğinizi anlatmayı deneyebilirsiniz ya da onların sevgisini gösterirken neden zorlandığını sorabilirsiniz. Fakat, ailenizin tepkisinin nasıl olacağına dair beklentinizi çok yüksek tutmadan ilerleyebilirsiniz, genellikle bazı ebeveynler bu tarz konuşmalarda savunmaya geçebiliyor ya da hissettikleri duygularını anlatmakta zorlanabiliyor. Ama sizin hissettiklerinizi onlara açık bir dille ifade etmeniz, sonrasında ortak bir iletişim noktasında konuşmak ve bu konuda cesaret etmek sizin içinizi biraz da olsun rahatlatabilir

Anne babanızdan göreceğiniz sevgiyle kesinlikle bir olmayacaktır fakat başka bir ailenizle kuracağınız iletişim ya da güvendiğiniz bir arkadaşınız, öğretmeniniz ile kuracağınız iletişim sizi daha iyi hissettirebilir . Sevgi bazen sadece ebeveynlerden gelmek zorunda değil, sizinle ilgilenen sizi dinleyen değer veren kişilerle iletişiminizi kuvvetlendirmeniz, duygusal durumunuzdaki eksikliği az da olsa gidermenize yardımcı olabilir. Bu süreçte en önemlisi güvendiğiniz ve güvenilir kişilerin yanınızda olmasıdır.

Anne ve babanızın sevgisini hissetmemek, sizi asla değersiz yapmaz. Sizin kendi değerinizi belirleyen şey onların uyguladığı davranışlar değildir. Siz kendi değerinizi fark ederek, öz değerinizi arttırırsanız daha az kırılmanıza yardımcı olabilir. Kendinizle ilgilenmeniz, sevdiğiniz ilgi alanlarını keşfetmeniz ve sizi mutlu eden şeylere yönelmeniz sizi daha iyi hissettirecektir. Kendi başarılarınızı ve kişisel özelliklerinizi tanıyarak kendinize sevgi ve şefkat gösterebilirsiniz. Siz, sevilmeyi, değer görmeyi hak eden birisiniz , fakat hayatımızdaki herkes bunu ifade edebilecek durumda olmayabilir.

Kendinize bu durumda güzel bir yol inşa etmek, hedeflerinizi belirlemek ve en önemlisi bu yolda cesaretli olmanız çok önemlidir. Yaşanılan durum evet kolay bir durum değil fakat hayatınızı güzelleştirmek, gelecekte kendi ayaklarınızın üzerinde durabileceğiniz bir hayat inşa etmek size güç verebilir. Kendi başarınıza odaklanıp kendinize güzel bir yol çizmek yaşadığınız duyguyu yok etmese de ilerleyen süreçte azaltabilir.

Hissettikleriniz, yaşadıklarınız çok kolay şeyler değil. Ailemiz bizim hayatımızda ilk adımları atmamızda yanımızda olan kişilerdir. Fakat bazen istediğimiz gibi olmayan süreçler bizleri çıkmaza sokabilir. Şunu unutmamalısınız ki bu süreçte kendinizi sevmeniz, kendinize karşı sabırlı olmanız çok önemli. Yaşadığımız acılar ve anılar bazen hiç geçmeyecekmiş gibi hissetsek de, yaşanılan şeyler ne kadar zor olsa da bir çıkış yolu her zaman vardır. Yaş gelişiminizle birlikte hayata karşı deneyimleriniz arttıkça kendi içsel gücünüzü keşfetmeye başladıkça bu duygusal boşluğu farklı şekillerde doldurabilirsiniz ve kendi mutluluğunuzu kendiniz yaratabilirsiniz. Ben eminim ki siz çok güçlü birisiniz, bu zamana kadar belki de fark etmediğiniz bir sürü şey başardınız. Sadece hayatınızda kendi güzelliklerinizi fark ederek kendinize sevgi ve şefkat gösterdiğiniz zaman süreç biraz daha kolay olacaktır. Unutmayın ki , sevgi eksikliğiyle büyümek gerçekten zor olabilir fakat bu süreçte kendinizi yalnız hissetmemelisiniz. Sizin hayatınızda sevgiye layık olduğun başka yollar var ve onları keşfetmek, sizi bu zor dönemden daha kolay çıkarabilir. Bu süreçte belki okuldaki PDR uzmanından ya da bir uzmandan yardım almak yaşadığınız bu duygusal zorlukları aşmanızı ve bu duygularla başa çıkmanızı kolaylaştıracaktır.

Siz her zaman çok değerlisiniz, mutlu olmayı her şekilde hak ediyorsunuz. Kendinizi sevin, kendinize çok değer verin ve kendinizi fark edin.

Güzel Bir Gün Dilerim

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu