Anne kızından nefret eder mi?
Eşim yıllarca bizden uzak yerlerde çalıştı hiç sorumluluklarını bilmedi, bende iki çocukla mücadele etmek zorunda kaldım. Aile apartmanında istemediğim kişiler içinde oturuyorum kızım ise tavır huy karakter bakımından sevmediğim halasına benziyor sürekli bana inat yapıyormuş gibi hissi var ve dediğim herşey bir kulağından girip ötekinden çıkıyor ve her yaptığı neredeyse gözüme batıyor bu durumdan çok sıkıldım ve üzülüyorum ben böyle bir anne değilim desemde kalıbımın dışına bir türlü psikolojik etkenlerden dolayı çıkamıyorum gibi hissediyorum . Ben aşırı yorulduğum yalnızlık hissiyatından dolayı mı böyle hissediyorum yoksa ben gerçekten kötü bir anne mi olma yolunda ilerliyorum. Günlerdir cevabı alamadığım kendime sürekli sorduğum bir soru? Kızımla eskisi gibi olmak istiyorum çünkü her defasında bana sen beni sevmiyorsun demesinden daha acı bir şey yok.
Bu soru 8 Kasım 2024 20:27 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığınız durumda hissettikleriniz, durumun sizin için ne kadar zorlayıcı olduğunu gösteriyor. Uzun yıllar boyunca eşinizin uzakta olması, çocuklarınızla sorumluluğunu tek başınıza üstlenmeniz ve istemediğiniz bir ortamda yaşamak zorunda olmanız, sizi oldukça yormuş olabilir. Bu yorgunluk ve yalnızlık hissi ile birlikte farkında olmadan bazı duygularınızı ifade etmek zorlaşmış olabilir ve kızınıza karşı olan algınızın etkilenmesine neden olmuş olabilir.
Öncelikle, kendinize karşı nazik yaklaşmalısınız, bu kadar sert olmamalısınız sevgili danışan. Annelik zordur, bir de yalnız yürütmek zorunda kaldığınızda, daha da zorlu bir yolculuk olabilir. Kızınızın davranışları, sizin yalnızlık ve tükenmişlik hissinizle birleştiğinde sizi daha da zorluyor olabilir. Bu noktada, yorgunluk ve yalnızlığın, duygusal olarak hislerinizi arttırdığı ve olayları olduğundan daha ağır görmenize neden olduğu bir döngüye sebep olmuş gibi görünüyor. Her anne çocuk ilişkisinde iniş ve çıkışlar vardır burada önemli olan sizin kızınıza karşı hissettiğiniz sevgi ve bu bağı onarma isteğiniz. Bunlar, çok değerli ve sizin iyi bir annelik isteğinizin en büyük göstergesi.
Kızınızın “sen beni sevmiyorsun” demesi, hem onun dikkat çekme çabası hem de sizin yorgunluğunuzdan kaynaklanan bir durumu hissini yansıtıyor olabilir. Bu süreçte kendinizi suçlamak yerine, kızınızla ilişkinizi güçlendirmeye odaklanmalıyız. Birlikte vakit geçirmek, onunla duygu ve düşüncelerini paylaşmak, onu gerçekten dinlediğinizi hissettirmek bu bağı yeniden inşa etmenize yardımcı olabilir. Örneğin, ikinizin birlikte yapmaktan hoşlanabileceği küçük aktiviteler veya sohbetler edebilirsiniz, aranızdaki güveni ve bağı kuvvetlendirir.
Bu yalnızlık ve yorgunluk duygusunun getirdiği yükü azaltabilmek için kendinize de alan tanımanız gerekiyor. Bir an durup nefes almak, kendi duygularınıza dışarıdan bakmaya çalışmak sizi rahatlatabilir. Kendinize karşı nazik yaklaşmanız, bu süreçte kendi ihtiyaçlarınızın varlığını da görmeniz önemlidir. Sevdiğiniz ve yakın çevrenizdeki kişilerle paylaşımda bulunmak veya mümkünse bir psikologdan destek almak, size baş etme yolları sunabilir.
Son olarak, unutmamanız bir şey var, o da hissettiğiniz bu zor duyguların geçici olduğu. Kızınıza olan sevginiz, onunla eskisi gibi olma arzunuz ve bu durumu değiştirme çabanız, sizin ne kadar duyarlı ve güçlü bir anne olduğunuzu gösteriyor. Kendinize bu süreçte daha fazla şefkat göstermeye çalışın; bu çaba, kızınızla aranızdaki bağı da zamanla güçlendirecektir. Unutmamalısınız, bu süreç sabır ve anlayış isteyecektir. Hem kendinize karşı hem de kızınıza karşı nazik olmanız çok önemlidir. Kendinizi bu anlamda üzmeden ve eleştirmeden süreci iyi atlatmaya odaklanmak gerekmektedir. Adım adım ve zaman içinde bağınızı yeniden kuvvetlendirmek mümkün olabilir.
Hoşça kalın,
Sevgilerimle, Psikolog İrem Bor.
