Anneden soğumak normal mi?
Öncelikle, yetişkin bir kadınım. Annemi eskisi kadar sevemiyorum. Ailem ben küçükken boşanmış. Beni yetiştirme sorumluluğu anneme kalmış. Annem lise mezunu ve herhangi bir meslek sahibi değil. Yaptığı yanlış evlilikler, kendi ayakları üzerinde durmaması, hep bir erkeğe ihtiyacı olması, ilişkilerinde genelde evli erkekleri seçmesi beni kendinden uzaklaştırıyor. Bazen onu görmek, sesini duymak bile istemiyorum. Seçimlerini doğru bulmadığımı söylediğimde öfkeden deliye dönüyor. Benim vefasız ve nankör bir evlat olduğumu, onu yargılamaya kimsenin hakkı olmadığını ve benim için yaptıklarını hak etmediğimi söylüyor sürekli. Burada dile getiremeyeceğim şekilde hakaretlere ve aşağılanmalara da maruz kalıyorum ve haliyle ben de kırıcı oluyorum. Çocukluğumdan beri bana verdiği zarardan, yaşattığı travmalardan bihaber. Yakında güzel bir işim olacak ve bunu bile yüzüme vuruyor, kendimi bir şey sandığımı söyleyerek. Güzel de giden bir ilişkim var, evlenmediğim ve yakın zamanda da evlilik düşünmediğim için ilişkimi de hor görüyor ve beni karalamaya çalışıyor. Hayatta yaşadıkları yüzünden hep bi kurban psikolojisinde. Anneliğini kendi annesiyle ve hatta bana hayatımın hiçbir döneminde babalık yapmamış babamla kıyaslıyor, bu şekilde kendini haklı çıkardığını sanıyor maalesef. Daha fazla dayanamıyorum. Aynı evde yaşıyoruz, ayrılmayı düşünüyorum artık.
Bu soru 19 Ekim 2025 20:40 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Merve Akdikmen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Paylaştıklarını okurken hissettiğiniz yorgunluğu ve kırgınlığınızı anlıyorum. Sanki bir hayatı sırtlanmış, hem kendinizin hem de aslında annenizin yükünü omuzlamışsınız uzun bir zamandır. “Annemi eskisi gibi sevemiyorum”demeniz bir yanınızın geçmişte ona karşı duyduğunuz güveni ve sevgiyi ne kadar sorguladığınızı gösteriyor gibi. Bunu dile getirmek kolay olmasa gerek. Bir tarafınız hâlâ “Ben yanlış mı yapıyorum?” diye düşünürken, diğer tarafınız artık bu ilişki dinamiğinde ezildiğinizi, kendinizden ödün verdiğinizi söylüyor. Anlattıklarınız, uzun yıllardır biriken duygusal yüklerin artık taşınamaz hale geldiğini gösteriyor. Bir yandan annenize karşı sevgiyle karışık bir öfke, diğer yandan da kendi sınırlarını koruma isteği iç içe geçmiş durumda gibi.
Bu tür anne-çocuk ilişkilerinde, özellikle geçmişte duygusal ihmal veya sınır ihlali yaşanmışsa, kişinin hem suçluluk hem de uzaklaşma isteği arasında sıkışması çok yaygındır. Şu an ayrılmayı düşünmeniz aslında bir “kaçış”tan daha ziyade, kendini koruma ve sağlıklı bir alan oluşturma çabası gibi görünüyor.
Anlatımınızda, annenizin hem kendi hayatındaki seçimlerinin hem de sizin üzerinizdeki tutumunun ne kadar yıpratıcı olabileceğinin izlerini hissettim. Çocukluktan itibaren maruz kaldığınız eleştiriler, suçlamalar ve hatta zaman zaman hakaretler insanın iç dengesini fazlasıyla sarsabilir. Böyle bir ortamda büyüyen birinin, kendisine dair sahip olacağı duygular da karmaşık oluyor çoğunlukla; hem minnet hem kırgınlık, hem sorumluluk hissi hem de öfke veya suçluluk birbirine giriyor.
Belki de sizin için en zor olan şey, annenizin size yaşattığı acıların, onu sevme ve ona iyi davranma zorunluluğuna dönüşmesi. Bu “suçluluk duygusu” özellikle bizim kültürümüzde çok fazla öne çıkıyor.Ebeveynler bir şekilde kutsanıyor, hele ki tek başına çocuk yetiştiren bir anne ise… Fakat siz bazı şeyleri sorgulamaya cesaret etmişsiniz. Bu hiç kolay bir yol değil; çoğu kişi içsel çatışmalarla yüzleşmek yerine yıllarca susmayı, bastırmayı seçiyor çünkü. Belki de ilk kez kendinize alan açmak, kendi değerlerinizi savunmak istiyorsunuz. Bunu yapmak suçluluk vermemeli, ama verilen tepkiler ve suçlamalar tam tersini hissettiriyor.
Burada altını çizmek istediğim bir şey var ki, geçmişte yaşadıklarınız sizin suçunuz değil.
Bunu çözüme kavuşturmak da kolay olmuyor tabii. Kendinize şöyle bir dürüstçe sorabilirsiniz: “Nasıl bir yaşam istiyorum ve bunun için neleri göze alabilirim?” Bunlar başlangıç için hiç de küçük sorular değil, ama sizin için önemli olduğunu düşünüyorum.
Bu süreçte, geçmişte yaşadıklarınızın sizde bıraktığı etkiyi anlamak ve bugünkü tepkilerinin temelini keşfetmek çok kıymetli olur. Dilerseniz birlikte bu duygusal düğümleri ele alabiliriz; hem annenize karşı hislerinizi hem de kendi içsel sınırlarınızı daha sağlıklı bir zeminde şekillendirmeni destekleyecek şekilde ilerleyebiliriz.
Kendi terapi sürecinizden geçmeyi kendiniz için bir adım olarak görün. Bu noktada, profesyonel bir destek süreci sizin için iyileştirici olabilir. Çünkü terapi, yalnızca yaşananları konuşmak değil; geçmişin ağırlığını taşımadan bugününü ve geleceğini daha sağlıklı kurabilmeyi öğrenmektir.
🌸
