Aile

Annemi üzmek istemiyorum artık

Gizli Kullanıcı10 Mayıs 2024 15:00

Meraba Annemi çok seviyorum onu üzmek istemiyorum ama anlaşamadığımız zaman karşı geliyorum istemezsizin kendimi nasıl durdurabilirim ve annemle aramız düzelince annem bana iltifat vb. Şeyler diyince çok üzülüyorum ben anneme böyle yapıyorum diye vicdan azabi çekiyorum yardimiza ihityacim var lütfen bu konuda bana yardım edin

Bu soru 10 Mayıs 2024 19:34 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Sanırım ara ara annenizle çatışma içerisine giriyorsunuz ve bu çatışma süreci sonrasında toparladığınızda kendinizi üzgün hissediyorsunuz. Öncelikle annenizle bu düşüncelerinizi ve duygularınızı ifade edebilirsiniz. Anne seninle tartıştıktan sonra tekrar yan yana gelince iltifat edince çok üzülüyorum diyebilirsiniz. Peki siz bu vicdan azabıyla ne yapacaksınız? Bu vicdan azabınızı ya da üzgünlüğünüzü ifade edebilecek hangi yollar var? Resim çizmek, yazmak, konuşmak gibi şeyler sizi rahatlatır mı? Hangi yolları denemek istersiniz? Bunlar gibi yolları deneyebilirsiniz. Herhangi bir sorunuz varsa yanıtlayarak cevaplayabilirsiniz.


Sağlıklı günler dilerim.


Psk. Merve Ulusoy

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Öncelikle bana yardımcı olduğunuz için teşekkür ederim.Gercekten ne yapacağımı hiç bilmiyorum dediğiniz yöntemleri deneyeceğim.Size bir sorum daha var ben bide içine kapanık bir kızım yani tek başıma birşey yapamıyorum kendimi nasıl açabilirim?

Gizli Kullanıcı

Merve hocam bana yardımcı olur musunuz

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Stresimi ve fazla düşünmemi azaltmak için ne yapmam gerekiyor?

20 yaşındayım ve uzun zamandır anksiyete ve panik atak hastasıyım psikolojik destek alıyordum ama ailem bilmiyordu bu yüzden bırakmak zorunda kaldım ulaşımdan dolayı durduk yere ağlamalarım ve kalp çarpıntnım yine başladı son bir aydır içimde bir sıkıntıyla uyanıyorum bazı şeyleri çok yapmak istiyorum ama yapmıyorum ve bu çok kötü hissettiriyor bandırma da okuyorum bu sene ilk senemdi ama ilk kez bu sene istediğim gibi üstümde bir baskı olmadan kendim gibi yaşadığım için ailem okulumu dahi dondurmaya karar verdi daha sonrasında vazgeçtiler ama her gün bunları yüzüme vuruyorlar orada ki hayatımı ben uyurken telefonum açık kaldığında telefonumu kurcalayarak öğrenmişler bir kavga esnasında eskiden aldığım psikolojik destekleri söyledim yıllardır neler yaşadığımı bahsettim ama yine anlamadılar onlar için tek düşündükleri şey ders dersten başka bir konu olamaz benim hayatımda sadece ders çalışmalıyım bu yıllardır böyleydi ve artık çok yoruldum çünkü hiç bir zaman hedefi hukuk tıp olan birisi olmadım ama onlar bunu çok istiyordu dil okumak istiyordum babam hukuk diye tutturduğu için dershaneye gönderdi yıllarca halbu ki ben hiç bir zaman dershane istemedim kazanamadığımda da suçlu ben oldum artık o kadar ağır geliyor ki her şey temmuz ayında panik atak krizi geçirdim hastaneye gittim ve onları da çağırdım geldiler ama ona rağmen umursamadılar hiçbir şeyim yok onlara göre benim tek sorunum yalan söylekmiş öyle söylediler bende onlara her zaman açık olmak isterdim ama eğer açık olursam vericekleri tepkileri de biliyorum beni yalana iten onlar bende istemiyorum onlara yalan söylemeyi ama zorunda bırakıyorlar sırf gece arkadaşımla sahile gittiğimiz için bandırma da o arkadaşımla görüşmek istemediklerini ve benim de görüşmeyeceğimi söylediler bu hayat benim ama ben hariç herkes yaşıyor ve bu durum beni artık çok yoruyor kalp çarpıntım her geçen gün artıyor içimde ki sıkıntı geçmiyor.