Aile

Annemle babam boşanma aşamasında

Gizli Kullanıcı15 Temmuz 2024 22:08

Aile ortamımı çok özlüyorum. Annemi çok özlüyorum. Bundan bir türlü kurtulamıyorum. Boşanma aşaması ciddi oldukça içim daha çok kötü oluyo. Eskiden ben isterdim boşanmalarını. Ama şimdi işler ciddiye binince daha da çok parçalandım. Tek başıma savaşamıyorum artık. Yardıma ihtiyacım var. Aileme ihtiyacım var. Özellikle anneme. Nasıl düzelicek bu durumum? Ne yapmam gerek? Yoksa ben mi barıştırmalıyım? Bana bi yol gösterin.

Bu soru 16 Temmuz 2024 20:37 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aysun Erdoğan tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba

Boşanma süreci her ne kadar çiftler arasında gibi gözükse de ailedeki diğer bireyleri de en az onlar kadar etkileyebilir. Bu sebeple hissettiğiniz özlem ve diğer duyguları anlayabiliyorum. Şu an ailenizle birlikte siz de bir süreçten geçiyorsunuz. Bu süreç eğer yakın bir zamanda başladıysa bu duyguların yoğun hissedilmesi normaldir. Çiftlerin boşanma sebepleri pek çok sebepten kaynaklanabilmektedir. Bu sebeple anne ve babanızın hangi sebeplerle bu kararı verdiğini bilmediğim için ve terapist olarak çiftlerin kararlarına yönelik yönlendirme yapmamız doğru olmayacağı için ne yazık ki size bu konuda bir yönlendirme yapmam doğru olmayacaktır. Anne ve babanızın ilişkisini düzeltmek, barışmalarını sağlamak gibi bir takım davranışlarda bulunmak istemeniz anlaşılır. Tıpkı evlilik gibi boşanma kararı da ebeveynlerin aldıkları kararlardır. Bu sebeple bu kararın sorumluluğunu size ait olmadığını eklemek isterim. Boşanma bir süreçtir ve tıpkı anne ve babanız gibi sizin de bu sürece uyum sağlamanız için bir süreç gerektirir.Bu süreçte duygularla tek başınıza baş etmekte güçlük yaşıyorsanız ve günlük işlevselliğinizi etkileyecek düzeyde sizi etkiliyorsa bu süreçte size eşlik edebilecek bir terapist ile ilerlemeniz faydalı olabilir.


Sağlıklı günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Baskıcı aileyi nasıl aşarım?

18 yaşındayım ve ailem kendimi bildim bileli çok baskıcı hiç bir şekilde akşam dışarıya çıkamıyorum akşam değil gündüzde dışarıya çıkmama izin vermiyor babam bu arada babamın eski eşi ve babam ayrı babamla kalıyorum ablam var evli kardeşim var annesinin yanında kalıyor babamın eski eşiyle görüşmüyoruz 19 yaşına gireceğim hala bir kız arkadaşımla dışarıda vakit geçirmişliğim yok bu durum çok canımı sıkıyor çok baskı altında kalıyorum okul zamanında bazen okula gitmeyip dışarıda vakit geçiriyordum çok alıngan duygusal bir yapıya sahibim bu aileyle nasıl başa çıkabilirim psikolojik baskı oluyor resmen şu an çalışmıyorum üniversiteye gitmeme bile izin vermedi ev işi bana kaldı yemekleri temizliği ben yapıyorum çünkü evde babam ve benden başka kimse yok 6 yaşımdayken ayrıldılar ve 14 yaşımda akşama ne yemek yapacağım diye düşünüyordum hala düşünüyorum diğer kızlar gibi yarın nereye gitsem diyeceğim halde bu durum çocukluğumu kısıtlıyor çok rahatsız edici bir durum beni doğuran kişi öldü ama benim için öldü tüm bu yaşadığım şeylerin sorumlusu onu görüyorum hayatım boyunca nefret edicem ondan gerçek bir anne gibi olsaydı başımızda durur benim derslerimi düşünmem gereken yaşta akşama ne yemek yapsam diye düşünmek zorunda bırakmazdı alıştım bu duruma şu an 18 yaşındayım ama ben sadece evlendiğimde de ayni şeyleri yapacağım yemek yap temizlik yap bu hayat devam edecek böyle çok yoruldum sıkıldım bunaldım ağlama krizleri geçiriyorum çok hassas bir insanım bu duygularla nasıl başa çıkabilirim hiç bir fikrim yok psikoloğa gitmek istiyorum fakat gidemiyorum destek almak istiyorum. hayatım değişmez ama bakış açım değişebilir mental olarak çöküşteyim sivilce tedavisi görüyorum onun streside var 1 aydır yüzümün kötülüğünden dışarıya çıkamıyorum çıksamda makyaj yapmak zorunda kalıyorum bu durum çok canımı sıkıyor bir erkek arkadaşım oldu 2 senedir sevgiliydik ama bana 5 dk ayıracak vakti olmadığı için ilişkimi bitirdim hala onu özlüyorum ayrılalı 2-3 ay oluyor başkasını sevemiyorum bir şey hissedemiyorum bana yeterince vakit ayıramıyordu ilgilenemiyordu bir sevgili gibi değilde. normal arkadaş gibi konuşuyorduk resmen hatta günaydın yazarız napıyosun deriz akşam olur bir daha napıyosun diye mesaj atarız sonra iyi geceler ilerisi yoktu konuşma yeri bu kadardı toksik bir ilişkimiz vardı sağlıklı bir iletişim kuramıyorduk ama ondan başkasıyla da yapamıyorum ablam la sürekli kavga ederiz her şeye bir mana bulur çünkü sürekli onun yüzünden evlenmeden önce günde 10 kere ağlıyordum hala çok kavga ediyoruz anla kardeş gibi değiliz sanki bana çok ağır kelimeler kullanıyor zoruma gidiyor stres yapıyorum bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim lütfen yardımcı olun