Aile

Annemle babamın arasında kalıyorum ne yapmalıyım

Gizli Kullanıcı6 Eylül 2024 14:53

annemle babam yedi senedir ayrı annemle yaşıyorum ama babamla buluştuğumuzda annem tavır yapıyor bu yüzden kendimi kötü hissediyorum sanki anneme ihanet ediyomuşum gibi ama babamlada mutlu olmak isyiyorum sonuçta ikiside benim ailem ve aralarında kalmak istemiyorum

Bu soru 7 Eylül 2024 11:40 tarihinde Psikolog İlknur Yılmazgil tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Aile içinde yaşanan çatışmalar, özellikle ebeveynler ayrıldıktan sonra çocuklar üzerinde duygusal bir yük oluşturabilir. Sizin durumunuzda, annenize karşı bir sadakat hissi ve aynı zamanda babanızla vakit geçirme arzusu arasında sıkışmış gibi hissediyorsunuz. Bu oldukça yaygın bir duygusal durumdur ve çocuklar genellikle ebeveynleri arasında bir denge kurmaya çalışırken zorlanabilirler. Bu tarz ikilemler, suçluluk, kaygı ve kararsızlık duygularına yol açabilir.


Öncelikle, şunu anlamak çok önemlidir. Ebeveynlerin arasındaki ilişkinin sizinle bir ilgisi yok. Sizin her iki ebeveyninize de sevgi göstermeye ve onlarla sağlıklı bir ilişki kurmaya hakkınız var. Anne-babanızın yaşadığı ayrılığın sorumluluğunu sizin üstlenmeniz ya da bu durumun getirdiği duygusal yükü taşımaya çalışmanız doğru  bir yaklaşım olmamaktadır. Bu nedenle, annenize ya da babanıza olan sevginin birbirine zarar vermediğini, her iki ilişkiyi de ayrı ayrı besleyebileceğinizi kendinize hatırlatmanız işinize yarayacaktır.


Bu süreçte şu adımları atmayı düşünmek sizin için faydalı olabilir:


Öncelikle duygularınızı kabul etmek gerekir.  İçinde bulunduğunuz ikilem oldukça doğal. Hem annenizle hem de babanızla sağlıklı ilişkiler sürdürme arzunuz gayet anlaşılır. Suçluluk veya ihanet gibi duyguların, bu duruma verdiğiniz içsel bir tepki olduğunu fark etmek ve bu duyguları yargılamadan kabul etmek önemli bir adımdır.


Annenizin tavırlarının sizi nasıl etkilediğini ve arada kalmış hissettiğinizi ona uygun bir dille ifade etmek faydalı olabilir. Annenize, babanızla olan ilişkinizin onunla olan bağınıza zarar vermediğini ve her iki ebeveyninizin de sizin için ne kadar önemli olduğunu anlatmak, annenize durumunuzu daha iyi açıklayabilir. Annenizin bu duruma verdiği tepkiler, onun kendi duygusal zorluklarını yansıtıyor olabilir; ancak bu, sizin iki ebeveyninizle de dengeli bir ilişki kurmanızı engellememeli.


Suçluluk duygunuzu yeniden değerlendirmek önemli bir seçenek olur. Ebeveynler arasında kalmak, çocuklar üzerinde suçluluk duygusu yaratabilir. Ancak, iki taraf arasında denge kurmaya çalışırken kendi ihtiyaçlarınızı da göz ardı etmemek önemlidir. Kendi içsel ihtiyaçlarınızı, mutluluğunuzu ve duygusal sağlığınızı öncelik haline getirmek, bu tür durumlarda daha sağlıklı bir yaklaşım olabilir.


Aynı zamanda bu duygusal yükü taşırken bir psikologdan destek almak, duygularınızı daha iyi anlamanıza ve ebeveynlerinizle olan ilişkilerinizde denge kurmanıza yardımcı olabilir. Profesyonel bir bakış açısı, duygusal çatışmaların üstesinden gelmenize yardımcı olacak stratejiler geliştirmenizde size farklı bir bakış açısı sağlayacaktır.


Hatırlatmak gerekir ki her iki ebeveyninizle de sağlıklı ilişkiler kurmak sizin hakkınız. Ne annenizin ne de babanızın duygusal yükünü taşımak zorunda değilsiniz. Önemli olan, kendi duygusal ihtiyaçlarınızı göz önünde bulundurarak dengeli bir yaklaşım geliştirebilmenizdir. Umarım bir nebze de olsa yardımcı olabilmişimdir.


Sevgiler.

Psikolog İlknur Yılmazgil.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimin bana karşı negatif yöndeki değişimi

Ben evleneli 9 ay oldu. Evlenmeden önce tüm ilgisi bende olan eşimin evlilikten sonra bana karşı olan tavırlarında değişimler fark ettim zamanla, bana karşı daha rahat, duyarsız, kırıcı ve bana eskisi kadar değer vermeyen birine dönüştü. Ailesi çok sorumsuz ve saygısızca davrandılar ikimize de. Evlendiğimiz zaman bunları sorun etmemeye, ailesini ilişkimizin dışında tutmaya çalıştım bize yaşattıklarından eşimi sorumlu tutup eksiklerini koz olarak kullanmadım. Kısacası ailelerden bağımsız kendi iç huzurumuzu daha ön planda tuttum ama yine bize sarsan ilk konulardan biri oldu, daha konu bunun dışına çıktı ve bizim içimizde ciddi öfke sorunlarına yol açtı. Evlendikten sonra eşimin ciddi bir manipülatör ve narsist bir kişilik olduğunu fark ettim. .. çocuk sahibi olmak istedi, bizim için bir şans olabileceğine inandım ben de. Şu an 5 aylık hamileyim bir bebeğimiz olacak ve hamileliğimin ilk gününden beri hayal kırıklığı ve stresle dolu günler geçiriyorum bu durumdan bebeğimin de üzerinde kalıcı hasarlar bırakması konusunda çok endişeleniyorum. Son 5 ay içerisinde eşimin beni aldattığını Hayatında samimiyetinin olduğu başka kızlar olduğunu öğrendim ( daha önce prensip olarak çok asosyal ve kadınlarla hiçbir yakınlığının olmadığını belirtmişti). Şu an bebek olması bu sorunları çözmek daha kolay olurdu ama henüz yeni, doğmamış bir bebek varken şimdiden onu bu travmalara maruz bırakmamak için her yolu denedim ama düzelmedi her şey daha kötü oldu daha çok açıldı aramız, hiçbir duygumunun, çabamın karşılığını alamıyorum. 3 haftadır ayrı şehirlerdeyiz 4 gün önce kafasını toparlaması ve biraz durulup düşünmesi için ona zaman tanıdım ve hâlâ benimle konuşmak istemiyor. Ben bu durumun içinden çıkamıyorum ve çok zorlanıyorum ne yapmam gerektiği konusunda hiçbir fikrim yok artık. Bana yardımcı olursanız çok mutlu olurum 🙏