Aile

Annemle iyi olmayan bağımız

Gizli Kullanıcı16 Haziran 2024 10:21

Merhabalar 24 yaşındayım hayatta bir şeyleri kendim halledip kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Annemden uzaktayım ama yakında olduğumda öfke var içimde bana olan sevgisiz ve saygı gostermiyisinin öfkesi ama bu benim vücudumu da etkiliyor. halsiz depresif oluyorum. napabilirim bu durumda.

Bu soru 21 Haziran 2024 21:19 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, 


Annenizle kurduğunuz ilişki de birtakım güçlükler yaşadığınızı, eksiklikler olduğunu ve bununla ilişkili öfke duygunuzdan söz ettiğiniz iki konuyu aktarmışsınız. Öncellikle yaşadığınız öfkeden bahsetmek istiyorum.


Yaşadığınız öfkenin size halsiz, depresif olarak yansımasını daha net anlayabilmek için dolu su bardağı metaforundan söz etmek istiyorum.


Önünüzde bulunan bir masada dolu su bardağı olduğunu hayal edin. Dolu su bardağını ilk aşamada iki dakika tuttuğunuzu varsayalım. Henüz bir ağrı ya da olumsuz bir şey hissetmediniz. Biraz daha zaman ekleyelim ve dolu su bardağını yarım saat tuttuğunuzu varsayın. Artık kolunuza ağrı girmeye başladığınızı, yorulduğunuzu hissetmeye başladınız. Bunun üzerine dolu su bardağını dakikalar, saatler hatta günler boyu tuttuğunuzu varsaydınız yaşayacağınız sıkıntıyı, rahatsız edici halini düşünün. Tıpkı bu örnek gibi annenize karşı duyduğunuz öfkenizden dolayı vücudunuz alarm vermeye başlamış. Halsiz hissetmeniz, depresif olmanız bu sebeplerden kaynaklanabilir.


Annenizle olan ilişkinize geldiğimizde ise öfkenizin bir süredir birikmiş olması, bunu annenizin bilmiyor oluşu yani annenize yansıtmayışınızın artık siz de tahammül bırakmamış olabilir. 

•Annenizle kurduğunuz ilişkinizde neler eksikti, neden eksik olabilir? 

•Annenize öfke duyduğunuz en eski deneyiminiz, anınız neydi hatırlıyor musunuz? En yoğun hangi durumlarda öfkeli hissediyorsunuz? 

•Öfkelenmeden tam öncesinde ne oluyor? Ne düşünüyorsunuz? 

Bu soruları kendi içsel dünyanızda sorguladığınızda kendi yol haritanızı oluşturabilirsiniz. 


Annenizin bakış açısını anlamak, neden bu eksikliğin olduğunu fark edebilmek için yaşadığınız bu öfkeyi sağlıklı bir şekilde annenize yansıtabilir, paylaşabilirsiniz. 


Öfkenizi kontrol edemediğiniz zamanlarda öfkenizi somut bir şeye çevirerek yanı duygularınızı yazıya dökerek somutlaştırırsanız öfkenizle baş etme beceriniz artabilir. 


Baş edemediğiniz anlarda, öfkenizin yoğunluğu arttıyorsa psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz. 


Sevgiler. 


Klinik Psikolog Pınar Özdemir. 

alinti

O kadar iyi geldi ki hocam çok teşekkür ederim. bu mesleğin kutsallığı da iyi gelmek sizin gibi. Teşekkür ediyorum iyi ki bu güzel psikologcamız var Rabbim varlığınızı daim etsin

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

O kadar güzel geldiki cevabınız kendimi bulmada yol oldu hocam bu konuda size teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum. Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar. Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum. Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum. Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor. Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim. Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor. Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez. Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor. Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?