Annemle konuşurken o anne kız hissini alamıyorum..neden ve ne yapmalıyım

Merhabalar,

Yazdıklarınızı okurken babanızı kaybetmenizle birlikte annenizle daha çok anı biriktirme isteğinize karşın o ‘farklı’, samimi bağı her zaman bulamamanızın sizi ne kadar üzdüğünü çok net bir şekilde hissettim. Bir yanınız "Daha derin, daha özel bir temas olsun" diye çırpınırken; diğer yanınızın sürekli hayal kırıklığı ile karşılaşması, gerçekten yorucu olmalı. Şimdi içinde bulunduğunuz duruma daha yakından bakalım ve neler yapabilirsiniz üzerine konuşalım.

Sevgili danışan öncelikle belirtmeliyim ki annenizle bağ kurmak istemeniz çok kıymetli bir ihtiyaç. Babanızı kaybettikten sonra annenizle daha fazla bağ kurma isteğiniz, aslında kaybın yarattığı “yakın olma” ihtiyacının bir uzantısı olabilir. Ancak her ilişki iki tarafın kapasitesiyle şekillenir. Yani annenizden beklediğiniz duygusal yakınlık, annenizin kendi kişilik özellikleri, geçmişi, kaybı işleme biçimi ve duygularını ifade edebilme kapasitesiyle sınırlı olabilir. Siz annenizle daha çok paylaşım kurmak için çabalarken, aslında bunu sadece sohbetlere yönelik değil de doğal akışında ve küçük anlarda da gerçekleşebileceğini bilmek sizi rahatlatabilir. Bu süreçte ayrıca kendi duygularınıza da alan açmanız çok önemli.

Peki ne yapabilirsiniz?

Öncelikle duygularınızı kabul etmenizi isteyeceğim. “Annemle konuşurken istediğim sıcaklığı bulamıyorum” duygusu aslında çoğu kişide vardır ve bu, annenizin sevgisini ya da sizin değerinizi göstermez. Annemizle çocukken daha yakın ilişki kuruyoruz ve sonrasında bizim ve annemizin yaş almasıyla bu ilişki de evriliyor. Ya da tam tersi gerçekleşiyor. Belki anneniz duygularını göstermekte size göre daha mesafeli veya çekingen biridir. Bu noktada sizin aradığınız o özel duyguyu yakalayamama halinde, kendinize yüklenmek yerine; belki annenizin de sizinle duygusal yakınlık kurmakta kendi iç engelleri ile başa çıkmaya çalıştığını düşünmek iyi gelebilir.

İkinci olarak babanızın kaybından sonra annenizle daha yakın olma isteğinizin ardındaki asıl noktayı keşfetmenizi isteyeceğim. Bu noktada size sormak istiyorum. Babanızdan sonra annenizle daha yakın olma isteğiniz hangi boşluğu doldurmaya çalışıyor olabilir? Annenizle bağ kurma isteğiniz daha çok hangi durumlarda yoğunlaşıyor? Yakın olma isteğiniz, hangi temel ihtiyacınızın karşılanmasıyla ilişkili olabilir? Son olarak annenize yakın hissettiğiniz anlarda içinizde ne oluyor, hangi duygu ya da düşünce ön plana çıkıyor?

Üçüncü olarak yukarıda bahsettiğim annenizle daha çok paylaşım yapmak için sohbet dışında neler yapabilirsiniz üzerine konuşalım. Örneğin bu birlikte yemek yapmak olabilir, eski fotoğraflara bakmak olabilir veya bir yürüyüş yapmak bile yavaş yavaş bağ hissi güçlendirecektir.

Sevgili danışan annenizle istediğiniz yakınlığı kuramadığınız anlarda bu hayal kırıklığını, yaşadıysanız bu duyguyu olduğu gibi kabul edip annenizle açıklıkla paylaşmanızda üstünüzden yükü alabilir ve annenizle daha şeffaf bir ilişki kurmanızı sağlayabilir.

Son olarak yas süreci ve bağlanma ilişkileri üzerine bireysel terapi almanızın faydalı olabileceğini eklemekle birlikte arkadaşlarınızla konuşmanın, yazma terapisinden faydalanmanızın da iyileştirici olabileceğini eklemek isterim.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen