Aile

Anneyim çalışmam gerek ne yapabilirim?

Gizli Kullanıcı4 Aralık 2024 10:41

İki çocuğum var kızım 4 yaşında oğlum 2 yaşında. Ben öğretmenlik okudum fakat evlilik çocuklar derken çalışmadım ve şimdi çalışmak istiyorum ancak oğlum küçük olduğu için eşim istemiyor ama evde işlerle çocuklarla sadece gece gündüz her daim benim ilgilenmem psikolojimi bozdu artık bu yüzden çalışmam gerek ama çocuklar iyi olur mu okula vericem onları eşim istemiyor napıcam bilmiyorum benimde düzelme için çocuklarıma verimli olabilmem için yalnızlıktan sıkıntıdan kurtulmam lazım bana yardımcı olan birilerine ihtiyacım var nasıl olucak napıcam konusunda bana yardımcı olur musunuz evim herkese uzak kimsem yok bana yakın girip gelebileceğim birileri olsa daha kolay olurdu belki her şey ama çalışabilmek için elimden geleni yapacağım çok istiyorum ben bir emek verdim okudum emeklerim boşa gitsin istemiyorum

Bu soru 10 Aralık 2024 14:37 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar , sevgili danışan. Mesleğinizi yerine getirmek istiyorsunuz ve çalışmanın size iyi geleceğini daha çok verimli olabileceğinizi düşünüyorsunuz bu düşünceniz oldukça anlaşılabilir. Aynı zamanda küçük çocuklarınızın olması sebebi ile kafa karışıklığı yaşıyorsunuz ve endişeleniyorsunuz anlayabiliyorum. Hissettiğiniz duygular bu sürecin sağlıklı parçaları bu konuda endişelenmeyin.


Öncelikle yapmanız gereken tam olarak ne istediğinizden emin olmak ve duygularınızı anlamak. Çalışmaya tam anlamıyla karar verdiğinizde eşinizle hislerinizi ve isteklerinizi açık bir şekilde paylaşmalısınız. Size çalışma ortamının iyi geleceğini böylece ev içerisinde ve çocuklara daha faydalı olabileceğini dile getirebilirsiniz. Bu konuda kendi kişisel iyilik haliniz için en doğru kararı siz verebilirsiniz. Bu yüzden aile içinde ya da dışında sağlıklı sınırlar koymak önemlidir. Kararınızı açıkladıktan sonra çevrenize sizi desteklemlerini istediğinizi, bunun size her açıdan iyi geleceğini dile getirebilirsiniz.


Çocuklarınızın gelişimi için gerekli olan seçeneği seçeceğiniz şüphesiz. Bakımları ve eğitimleri için seçenekleri değerlendirip ailenize ve size uygun olan durumu seçebilirsiniz. Bu konuda partnerinizden destek istemeli ve dürüstçe paylaşımda bulunmalısınız.


Çocuklarınıza ve evinize karşı olan sorumluluklarınızı anlayabiliyorum. Ancak bir birey olduğunuzu ve sizinde kişisel ihtiyaçlarınız ve sorumluluklarınız olduğunu unutmayın. Kendinize iyi gelirseniz çevrenize karşı daha verimli olabilirsiniz. İş dışında da kendi fiziksel ve zihinsel ihtiyaçlarınızı gözardı etmemelisiniz.


Kişisel bakımınıza özen göstermek, zihinsel sağlığınız için yürüyüş ,yoga gibi meditatif etkinliklerde bulunmak, yeni arkadaş gruplarına dahil olmak, yeni hobiler edinmek faydalı gelebilir.


Bu süreci yönetmek zaman ve sabır gerektirebilir. Zorlandığınızı düşünüyorsanız çevrenizdeki güvendiğiniz insanlarla duygularınızı ve düşüncelerinizi paylaşmaktan ya da uzman bir terapistten yardım almaktan çekinmeyin. Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.


Uzm.Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Aşırı tepki vermemek için ne yapmalıyım?

Çoğu insanla konuşurken karşı tarafı anlayıp dinlerim ve empati yaparak ince ince düşünürüm fakat annemi dinlerken aşırı bir tepki gösterdiğimi anladım. Bu tepkileri verirken de sinirlenme ve anlaşılmama duyguları beni boğuyor sanki. Ben ne dersem annem yanlış anlayacakmış ve beni kötüleyecekmiş gibi hissediyorum. Bana iyi bir şey söylese bile ona çıkışıyorum . Sonrasında çok sert konuştum diye içimden kendime kızıyorum. Ama aklıma travmalarım geliyor: Çocukluğumda derslerimi annem yaptırırdı ve çirkin yazarsam ellerime vururdu. Beni çoğu şeyi iyi yapamıyorum diye hep eleştirirdi. Çocukken dikişe merak sardığımda hep yapamazsın bırak diye hevesimi kırıp emekle diktiğim şeyleri ve biriktirdiğim kumaşları benden gizli yakmıştı. Ben bunu farkedince de ben aşırı tepki vermeye orada başladım ve zaten pek de güvenmediğim anneme hiç güvenmemeye başladım. Ayrıca duygularımı da gizliyorum galiba belki de o görmüyor bilmiyorum. Mesela ben bu satırları yazarken gözlerimden yaşlar akıyor ama o bana mutfağı temizleyelim hadi kalk diyor. Yanıma gelip göz teması kuramadığı için ağladığımı bile farketmiyor. Benim yanımda küçük kardeşime ilgi gösterdiğinde örneğin önüne bir yiyecek koyduğunda istemsizce oraya bakıyorum. Küçük kardeşim dayanamayıp o yiyeceğin yarısını benim önüme koyuyor. Ama annem beni görmeyip anlamıyor. Ben mi abartıyorum acaba? Biraz kinci bir insan olduğumun farkındayım ve bunun için üzgünüm ama bu konuda ben kinci mi davranıyorum yoksa annem gerçek bir manipülatif mi?