Psikoloji

Artık derdimi anlatmak bile beni yoruyor

Gizli Kullanıcı27 Haziran 2024 21:29

Eskiden her üzüldugumde kaygılı hissettiğimde çevremdekinlere belli eder ve arkadaş veya ailemden yardım alarak problemlerini anlatarak rahatlarfim fakat bı sure sonra etrafında dertlerimizi birbirimiz sayesinde astigim arkadaşım ile arama mesafe girdi daha sonra bir diğer arkadaşım sürekli depresif şeyler anlatmanın onu kötü etkiledihini söyledi haklı aslında o zamandan beri kimseye üzüntümü gireremiyorum ailem daha önce yaşadığım şeyler yüzünden beni üzgün görünce çok fazla panik yapıyorlar be bu beni daha fok üzüyor kaygıyla baş edemiyorum gerçekten çok zor zamanlar geçiriyorum ama eskiden olduğu gibi kimseye anlatamıyorum kendi kendime yok ölüyorum fakat insanlara her zaman mutlu rolü yapıp onları mutlu etmeye çalışıyorum çünkü artık mutsuz olursam benim yanımda olmayacaklarını biliyorum küçüklüğümden beri tip 1 diyabet hastasıyım ve san 3 ay içinde kanser riski atlattım ve karaciğer buyumem ortaya çıktı benim için çok zor bir dönem olmasına rağmen ailem üzülmesin diye hep dik durdum çevremde bana kötülük yapanları hep affediyorum en azından ilk başta affedebildigimi sanıyorum derslerinin en iyisi olmasını istiyorlar bunun için çabalıyorum ama kaygım beni engelliyor artık insanlardan çekiniyorum her sorundan kaçıyorum ve kacamayacagim bir durum ile karşı karşıya gelince panikliyorum hayatım bir anda tersine donuyo tüm psikolojim mahfoluyor ve duzeltemiyorum eskiden aşırı özgüven dolu bir insandım hatta biraz egi bile diyebilirim fakat artık insan içine çıkmak bile beni rahatsız ediyo

Bu soru 28 Haziran 2024 16:42 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, duygusal olarak yorgun hissettiğiniz bir dönemde olabilirsiniz ve bu oldukça doğal bir tepkidir. Kendinizi ifade etmek ve duygularınızı paylaşmak zor olabilir, özellikle de daha önceki deneyimlerinden sonra. Aslında şu anda hissettiğiniz duygusal yorgunluk ve paylaşmayı istememe durumu üzerine kendi içinizde biraz zaman ayırmak iyi olur. Esas duygularınızı anlamaya ve kabul etmeye çalışmak, duygusal olarak yeniden denge bulmanıza yardımcı olur gibi görünüyor.

Bir alternatif olarak, başkalarıyla konuşmanın yanı sıra, kendine yazarak veya sanal ortamlarda paylaşarak da duygularını ifade edebilirsiniz. Bazen yazmak, düşüncelerini daha net bir şekilde düzenlemek ve duygularını açıklamak için faydalı olabilir.

Herkesin zaman zaman duygusal olarak zorlandığı dönemler olabilir. Kendinizi zorlamadan, adım adım ilerlemeye çalışmak tükenmenin önüne geçebilir. Kendi duygusal sınırlarınızı ve ihtiyaçlarınızı belirli deneyimlerden sonra tanıma fırsatınız oldu, bunları dikkate almak uzun vadede daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir.

Anladığım kadarıyla son zamanlarda yaşadığınız zorluklar ve duygusal iniş çıkışlar sizi oldukça etkilemiş durumda. İnsanların beklentileri, özellikle ailenizin sizin üzerindeki baskısı ve bu baskının size ekstra bir kaygı yüklediği açık. Öncelikle üzerinde durmamız gerekir ki, duygularınızı net biçimde paylaşmak ve destek aramak göz ardı edilmemesi gereken bir ihtiyaçtır. Ancak, yaşadığınız deneyimlerden sonra bu konuda bazı engellerle karşılaşmış olmanız da normal. Arkadaşlarınızla aranızda mesafe oluşması ve bir arkadaşınızın depresif hikayelerden etkilenmesi gibi durumlar, duygusal paylaşımlarınızda sınırlarınızı gözden geçirmenizi gerektirebilir. Başkalarının geri bildirimlerinden etkilenerek duygularınızı bastırmak, iç çatışmaya neden olabilir. Mutsuz olduğunuzda veya kaygılı hissettiğinizde bunu hissetmeye izin vermek kişinin kendisine karşı bir sorumluluğudur aynı zamanda. Her zaman mutlu olma zorunluluğu hissetmemelisiniz; duyguların insan olmanın doğal bir parçası olduğunu hep kendinize telkin edin olur mu?

Hayatımızın elimizde olmayan akışı ve süresi olabiliyor. Yine de, elimizde olan kısmı en verimli ve keyifli nasıl geçireceğimiz de kimsenin elinde değil :) Bundan ötürü; kendinize sıkça neşe ölçümü yapmaya, içinizdeki çocuğun huzurunu muhasebe etmeye odaklanın lütfen. Dert anlatmak ve ya anlatamamak; derdiniz- meseleniz bile olmasın. Gündeme, dış dünyadan önce içerideki dünyada yaşayan o çocuğun güvenle, özenle bir gün geçirmesini alın. Bir de böyle yaşamaya odaklanın lütfen.

Hayat hikayenizin masal tadında anlatılacak güzellikte geçmesini diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

alinti

Çok teşekkürler rahatlamama yardımcı oldu 💖

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Ya geri dönerse kaygısıyla nasıl başa çıkarım

9 aylık bir ilişkim vardı. Başlarda çok güzeldi 2 ay geçtikten sonra telefonunda eski ilişkisine dair anılar sakladığını gördüm hatta bunların çoğunu yıldızlamıştı. Onlar ayrılalı 1 sene olmuştu ve sonra da o kız evlenmiş. Bunları gördükten sonra onunla uzun uzun konuştum içinde en ufak bir şey kaldıysa devam etmeyelim dedim. O da bana açıkça bu yaptığından pişman olduğunu çabalayacağını söyledi. Gün geçtikçe her yerden anılar çıkmaya devam ediyordu. Onu unuttum bunun bir önemi yok şeklinde sürekli bir açıklama getiriyordu. Ama bu süreçte çok duygularını açmıyordu. Ben duygusal olarak kendimi yalnız hissettiğimi söylediğimde üzülmemek için duygularımı bastırıyorum diyordu. Ben de bunu zamanı var herhalde olarak algılıyordum. Ayrılma kararı aldığımda bana sarılarak ağladı o gün beni sevdiğini gerçekten anlamıştım. Veya Bağlanmıştık sonuçta birbirimize. Ama hala telefonunda eski ilişkisine yazdığı şiirler eskiden ona ağlayarak çektiği videolar duruyordu. Bunların neden hala durduğunu sorduğumda bana edebi değeri var tarzında bir açıklama yaptı. Videoları bana ders olsun diye saklıyorum dedi. Bu ilişkiden sonra terapi almış kendini toparlaması uzun sürmüş. Onu her zamanki gibi anlamaya çalıştım. Ama şunu fark ettim ki içim tüm bu olanları kabul etmiyordu. İlişkide bana karşı duygularını hissedemiyordum. Beni sevdiğini söylüyordu ama o sevgiye ulaşmak için ne yapmam gerek bilmiyordum. Benim duygularım çok yoğundu. O şiirleri görünce aslında geçmişte o kişiyi ne kadar çok sevdiğini anladım. Bizim ilişkimizde öyle bir duygusal paylaşım yoktu. Anladım ki geçmişte ona karşı her şeyini vermiş bana bir şey kalmamıştı. Tüm ilgisini sevgisini o kişide tüketmişti. Bu şiirleri de görünce tamamen yıkıldım. Tepkim sessizlik oldu. O da herkesin içinde sessiz kalıp köşeme çekildiğim için “ben ne için uğraşıyorum ki zaten benim de beklentilerim karşılanmıyor” diyerek ayrıldı benden. Şimdi ayrılalı 1 sene oldu ve kafamda hiç susmayan o sözler ya geri dönerse bu sefer farklı olursa bu sefer içini tamamen bana açarsa diye. Çünkü görüyorum acı çekiyor. Direniyor yazmamak için. Beni gizliden aradı. Ben tüm bu olanları kendi içimde değerlendirdiğimde ne düşüneceğimi bilmiyorum. Belki de gerçekten o ilişkide kendini kaybetti tekrar kaybetmemek için savunmaya aldı kendini tüm bunları ders olsun diye sakladı bilmiyorum. Ama hep onu anlamaya çalışmaktan çok yoruldum. Bu bana saygısızlıktı kim görse bunlara tepki verirdi bu yüzden kendimi suçlamayacağım. Belki de dönmeyecek direnecek ve unutacak beni ama ya dönerse tüm bunları nasıl değerlendirmeliyim. Lütfen bana yardımcı olun.