Aile

Artık hayattan keyif almıyorum çok mutsuzum

Gizli Kullanıcı5 Aralık 2024 14:10

Annem babam boşandı annem annesinin yanına gitmek istiyor bende istemiyorum, babam işe giriyor çıkıyor bir düzen tutturuyor annem babamın ortasında kalıyor kardeşlerim üzülüyor okulda öğretmenleri soruyor onlarda bir şey diyemiyor, bende içten içe üzülüyor babam. Herkesin işini yapıyor tek bizim yapmıyor bende üzülüyor ağlıyor yeter diyorum kardeşlerime bakmak bile artık zor geliyor ev işi bile yapıyor olduğum yerde kalıyor halsizlik çöküyor ayağı kalkınca başım dönüyor

Bu soru 10 Aralık 2024 14:25 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, sevgili danışan. Öncelikle hissetmiş olduğunuz duygular çok normal. İşinizi yarıda bırakmanız, üzülmeniz, olumsuz hisler beslemeniz bu yorucu süreç için geçerli duygular , sizi anlayabiliyorum. Ailenizin içinde var olan değişiklik ve rutinlerinizin bozulması sizi derinden etkilemiş ve üzmüş olmalı hem kendi adınıza hem de ailenizde bulunan bireyler adına üzülmeniz çok normal.


Aile içinde kardeşlerinize bakmak gibi sorumluluklar hissetmeniz çok normal ancak sizin bir birey olduğunuzu kendi fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarınızın olduğunu unutmamalısınız. Gün içerisinde yerine getireceğiniz sorumlulukları belirlemelisiniz. Ancak by sorumlulukların başında kendi ihtiyaçlarınızın bulunması önemli. Aksi takdirde yorgun, tükenmiş ve değersiz hissedebilirsiniz. Diğer insanlara iyi gelebilmek için önce kendi beden ve zihin sağlığınızı iyi tutmalısınız.


Ailenizin durumunun gidişatı hakkında dürüst ve açıkça konuşmak için bir araya gelmek gerekebilir. Oturup kendi hisleriniz ve ihtiyaçlarınızdan, sorumluluklarınızın sizi nasıl etkilediğinden , beklentileriniz ve isteklerinizden açıkça bahsetmelisiniz. Bu konuşmalar saldırgan ve sitemkar değilde yapıcı olmak ve duygularınızı anlatmak için empatik bir konuşma olmalıdır. Bu sürecin sizi zorladığını ve sosyal destek olarak eksik hissettiğinizi bu konu adına bir şeyler yapmanız gerektiğini konuşmalısınız.


Aile içinde yaşanan çatışmalar , rutin değişiklikleri zorlayıcı ve zaman gerektiren süreçler olabilir Bu süreçte sabırlı olmalısınız. Başta bahsettiğim gibi kendi beden ve zihinsel sağlığınızı ihmal etmemelisiniz. Çevrenizdeki güvendiğiniz insanlarla duygularınızı ve düşüncelerinizi paylaşarak destek arayışında bulunabilirsiniz. Bu tarz süreçleri yönetmek zor olduğundan ailenize bir aile terapisine gitmeyi önerebilirsiniz.


Kendi duygusal süreçlerinizi yönetmek ve anlamak için bireysel terapi almayı da düşünebilirsiniz. Son olarak söyleyeceğim ; zor bir süreç olduğunu kabul etmek ve bu süreçte hissettiğiniz duyguların anlaşılabilir olduğunu unutmayın. Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.


Uzm. Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle neden sohbet edemiyorum ve hiç mutlu değilim! Ayrılmalı mıyım?

8 yıllık evliyim. Eşimle görücü usulü evlendik ,bipolar hastasıyım çok konuşuyorum kontrollü bir şekilde ilacı bıraktım, eşim ailesine normalden daha fazla düşkün buna bağlı olarak gerek ailesiyle ve gerek kendiyle çok yüz göz olduk , ailesiyle beraber yaşadım 2 yıldır ayrı yaşıyoruz ama eşimle çok itirazlardan kavgadan dolayı eskiden ailesini evde beklediğim için gezdirmedigi için diye düşünüyorum şimdide gezdirmiyor kısıtlı süre disaridayiz hemen bir yemek yiyip hemen eve gelmek istiyor ben kendimden uzaklaştırıyor musun herzaman böyle diyor herkese hayır diyemeyen herkesin sıkıntısına koşan yapısı var ve bu beni zorluyor çok yufka yürekli ama ben ailesine ettiğim laflardan dolayı sanirim manipülasyon ve zaman zaman narsistik tavırlar sergiliyor hep kaçıyor yani evde yalnızım kendimi tutamıyorum sürekli ailesinin bana yaptıklarını benim haklı olduğumu anlatıyorum ve istem dışı bir anlattigimi en az 2 ,3 kez anlatiyorum (Eliyisi tarafında çok fazla kocamin) Yalnızlık hep hissediyorum çocuklukta yaşadığım sıkıntılar daha çok pekiştiriyor sonuç olarak evliligimde yalnızım bana sürekli birşeyler yapacağım sabret bekle diyen biri var ayrigin esginden döndük kararımı vermiştim geri donderdi yalvardı o zaman uzulmemistim hiç şimdi çok üzülüyorum nedendir ayrılırsam yani. Çok ümitlendirdi ev yapacağım istediklerini hep yapacağım diyor, 8 yıldır hep borcu vardı borcunu bekletti , ailesinin yaptıkları yenilir yutulur cinsten değil hepsini savunuyor ve hiçbir şey olmamış gibi tavır bile yapmadan yardımcı oluyor normaldir ailesi ama tavirde koyması gerekmiyor mu ben seni hiç ezdirmiyorum diyor bana sahip çıkıyor eminim ama bunu benim yanımda asla yapmıyor sen bunu yapamazsın ne hakkın var vs diye hiç duymadım yorgunum k. marastayim 6 şubat depreminde ayrılık aşamasındayım ve ok soğukkanlıydim depremde hiç korkmadim ölümden o kadar canım yanmış ki 😔deprem çantası hazırladım sıcak tutacak şeyler aldım yiyecek bile düşündüm mutfağa giremedim yani ölüm bile korkutmadi annem çok şaşırmıştı hatta çünkü çok korkak biriyim bipolarim ve mantıklı şekilde dusunmusum her ayrıntıyı eşimle çok iyi anlaşmak istiyorum ailesi eve hergun baskın yapardi 6 yıldır zorla yeğenini yanıma koydular okula gitsin diye yalnız kalmayalım diye atandı ama ayrı eve çıkmadı zorla yemek iş yaptırıldı ve şimdi ailesi eve gelince savunmaya geçiyorum istemiyorum diye sıkıntı yaşıyoruz beni istemiyor mu gideyim deyince bırakmıyor seviyorum diyor