Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum
Babamın bizi sevmediğini düşünüyorum. Ben ortaokuldan liseye kadar sürekli babam annem ayrılıp barisiyordu. Ben lisedeyken tamamen evi ayırdılar. Nerdeyse 7 yılı gecik bir süredir babamı misafir gibi görüyorum. Annem hep en zor zamanımda oldu. Kendi üzerine 2 evi 1 araba 1 motoru var.
Hastalıklardan açıklık oldum hep annem taksi ile beni acillere götürdü. Yazları annem işten çıkarıldı dolabımızda doğru düzgün yiyecek olmazdı. İlkokula giderken bile en ucuz şeyleri alır harcligimdan para arttırirdım o harclikta ayda yılda bir elime gecerdi çünkü babam para vermezdi anneme ekmek alicak parası olmazdı. Sürekli bizi bırakıp kendi ailesinin yanına gider onları gezdirir. Bizi hiç görmez. Sadece evin elektirigini suyunu ödeyerek ve kardeşimi okula götürerek baktığını düşünür. Ben hep ona yabancı biri gibi davranirdim. Hep uzak olurdum. Baba gibi gördüğümden bile şüpheliyim. Hiç yanımızda olmadı. Annem stres ve yorgunluktan geçici felç geçirdi hiç başında durup ilgilenmedi.
Annem bir şey alınca hep ona parasıni ödedi yada her şeyi borc olarak algılayıp babam her şeyin geri parasıni istedi. Sanki tanıdık bir insan gibi. Annem ameliyat oldu parasını kendi ödedi gitti. Tam yakın davranmaya başlamıştım ki anneme kızmaya başladı kendi cocuklarina kendin bak diye. hiç bir zaman doğru düzgün bakmadı. Hiç başımizda durmadı. Sürekli yalan söylüyor bize. Sürekli kızıp bağırıyor. Her şeyden hevesimi kaçırıyor. Sürekli kendi kardeşleri, annesine gidiyor. Yigenlerini gezdiriyor. Çocukluğumdan beri hayalim bir yerleri gezip görmek ama yok. Doğru düzgün evden çıkmıyorum. Kitap okuyorum bana sen akıl hastasi misin bu kadar kitap okunur mu catlak misin diyip her şeyden hevesimi kaçırıyor.
Ona karşı nasıl davranacağımi bilmiyorum sürekli anneme bizim üzerimizden tehdit yağdırıyor kendi çocuklarına kendin bak diye. Keşke baksan da tehditi etkilese. Böyle durumlarda hep ondan kaçıyorum. Annem kinlenme diyor ama ban kinleniyorum. Bana kızım dediğini çok az duydum. İlkokul günlüğüme bile adı ile hitap ederdim. Şimdi yine anneme tehditler yağdırıyor bizim uzerimizden ve ben ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranacağımi duygularımı nasıl sakinlestirecegimi? Böyle durumlarda ya hep kaçıp saklandım yada kavga edip bağırdım. Bu konuda tavsiyenizi istiyorum.
Bu soru 20 Mart 2025 15:06 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Öncelikle bu kadar derin duygularını ve yaşadıklarını paylaştığın için teşekkür ederim. Anlattıklarından, babanla olan ilişkinde ciddi duygusal zorluklar yaşadığını ve bu durumun senin üzerinde büyük bir etkisi olduğunu anlıyorum. Çocukluk dönemindeki olumsuz deneyimlerin, şu anki yaşantını ve duygusal durumunu oldukça etkiliyor. Babandan gördüğün ilgisizlik ve sevgi eksikliği, onun hayatındaki yeriyle ilgili oldukça karmaşık duygular oluşturmuş. Babanın sürekli tehditlerde bulunması, seni sevmiyor gibi hissettirmesi ve seninle sürekli mesafeli olması, kendini değersiz ve yalnız hissetmene yol açmış olabilir. Bu duygular oldukça zorlayıcı ve seni derinden etkileyebilir. Ama şunu unutma ki, bu hisler tamamen geçerli ve haklı. Bu gibi durumlarla başa çıkmak, genellikle çok zor olsa da, sağlıklı bir şekilde onları işlemek oldukça önemlidir.
İlk olarak, babanın seni sevmediği düşüncesi üzerine konuşalım. Bu tür hisler, ebeveynin sevgisizliği, ilgisizliği ve sürekli uzak durması nedeniyle oluşmuş olabilir. Babandan sevgi alamamak, bir insanın içsel dünyasında büyük yaralar bırakabilir ve bu yaralar, kişiliğinin gelişimi üzerinde uzun vadede olumsuz etkiler yaratabilir. Ancak, babanın davranışlarının seni sevmediğini gösterdiği anlamına gelmez. Bazen insanlar, kendi duygusal eksikliklerini ya da içsel problemlerini başkalarına yansıtırlar ve bu, onların başkalarına sevgilerini gösterme biçimlerini engelleyebilir. Babanın seninle bu şekilde mesafeli davranması ve seni dışarıda bırakması, onunla ilgili bir problem olabilir. Bu, kesinlikle senin değersiz olduğun anlamına gelmez. Senin hissettiğin, deneyimlediğin duygular çok değerli. Bunu kabullenmek, babanın seni sevmediği düşüncesiyle yüzleşmekten daha önemli olabilir.
Bu noktada, duygusal mesafe koymanın ne kadar önemli olduğunu vurgulamak isterim. Babanla sağlıklı bir ilişki kurabilmek bazen mümkün olmayabilir. Onun davranışları, sana ve annenle olan ilişkisine ne kadar çok etki etse de, onunla olan iletişimini yeniden şekillendirmen gerektiği bir noktasın. Bu süreçte, babanın söylediklerini kişisel olarak almamayı öğrenmek önemli olabilir. Onun söyledikleri seni olumsuz etkiliyorsa, duygusal olarak mesafe koymayı deneyebilirsin. Kendine şu soruyu sorabilirsin: “Babanın söyledikleri beni ne kadar etkiliyor? Gerçekten kendimi onun söylediklerine göre mi tanımlıyorum?” Bu soruya vereceğin cevap, duygusal olarak bağımsızlaşmana yardımcı olabilir.
Babanın seni görmeme, ilgilenmeme ve her şeyin parasal yönünü öne çıkarma biçimi seni oldukça derinden etkileyebilir. Bazen ebeveynler, duygusal destek veremediklerinde maddi desteği ön planda tutarlar. Ancak, bu durum, duygusal açıdan eksiklik yaratabilir ve kendini yetersiz ve değersiz hissetmene yol açabilir. Annenin bu süreçte seni hep desteklemiş olması, belki de babanın eksik kalan yönlerini tamamlaman açısından çok kıymetli. Annenin yanında olmak, ona duyduğun güven, bu zorlayıcı dönemlerde sana güç verebilir. Annenin sana sağladığı desteğin, babanın senin için sağladığı destekten çok daha değerli olduğunu bilmek, duygusal açıdan seni rahatlatabilir. Annenin her zaman yanında olması, ona karşı duyduğun minnettarlığı arttırabilir.
Duygusal travmalarla başa çıkarken bir diğer önemli konu da, bu travmaların geçmişte kaldığına inanmaktır. Yani, geçmişte yaşadıkların seni tanımlamaz. Babanın seni sevmediği düşüncesi seni belirli bir noktaya kadar etkileyebilir, ancak bu hislerin geçmişte yaşadığın olumsuz deneyimlerden kaynaklandığını anlaman, bu duygulardan özgürleşmene yardımcı olabilir. Babanın seni sevmediği düşüncesi belki de onun verdiği zarar kadar büyütülmüş bir düşünce olabilir. Bu, duygusal olarak iyileşme yolunda atılacak adımları engelleyebilir. Şu anki duygusal durumu, geçmişinle karıştırmaman önemli. Geçmişte yaşadığın olaylar seni bugünden sonra kontrol edemez. Bu noktada önemli olan, bu duyguları kabul etmek ve onlarla sağlıklı bir şekilde başa çıkmak.
Ayrıca, kendine karşı şefkatli olman gerektiğini unutmamalısın. Bu kadar karmaşık bir duygusal durum içinde kendine karşı nazik olmak, hissettiklerinin üstesinden gelmeni kolaylaştırabilir. Kendine izin ver ve hislerini kabul et. Babandan almadığın sevgiyi, kendine verebilir ve kendi duygusal ihtiyaçlarını daha fazla önemseyebilirsin. Kendini sevmenin ve takdir etmenin yollarını keşfetmek, seni ruhsal anlamda iyileştirebilir.
Annenle olan ilişkini güçlendirmek, bu süreçte sana yardımcı olabilir. Annenin sana verdiği desteği hissetmek, senin için önemli bir güven kaynağı olabilir. Ancak bu durum, babanın senin üzerindeki etkisini tamamen ortadan kaldırmaz. Bağımsızlık adına atacağın adımlar, onun etkilerini zamanla hafifletebilir. Kendi hayatını kurmak, eğitimine devam etmek, sağlıklı ilişkiler kurmak ve kendi hayatında özgürleşmek, onun duygusal etkilerini yavaşça azaltabilir.
Son olarak, profesyonel destek almak da oldukça faydalı olabilir. Bu duygusal karmaşayı ve baba ile olan ilişkini sağlıklı bir şekilde ele almak için bir terapist ile çalışmak, daha derinlemesine farkındalık yaratabilir ve duygusal iyileşme yolculuğunu hızlandırabilir. Terapistler, bu tür aile içi zorluklarla başa çıkarken daha sağlıklı başa çıkma stratejileri geliştirmeni sağlayabilir.
Sevgili Danışan, yaşadıklarının seni şekillendirdiğini ve duygusal olarak zor bir dönemde olduğunu anlıyorum. Ancak unutma ki, senin duyguların ve yaşadığın zorluklar seni tanımlamaz. Kendi değerini görmek, geçmişin gölgesinden çıkmak ve kendi hayatını kurmak senin elinde. Sen sevgiye layıksın ve bu duygusal mücadeleyi aşabilecek güce sahipsin.
Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.
Sevgiler,
Psikolog Betül Canbel
