Babamın çapkınlıkları ve annemin saflığı beni deli ediyor

Merhabalar Sevgili Danışan,

Anlattıklarınızdan yaşadığınız öfke, hayal kırıklığı ve çaresizliği hissedebiliyorum. Böyle bir gerçekle yüzleşmek, hem kalbinizi hem de zihninizi oldukça yoruyor görünüyor. İçinde bulunduğunuz bu karmaşık tabloyu anlamaya çalışmak, yoğun bir duygusal çaba gerektiriyor ve bu çok anlaşılır. 🫶🏻

Anneniz ve babanız arasında yaşanan bu durum, sadece onların ilişkisini değil, sizi de doğrudan etkiliyor. Babanızın sadakatsizliğiyle karşılaşmak kadar, annenizin sessiz kalması da sizi derinden sarsmış gibi görünüyor. Annenizi korumak ve bu ilişkiden çekip çıkarmak istiyorsunuz ama o, kendi gerçekliğinde başka bir yerden bakıyor olabilir.

Anneler bazen bazı şeyleri görmezden gelmeyi tercih edebilir. Çünkü yüzleşmek, o ana kadar üzerine inşa ettikleri tüm hayatla yüzleşmek anlamına gelir ve bu, düşündüğümüzden çok daha büyük bir yüke dönüşebilir. İnkâr, zaman zaman geçici bir koruyucu duvar gibi gelir sanki “görmemek” daha az can yakar. Ama sizin bunu fark etmeniz, görmezden gelememeniz ve annenizi korumak istemeniz; ne kadar duyarlı, adalet duygusu yüksek biri olduğunuzu bana gösteriyor. 🌱

Böyle bir durumda olmak, farkında olmadan size sosyal ve duygusal bir sorumluluk da yüklemiş olabilir. Sanki annenizin kararını siz vermek zorundaymışsınız gibi hissettirmiş olabilir. Oysa bu sizin sorumluluğunuz değil. Onun kaygıları, yalnız kalma korkusu, ekonomik endişeleri ya da alıştığı düzeni yitirme korkusu olabilir. Ama bu, sizin duygularınızı ve yaşadığınız karmaşayı hafifletmiyor elbette.

Belki bu süreçte onunla yeniden, yargılamadan, duygularınızı ifade ederek bir bağ kurmak iyi gelebilir. Bazen sadece dinlenmek ve duyulmak bile çok şeyi değiştirebilir. Yine de anneniz bu ilişkiyi bitirmeyi seçmiyorsa, bu noktada kendi duygusal sınırlarınızı korumanız çok önemli. Çünkü bir evladın, ebeveyn ilişkisinde hakem olmaya çalışması ciddi bir yük halini alır.

Bu yaşadıklarınız, ister istemez sizin ilişkilere bakışınızı da etkileyebilir. Güven, sadakat, bağlılık gibi kavramlar üzerine düşünmeye başlamak çok doğaldır. Bu yüzden kendinizi ve bu sürecin üzerinizdeki etkilerini fark etmeye çalışmak önemli. Bir terapistle görüşmek, güvendiğiniz bir arkadaşla paylaşmak ya da sadece duygularınızı yazıya dökmek size iyi gelebilir. Her biri paylaşımda bulunmak ve biraz da olsa içsel bir rahatlama sağlamaktır.

Şunu hatırlatmak isterim ki, Bu sizin suçunuz değil. Ne babanızın davranışlarının ne de annenizin suskunluğunun sorumlusu sizsiniz. Siz, kendi hayatınızı anlamlandırmaya çalışan, sevdiği insanlara destek olmaya çalışan güçlü bir bireysiniz.

Kendinize zaman tanımalısınız. Bu duygularla baş etmek kolay değil ama siz yalnız değilsiniz. Gücünüzü, dayanıklılığınızı yeniden keşfetmeniz için bu süreç bir fırsat olabilir. Kendinize ait bir yol çizmek, içsel huzurunuza odaklanmak ve ileride kuracağınız ilişkilerde daha sağlam adımlar atmak için şimdi kendinize şefkatle yaklaşma zamanıdır. ✨

Hoşça kalın, sevgiler.

Psikolog İrem Bor