Babasız büyümek bende nasıl bir travma bıraktı?
Merhaba.19 yaşında kadınım. Babam yüksek rütbeli bir asker. Doğumumdan 12 yaşıma kadar babamsız büyüdüm,sadece ayda 1-2 kere görebiliyordum, çocuklugumun büyük bir kısmı bu yüzden babamsız.babam doğuda askerdi,biz batıda yaşıyorduk sadece ailem başka hiçbir akrabamız yoktu.annem başörtülü olduğu için o zamanlar gorusemiyorlardi yasaklardan dolayı,biz askeri hastanelere, orduevlerine, lojmanlara giremiyorduk çünkü annem başörtülüydü ve babam asker öğrenirlerse babam işinden olacaktı.Babam çok sert disiplindi birisiydi, otururken bile dik ellerimiz dizlerimizin üstünde otururuduk, oturma odasında uzanmak, bağdaş kurmak yasaktı, babam çok kıziyordu, doğuda görev yapıyordu eve çok nadir geliyordu geldiğinde babamı tanımıyordum bile aşırı utanıyordum yanına gidemiyordum bir yabancı gibi hissediyordum ama o varken güvendeydim evet sertti zordu ama babamı gerçekten seviyordum (hâlâ da seviyorum) çok güvende hissederdim akşamları rahatça uyurdum çünkü kimse bize babam varken (aileme ) zarar veremezdi, o yokken endişe duyardım birisi bize bir şey yaparsa bizi koruyacak kimsemiz yoktu çünkü.Babama ihtiyaç duyduğumuz en önemli anlarda yoktu.Yokken hep annemi koruma ihtiyacı hissettim , annemle ablam sürekli kavga ettiği için, hep yalnız olduğumuz için, başımızda bizi gözetleyecek koruyacak bir erkek yoktu ,babam uzaktaydı dedem uzaktaydi amcamlar ,dayimlar uzaktaydı kimsemiz yoktu.Bu yüzden ailemi ben korumalıyım diye düşünürdüm bu yüzden anneme çok düşkün ve korumaciyim babam yokken hep annemle uyudum (10 yıl boyunca).Şimdi ise sadece askerlere aşık oluyorum.Asker olmayanlara karşı en ufak bir şey hissedemiyorum. Askerleri görünce bile kalbim çok hızlı atıyor,yerinden çıkacak gibi hissediyorum, orduevlerine gittigimizde neredeyse elim ayağım birbirine dolaşıyor , yüzüm kızarıyor, onların esmer nasırlı ellerini görünce aklıma hep babamın sıcak elleri geliyor. Geleceğimde evleneceğim erkegi sadece asker hayal ediyorum önce karakterine ,dış görünüşüne bile bakmıyorum önce asker mi değil mi ona bakiyorum.çevremdeki herkes beni garipsiyor, bende bir sorun var diye düşünüyor, arkadaşlarım bile deli misin kızım niye sadece askerlere aşık oluyorsun,seviyorsun diyor, bunu bende bilmiyorum ve çok merak ediyorum beni aydınlatırsaniz çok sevinirim, şimdiden teşekkürler ederim.
Bu soru 23 Mayıs 2025 05:27 tarihinde Psikolog İrem Gülsün Zengin tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışanım,
Paylaştığınız içten ve derin anlatım için teşekkür ederim. Yaşadığınız deneyimlerin ve bu deneyimlerin sizde bıraktığı izlerin oldukça güçlü olduğunu görüyorum. Anlattıklarınızdan hareketle, geçmiş yaşam deneyimlerinizin bugünkü duygu ve ilişkileriniz üzerinde önemli bir etkisi olduğunu söylemek mümkün. Bu bağlamda, hissettiğiniz duyguların herhangi bir “gariplik” ya da “sorun” olmadığını; aksine, anlaşılmayı bekleyen kişisel tarih parçaları olduğunu söylemek isterim.
Çocukluk yıllarınızda babanızın fiziksel olarak çoğunlukla uzak olması, annelerle ve kardeşlerle geçirilen sürenin yoğunluğu, yalnızlık hissi ve güvende olamama duygusu, özellikle gelişimsel dönemde önemli bir iz bırakmış olabilir. Özellikle babanızın hem fiziksel hem de sembolik olarak “güç”, “koruma” ve “güvenlik” temsiliyle yer alması, onun varlığını bir tür güvenlik kalkanı olarak kodlamanıza neden olmuş olabilir. Bu, çocuklukta gelişen bağlanma örüntülerinin doğal bir sonucudur.
Babaya duyulan bu ambivalan duygular –hem özlem hem korku, hem sevgi hem yabancılık– gelişimsel olarak anlaşılır bir çatışmadır. Babanızla yeterince zaman geçirememek, ama onun geldiğinde evin kurallarını ve düzenini belirlemesi, sizin iç dünyanızda onunla ilgili karmaşık bir güven-güvensizlik dinamiği doğurmuş olabilir. Bu noktada, asker figürüne duyduğunuz yoğun ilginin, yalnızca bir bireye duyulan romantik çekimden öte, bilinçdışı bir güven arayışı ile ilişkili olduğu düşünülebilir.
Asker figürünün temsil ettiği güç, düzen, kontrol ve koruyuculuk; geçmişte eksik kalmış bazı psikolojik ihtiyaçlarınızla örtüşüyor olabilir. Bu tür durumlarda, duyguların yoğunluğu genellikle bugünkü kişiden ziyade, onun temsil ettiği geçmiş bir deneyime yöneliktir. Bunu fark etmek ve üzerine düşünmek oldukça değerlidir.
Burada kendinize şu soruyu sormak faydalı olabilir: “Hayatımda, asker olmayan ama benzer şekilde güven veren biriyle yakınlık kurduğumda içimde ne oluyor?” Eğer bu tür ilişkilerde kaygı, huzursuzluk veya yetersizlik gibi duygular ortaya çıkıyorsa, bu, güven duygusunun yalnızca belli bir sembol ya da kalıpla özdeşleştirildiğini gösterebilir. Ancak insan zihni esnektir; zamanla farklı bağlar içinde de güvenli ilişkiler kurulabileceğini deneyimlemek mümkündür.
Bu noktada kendinize yönelteceğiniz başka küçük ama etkili sorular da faydalı olabilir: “Ben neye ihtiyaç duyuyorum?”, “Beni güvende hissettiren şey nedir?”, “Bu güveni hep aynı formda mı arıyorum, yoksa başka şekillerde de inşa edebilir miyim?” Bu sorular, yaşadığınız duygusal dinamiği daha iyi anlamanıza katkı sağlayabilir.
Dilerseniz, bir yazı egzersizi olarak, geçmişte iç dünyanızda yarım kalmış duygulara hitaben bir mektup yazabilirsiniz. Bu mektubu babanıza ya da çocukluğunuzdaki kendinize yazarak, dile dökülememiş duygulara alan açabilirsiniz. Bu tür çalışmalar, içsel çözümlemeye giden yolda önemli adımlar olabilir.
Son olarak belirtmek isterim ki, kendinize bu soruları sorabiliyor olmanız, oldukça değerli ve olgun bir farkındalık göstergesidir. Dilerseniz bu süreci bir psikolojik danışmanlık desteğiyle daha derinlemesine ele almak da iyi bir seçenek olabilir. Kendinizi tanıma çabanızın, yaşamınızda daha anlamlı ve sağlıklı ilişkiler kurmanıza vesile olmasını dilerim.
Sevgilerimle,
Psikolog İrem Gülsün Zengin💕
