Bana ne olduğunu anlayamıyorum

Çocukken normal biriydim heyecan,hırs,mutluluk vardı gerektiğinde üzülebiliyordum birşeyi beğenmediysem dile getiriyodum insanlardan kızlardan utanmıyordum kolayca arkadaş edinebiliyodum. Ama şimdi ergenim ve insanlardan utanıyorum kızlarla konuşamıyorum arkadaş yapamıyorum yapsam bile adam akıllı muhabbet edemiyorum ne ben onları anlayabiliyodum ne de onlar beni. Fotoğraflarda kendime bakıyorum engelli hastalıklı gibiyim, insanlarla konuşmaya çekiniyorum anksiyete basıyo nedense onları çok üstün görüyorum olmuyo.

Neden böyleyim bende bilmiyorum insan insandan utanır,kaçar,çekinir mi ben öyleyim halbuki çocukken öyle değildim, yaşıtlarımla anlaşamıyorum ve onlar da normal olarak beni Deli sanıyolar dalga geçiyorlar tabi derslerim iyi durumda hatta sınıfın en iyi notları bende ama aynı zamanda sınıfın belkide sessiz çocuğuyum. 13 yaşindan beri böyle kaybolmuş gibiyim yani 3 yıldır, ve hep böyle mi devam edicek? Geçen o sınıftakilerle dışarı çıkmayı denedim bi kaç kız geldi beni baya yakişikli buldular ve konuşmaya çalışıyolardı ama ben utangaç bir hal sergiledim konuşmadım ve onlarda beni salak veya deli sandı sonra "biz şaka yapıyoruz ciddiye alma ama gerçekten yakişiklisin" dediler. Yanımdaki o sınıf arkadaşim "Kardeşim değişmen gerek böyle hayat gitmez hadi şimdi geçiştirdik peki evlendiğinde ne olacak? Evleneceğin kızın ailesi seninle dalga geçmekten perişan ederler, değiş" dedi haklıydı tabi. 6. Sınıftan beri hep yalnız çıkıyorum tenefüslere şuanda Lise 1'im hala o durumdayım. Benim sorunum ne?